TÖVBE (FİNAL)

26)AFFET BENİ ABİ

Merhaba sevgili tövbe severler😊Bakalım Ela ne yapmış. 
Yorumlarınızı bekliyorum.  Herşey gönlünüzce olsun 🌹🌹🌹

ELA

Ev sahibi kadın ağza alınmayacak hakaretlerle evinden kovdu beni.
Yavrumu alıp,gözyaşları içinde ayrıldım oradan.
Gidecek kapım,sırtımı yaslayacak bir yakınım,tutunacak bir dalım kalmadı artık.
Hayriden yardım istesem bana yardım eder fakat artık onun da kapısına gitmeye yüzüm yok .Yusufumun babası bile bize sahip çıkmazken ,elin adamından nasıl yardım isterim.
Aklıma gelen tek şey abimin yanına gidip af dilemek ve bana sahip çıkması için yalvarmak.O da kapıdan kovabilir yahut kabul etmeyebilir.
O zaman da ne yapacağımı bilmiyorum.
Şu kucağımda ki masumun hatrı için gururumu ayaklar altına alıp her türlü hakarete katlanıp kapısına gitmeliyim.Artık bu büyük çaresizliğimi tek başına çekecek gücüm kalmadı. Abimin merhametine ,sevgisine bize sahip çıkmasına o kadar ihtiyacım var ki.

***

Bahçeden içeri girerken ayaklarım titremeye başladı.
Aylardır abimi görmüyordum ve giriştiğim bu işin sonucunun ne olacağını bilmiyordum.Tahta kapıyı tıklatıp beklemeye başladım.Gökyüzü kara bulutlarla kaplanmış ve çiseleyen yağmur hızını arttırmıştı.
Önce içerden gelen ayak seslerini işittim sonra kapı açıldı.İki yıla yakındır görmediğim abim kanlı canlı karşımda duruyordu.Dolgun yanakları içine çökmüş,yeşil gözlerinin altında mor halkalar oluşmuştu.Beni görmesiyle yüz ifadesi tamamen değişti.Çok şaşırmıştı ve ikimizde konuşamamıştık.Sessizliği o bozdu.

''Ela''

''Abi''

''Sen?''

''Abi affet beni.Sana çok ihtiyacım var.Kimsesizim abi.''

Ben lafımı bitirince Yusuf'ta kucağında sıkılmış olacak ki çığlık atarak ağlamaya başladı.Abim bana odakladığı bakışlarını ağlama sesleri üzerine Yusuf'a çevirdi.

''Ela bu ne?''

''Abi korktum senden, söyleyemedim kaçtım gittim utancımdan,lütfen affet beni.''

''Sen bunu nasıl yaparsın Ela? Sen bu kadar namussuz olamazsın''

Hızlıca kolumdan tutup kapının önüne savurdu beni.Ağlıyor yalvarıyordum.Ama öfkesi beni duymasına engel oluyordu.

''Defol git kapımdan namussuz. Ben seni bu halde görmek için mi yetiştirdim?Yazıklar olsun sana.Git bu veledi kimden peydahladıysan o sahip çıksın sana.Defooool.Defoll''

''Abi gidecek yerim yok. Şu masumla ortada kaldım.''

''Onu yapmadan önce düşünecektin ahlaksız''

Abim beni savurduktan sonra tekrar eve dönüp sinirle kapıyı çarptı.Yağmur şiddetini arttırmıştı ve benim artık yaşayacak kadar bile dermanım kalmamıştı.Kanımın hücrelerimden çekildiğini hissettim.Çocuk kucağımda sendeledim,sonra duvara yaslandım.

Öyle zannediyorum ki dünyanın en dertli insanı şu an ben olmalıydım.

İmtihanı veren öyle bir derde salmıştı ki beni,bazen katlanamayacakmışım gibi geliyordu.

Evet ben büyük günahımın bedelini yaşadıklarımla ödeyecektim bir ömür boyu. Karşılıksız aşkımın kurbanı olmuştum.

Yağmur şiddetini arttırdıkça Yusufta çığlıklarını arttırmıştı.Kucağımda ki yük git gide ağırlaşıyordu.Bu kapıdan başka gidecek yerimde yoktu.Tekrar kapının önüne gelip soğuk ve ıslak betonun üzerine çöktüm. Bağırarak ve hıçkırarak ağlıyordum.