Eyy Aşıklar ,
Sizin de gözünüz kör ,gönlünüz kor oldu mu ben gibi?
Ölüm diyorlar ya hani, diriyken de ölümü tadan , duyan oldu mu ben gibi?
Ey hasretiyle ölümü yaşatan ,ey bakışıyla yürekleri dağlayan,
Kaç kişinin canını yaktın ben gibi?
...Artık s...
Annemin yanından ayrılıp odama çıktım . İçime bir hüzün çöktü. Nasıl bir yaşamdı benimkisi . Hatalarla , gafletle doldurduğum yıllarım hatırıma geldikçe ,yüreğim ağır bir acıyla sarsılıyordu. Bazen gerçekten ayaklarım bedenimi taşımaktan yoruluyor, beynim düşüncelerin sancısını kaldıramıyordu . Hakkına girdiğim onlarca insan,onlarca kadın rüyalarımda yakamı bırakmıyordu. Karanlık bir gecede önümde tek sıra olup teker teker yakama yapışıyorlardı . Hesap soruyorlardı.Dehşet içinde uyanıyordum her seferinde.
Yatağıma sürdüm elimi, yavaşça oturdum üzerine . Burada yaptığım çirkin işler bir an aklıma gelince korkuyla irkilip kalktım üzerinden . Bedenimi cehennem korkusu sardı. Titredim .Ürperdim . En yakınlarım Sinem ve Kerem geldi sonra gözümün önüne. Onlara yeterince anlatabilmiş miydim ? Onları kurtarmak için çabalamış mıydım? Onlara doğru yolu bulmaları için bildiklerimi anlatabilmiş miydim? Sinemm, Ah be Sinem,
En güzel bahçelerde açması gereken bir çiçekken,karanlıkta kalmış bir dikene dönüşmüştü adeta. Geçmişimde yanımdan ayırmadığım,kokusuna dayanamadığım,gülüşüne eridiğim kadın bugün nefret ettiklerimin arasında yer almıştı. Avuç içlerimi göz hizama getirip inceledim. Bu günahkar eller defalarca değmişti onun bedenine. Sadece ona da değil daha başka başka bedenlere de değmişti.
Ben Elayı helalim olarak aldıktan sonra, ya bu günahlar hayal dünyamda dalganırsa diye geçti zihnimden. Korktum, ürperdim . Yeniden eski Yusuf olmayayım diye göz yaşı döktüm seccademin üzerinde . Sonra yüreğim daraldı . İçim bir başka sıkıldı . Ayağa kalkıp hızlıca balkona çıktım . Sanki nefesim kesiliyormuş gibi hissettim .Bana ne olduğuyla ilgili hiç bir fikrim yokken telefonum çaldı . Arayan hiç beklemediğim bir kişiydi .Sabriydi. Yaşadığımız onca şeyden sonra beni araması şaşırmıştı. Kötü bir şey olduğunu hissetmiştim.
Tereddütle telefonu açtım .Bir elim telefonu tutarken diğer elim daralan nefesimden dolayı göğsümü tutuyordu .
" Sabri " dedim usulca . Aramızda yaşananlardan sonra ne diyebilirdi bana ?
" Yusuf babam çok rahatsız . Seni görmek istiyor ."
" Neyi var hocamın? Hangi hastanedesiniz?"
" Hastaneden eve gönderdiler . Babam kalmak istemedi . Bizde çıkışını yaptırdık işte. Durumu pek iyi değil. Çabuk gelirsen iyi olur."
Karşımda ki telefonu kapatırken benim yüreğimin daralması ince bir sızıya dönüşmüştü. Hasan Hocama birşey olursa ne yapardım ben ?
Ona birşey olmasın Allahım .Bana olsun . Ben işe yaramaz bir adamım . Ona olmasın , bana olsun . Her ne olacaksa ben çekeyim o yükü . Onu elimden alma Allahım . Yüreğimden geçenler zihnimle birleşiyor ve ilk defa kalbimle aklım birlikte hareket ediyordu.
Tek bildiğim Hocama birşey olursa bu dünyada kolumun kanadımın kırılacağıydı. Arabanın anahtarını konsolun üzerinden alıp odadan fırladım .Hasan Hocama yetişmem gerekiyordu .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
