Annem yanıma şefkatle yanaştı .
Her anne gibi o da şefkatliydi .
Yumuşacık elleriyle saçlarımı taradı geriye doğru .
Derin bir nefes aldı .Benimle konuşacak birseyleri olduğunu tahmin edebiliyordum .
" Evlenmelisin oğlum " dedi .
Artık gerçekleri konuşma zamanı gelmişti.
" Evleneceğim anne."
Şaşırdı.
" Sinem 'le degil mi? Çok şükür biliyordum.Aklını başına alacağını biliyordum."
-Sinem değil anne.Mümkün değil hem.Ben Allah inancı olmayan bir kadınla evlenemem.
-Neden mümkün olmasın?Torun istiyorum torun.
-Benim aklımda başka biri var.Üstelik...
Cümlemi tamamlamama fırsat bile vermemişti. Heyecanla ayağa kalktı.
-Kim bu Yusuf? Neden söylemedin?
-Söyleyecek yüzüm yoktu anne.
-Yoksa ailemize yakışır biri değil mi ? Bak o Sevil şıllığıysa reddederim seni.
-Tanımıyorsun.
-Kim?
-Bende bilmiyorum.Bir kez birlikte olduğum gariban bir genç kız.
- Ne diyorsun sen çocuk?
-İnan bende bilmiyorum anne. Tek bildiğim onun bana ait olduğu. Ve bir çocuğumuz var.
-Yusuf şaka yapıyorsun herhalde evladım.Yok artık bu kadarını kabul edemem yok.
Annem ellerini suratına yelpaze yapıyor ve duyduklarını sindirmeye çalışıyordu.
-Şaka falan yok.O senin gelinin olacak. Üstelik ondan birde çocuğum var.Yani senin torunun var anne.
-Neeeeee???Ay bana birşey oluyor.Ay ölüyorum yetişin.
-Anne sakin ol.Kanepeye otur.Annecim iyi misin???
-Hayırsız Yusuf. Nasıl yaptın bunu? Almam ben o kızı evime gelin diye. Aptaaaaal.Kandırmış seni.Kim bilir kimden peydahlamış. Salaksın sen Yusuuffff.
-Anne kendine gel. O benim çocuğumun anası. Evleneceğim onunla.
-Evlende göreyim. Öldürürüm o kızı. Nasıl kandırmış Yosma. Tabi çocukla tutacak seni aklı sıra.Saf oğlum, Türkiye güzeli kızlar kapımızda geziyor gitmiş elin çapulcusundan çocuk peydahlamışsın.Cahil,eğitimsiz bir gelin istemem ben.Biz köklü aileyiz yapma Yusuf.
-Anne bu konuyu şimdilik kapat.Sonra uzun uzun konuşacağız.
Yerinden hışımla kalkıp odadan rüzgar gibi çıktı annem.
Kaderimde yazan,yoluma çıkacaktı elbet.Sadece bir vakti vardı.
Değil annem, dünya dikilse önüme, ben yine de kaderimde yazanı yaşayacaktım.
###
Nezaket Hanım,Yusufa olan hıncını kapıdan çıkartmak ister gibi çarptı. Hastane koridorunda oturan Sineminde gözünden kaçmamıştı bu durum.
Sinem kendine yaklaşan Nezakete saygıda kusur etmemek için ayağa kalktı. Nezaket Hanım söylenerek oturdu.
-Sen biliyor muydun Sinem? Doğru söyle bana.
-Ben inanmamıştım ilk başta. Sizede söylemiş demek .
-Öyle söylüyor bilmiyorum.Araştırmak lazım.Ben öyle bilmediğim bir çocuğa torunum diye sahip çıkamam.
-Allah kahretsin. Öldüreceğim o sürtüğü.
-Sen bekle ve gör Sinem. Bende Nezakatsem o uyanık köylüye iyi bir ders vereceğim. Nasıl bir belaya çarptığını bilmiyor. Bir tek oğlumu kimseye yem etmem. Yusufumu ucuz bir kıza yar etmem.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TÖVBE (FİNAL)
SpiritualitéEyy Aşıklar , Sizin de gözünüz kör ,gönlünüz kor oldu mu ben gibi? Ölüm diyorlar ya hani, diriyken de ölümü tadan , duyan oldu mu ben gibi? Ey hasretiyle ölümü yaşatan ,ey bakışıyla yürekleri dağlayan, Kaç kişinin canını yaktın ben gibi? ...Artık s...
