TÖVBE (FİNAL)

46)SEN HİÇ AŞIK OLDUN MU YUSUF

"Yusuf cevap ver bana artık sinirleniyorum."
"Anneciğim ne dememi bekliyorsun?"

"Oğlum yarın nikah yapamayız duydun mu beni?Hiç bir hazırlığımız yok.
Ben sana anlı şanlı bir düğün yapmak istiyorum.Tek evladımsın sen benim ya.
En güzelini istemek hakkım değil mi?Yusuf bana bak yüzüme bak"

"Anne araba kullanıyorum hani,bak sende görüyorsun ya.Bu durumda yüzüne nasıl bakabilirim?Dikkatimi dağıtıyorsun.Eve gidince.."

Cümlemi tamamlama bile fırsat vermeden ayaklarını oturduğu yerde öfkeyle vurmaya başladı.Nezaket Sultan bugün beni laflarıyla dövmeye kararlıydı fakat bende kararlıydım.
Geri adım atmaya niyetim yoktu,o nikah yarın kıyılacaktı.

"Bak Yusuf seni şöyle ayağımın altına alıp üstünde zıplamak istiyorum.Şöyle şöyle."

Annemin bu tavrı yüzümde istemeden tebessüm oluşturdu.Hem ayaklarını yere çarpıyor hemde istediğini elde edememiş kız çocukları gibi üste çıkmaya çalışıyordu.

Onun dilinden anlıyordum ve o dilden konuşmanın tam zamanıydı.
Sertçe frene dokundum, araba sarsılarak aniden durdu.Yüzümü anneme çevirdim.

"Ben yaşamak istemiyorum sen böyle yapınca."

"Ne diyorsun sen çocuk ?"

"Duydun işte.Ben sana yaranamadım.Sen beni sevmiyorsun."

"Olur mu öyle şey sen benim tek evladımsın."

"O zaman nikah yarın kıyılacak."

"Ama ben senin düğününü görmek istiyorum.Hakkım değil mi?"

"Anne nikâhı yarın sessiz sedasız yapalım.
Sonra Elâmın gönlü de olunca ve herşey yoluna girdiğinde senin istediğin gibi bir düğün yaparız olur mu?"

"Hımmmm öyle diyorsun yani.
Yani düğünü de sonra yapacağız diyorsun.Bak öyle söz verirsen olur oğlum."

"Tamam Nezaket Sultan seni mi kıracağım?
Ben belediyeden randevu aldım yarın akşam nikah memuru evimize gelecek.Evde kıyarız."

"Pek hızlısın bakıyorum da."

"Öyle.Daha fazla oğlumdan uzak kalmak istemiyorum.Anne benim odamı yarına kadar düzenleyebilir misin? Yanda ki misafir odasını da bebek odası yaptır olur mu?"

"Tamam yavrum gelin odası ve bebek odası işi bende.Sende yarın Elayla alışverişe çıkarsın."

"Pekala.Başka eksikler olursa zamanla hallederiz hem zaten düğün zamanı daha ayrıntılı düşünürüz olur mu?"
"Olur oğlum."

###

Ertesi gün

Utanarak çıktı kuaförden.Yüzü yerde yanaştı arabaya.
Hızlıca kapıyı açıp hızlıca çarptı yeniden.Ben gözümü ondan alamıyordum.
Tüm gün kaprisleriyle uğraşmıştım ama sabahki cadı şu anda bir prensese dönüşmüş gibiydi.
Bembeyaz ve uzun kuyruğu olan dantel işlemeli bir elbise almıştık.Kuaförden çıkışında ise tam bir afet olmuştu.
Onun sesiyle irkildim.

"Ne bakıyorsun yüzüme?"

"E nereye bakacağım başka?"

"Önüne bak utanıyorum."

"Kocan olacağım birazdan meleğim.Çok güzel olmuşsun ."

Yüzünü bana çevirdi ve muhteşem bir renkle buluştum.

"O kız kadar mı güzel olmuşum?"

"Hangi kız?"

"Sevgilin vardı ya hani.Hep yanındaydı."

"Geçmişi artık geride bıraktık.Benim sevgilim sensin bundan sonra."

Tebessüm etti.
O tebessüm edince yüreğim titredi.
Bambaşka bir duygunun içinde buldum kendimi.
Çölde ıslanmak gibiydi.
Yada ayağım kaydığında yumuşak zemine düşmek gibi.
Salak bir sırıtışla arabayı çalıştırdım.
Bu kız uzun zaman sonra bana huzurlu bir gülümsemenin kapısını aralamıştı.
Derin bir nefes aldı.
Sonra ağzında ki baklayı çıkarttı.

"Yusuf biz birbirimizi hiç tanımıyoruz.Nasıl karı koca olacağız?Üstelik bu akşam nikahımız var."

"Öğreneceğiz Elam.Yaşayarak öğreneceğiz.Sana söz veriyorum bundan sonra seni üzmemek için elimden geleni yapacağım."

"Yusuf sana sormak istediğim şeyler var."

"Sor meleğim."

"Şey sen hiç aşık oldun mu?"

O sordu ben dondum.
Dondum,öylece kaldım.

Bir iki sahte öksürük ve duymamış numarası düşünecek zamanı kazandırmaya yetmiyordu.
Ne cevap vereceğimi bilemedim.
Tekrar sordu.

"Yusuf bu benim için çok önemli.Sen benim eşim olacaksın ve ben bunu nikahtan önce duymak istiyorum."

"Ela bunu sonra konuşabiliriz.Hem sen biliyorsun ki ben serserinin tekiydim.Geçmişim hatalarla dolu ve ben tövbekar bir insanım."

"Yusuf serseriliklerini ve sadece bedeninle yaptığın uygunsuz şeyleri kast etmiyorum.
Benim sorum farklı.Ben senin gönlünü merak ediyorum. Senin gönlüne daha önce bir kadın düştü mü?"
Arabayı bahçeden içeri girdiğimde uygun bir yerde durdurdum.Eve girmeden bu işi çözmek en iyisi olacaktı.Artık hayatımda yalan dolan olmadığına göre Elaya kısa ve öz bir şekilde anlatmak en hayırlısı olacaktı.

"Tam olarak aşk mıydı yada neydi bilemediğim, tanımlayamadığım bir duyguya bende kapıldım Ela.Yalnızca bir kez."
"Nasıl oldu peki?Kimdi?Öğrenmek istiyorum."
"Ben yirmi yaşındaydım o zaman.İngiltere'de gördüm Ayşe'yi."
"Nasıl yani İngiltere'de Ayşe öyle mi?"
"Aynen öyle.O da benim gibi eğitim için yurtdışındaydı.Çok zeki bir kızdı."
"Ve sen ona aşık oldun öyle mi?"
"Bilmiyorum benimki takıntıydı belkide.Hem o bana hiç ilgi göstermedi.Yani aramızda hiçbirşey olmadı."
"Neden olmadı?Seni istemedi mi?"
"Onunla ben ayrı dünyaların insanlarıydık.Olamazdı zaten."
"Neden olmasın ki?İki gönül bir oldu mu neden olmasın?"
"O zamanlar ben inançsızdım Ela. Ayşe ise inançlı ve tesettürlü bir kızdı.
Ben onun benim gibi olmasını istedim.
O ise benim kendisi gibi inançlı birisi olmamı istedi.
O zamanın koşullarında ikimiz içinde mümkün değildi ve olmadı.
Zaten olmayınca ben de eğitimimi yarıda bırakıp ülkeme geri döndüm."

"Yani aşk acısına dayanamadın ve herşeyi bırakıp geri döndün."

"Döndüm ve bitti gitti.Kapandı bu mevzuu."

"Yusuf aşk dediğin şey defter yada kitap gibi değildir.Öyle bir açıp bir kapatamazsın.Üstelik sende Ayşe gibi inançlı bir insansın artık."

"Ela benim bir oğlum var.Ve bir saat sonra birde eşim olacak.Bundan başka hiçbirşey benim kafamı meşgul edemez.Hem aradan 8 sene geçti.Eminim Ayşe'de yuvasını kurmuştur."
"Yusuf Ayşe'de seni sevmiş miydi?"
"Bilmiyorum.Sevdiğinden hiç bahsetmedi.Sadece farklı insanlar olduğumuzu söyledi."
"Sen o pislik yaşantına Ayşe'den sonra mı başladın?"
"Ayşeyle ne alakası var?Ben hep aynıydım Ela."
"Bilmiyorum Yusuf."
Arabadan inip,önden dolaştım.Elanın kapısını açıp elimi Elaya uzattım.
"Artık bilemeyecek hiçbirşey yok.Bir ömür boyu elimi tutar mısın Ela?"

Gözleri dolu dolu olmuştu.Oturduğu yerden sadece gözlerime bakıyordu.Bu mevzunun aramızda problem olmaması için , içten içe dua ettim.