Selamun Aleyküm:)
Uzun bir aradan sonra yeni bölümü atabilidim,Elhamdülillah.
İyi okumalar...
Gözyaşlarımı sildim ve musluktan aldığım su ile yanaklarımı serinlettim.Lavabodan çıkmış,masaya gidiyorken Burak ile karşılaştım.Ben ona bir şey demeden yanından gidecektim ki,"Bugün gerçekten iyi iş başarmışsın." Dedi.Cevap vermeden gitmenin daha doğru olacağını düşünüyordum.Arkamı döndüm ve yürümeye başladım.Bu sırada devam etti;"Başarılısın." Dedi.Nezaketen cevap vermek için kafamı çevirdiğimde Yusuf ve Züleyha'yı çıkışta gördüm.Yanlarında yaşlı bir adam vardı ve Yusuf'un omzuna elini atmış gülümsüyordu.Yusuf da onun gibi gülerken Züleyha bana baktı ve yüzünde ki hafif tebessüm bir an da gülümsemeye dönüştü...
Züleyha'nın gülümsemesini gördükten sonra nedensiz bir şekilde nefes alışverişimin hızlandığını ve kalbimin delicesine attığını hissettim.Deli gibi sinirlenmiştim,tamam kız dört dörtlüktü ama onda beni iten çokça şey vardı.Artık yüzünü görmeye tahammülüm yoktu.Daha deminki gülüşünde o kadar çok şey saklıydıki...Bunu hissedebiliyordum.O da benden pek hazzetmiyordu.Şu sahneden anladığım tek şey Yusuf'un tahminimden daha çok Züleyha ile iletişimi vardı.Burada durup onların mutluluğunu izlemek gereksizdi.Koşar adımlarla masaya ilerledim.Yeliz önündeki yemeğe gömülmüş,Fatma da öylece pencereden dışarıya bakıyordu.Mutsuz görünüyordu.Diğer kişileri es geçerek Fatma'nın yanına oturdum ve gözlerimi ona diktim.Bana bakmasını ve içinden geçen şeyleri söylemesini istiyordum;Fatma her zaman içine kapanık bir kızdı ve artık böyle olmamalıydı.Yani insan içinde bir şeyler biriktirdiğinde boğulacak gibi oluyordu.Sıkıntısı ne ise bana söylemeliydi.Sonuç olarak birbirimizi en yakı arkadaşlar olarak görmüyor muyduk?O zaman bana her şeyini anlatmalıydı.Bugün onu dertleri ile yalnız bırakmayıp,neyinin olduğunu öğrenmeyi kafama yerleştirmiştim.Yüzüme yerleştirdiğim hafif tebessüm ile konuşmaya başladım;
"Fatma!Fatma!Neyin var kuzum?Hasta falan mısın yoksa?" dedim.Fatma'nın bakışları bana kaydı ve birkaç saniye öylece bana baktı.Gözlerinde ki üzüntü,yüzünün her zerresine yayılmıştı.Bir şey demeden bakmaya devam edecek sanmıştımki konuştu;"İyiyim." Dedi ve önüne döndü.Neden böyle yapmıştı ki?Acaba bilmeden kalbini kıracak bir şeyler mi yapmıştım?Bilemiyordum.Bugün gerçekten karmaşık birgündü.Buraya gelirken hiç tartışmamıştık ve hatta çok mutluyduk;yarışmada ki başarımızdan dolayı.Fatma'nın koluna dokundum ve;"Fatma,gerçekten iyi olduğuna emin misin?üzgün görünüyorsun." Dedim endişeli bir ses tonu ile.Kafasını kaldırmaya bile tenezzül etmeden çantasını alıp koşarak yanımızdan ayrıldı.Fatma'nın bana karşı ilk defa bu kadar soğuk davrandığını görmüştüm.Sabahtan beri yemeğiyle aşk yaşayan ve diğer insanlardan birkaç dakikalığına kopan arkadaşım Yeliz'e bakışlarımı çevirdim hemen.Fatma'nın arkasından bakıyordu.Yeliz sonunda yemeğinden ayrılmıştı.
"Yeliz,Fatma neden böyle yapıyor?" dedim.Fatma'nın nesi olduğunu artık öğrenmem gerekiyordu.O benim can yoldaşım ve bu okula katlanmama sebeplerimdendi.Yeliz kafasını bana çevirmedi ama yan taraftan sinirden dudaklarını kemirdiğini, kucağındaki ellerini yumruk şekline getirdiğini gördüm.Sağ elimi Yeliz'in omzuna koydum ve;"Yeliz,iyi misin?Sizin neyiniz var böyle?" dedim. Yeliz o anda kafasını hışımla bana çevirdi ve gözlerini gözlerime dikerek konuşmaya başlayacaktı.Bariz bir şekilde öfkesi belli oluyordu.Tam bir şey söylemek için ağzını açacaktıki vazgeçti ve çantasını alıp o da Fatma gibi yanımdan kalktı.Önemli bir şey mi olmuştu acaba?Ya da birine bir şey oldu da ona mı üzgünler diye düşünmeye başladım.
Etrafımdaki kişiler güle oynaya yemeklerini yiyor ve sohbet ediyordu.Ben ise yapayalnız kalmıştım.Tıpkı birkaç ay önceki halime transfer olmuştum.Neden böyle olmuştu?Ben ne yaptım onlara?Daha birkaç dakika önce çok mutluyduk,beraber bir yarışma kazanmıştık ama şimdi bana karşı tutumları 360 derece değişmişti.Gözlerim ileriden gelen Yusuf'a takıldı.Yüzünde hala daha demin ki gülümsemesinden vardı.Arkasından Züleyha'nın gelmesini bekledim ama gelmedi.Züleyha gitmişti demek.Yusuf onu kapıya kadar geçirmek için mi kalktı yani masadan.Yusuf'un bakışları benimkileri bulduğu an da sinirle yerimden kalktım ve mekandan çıktım.Belki kızlara yetişip ne olduğunu öğrenebilirim diye.Biraz daha Yusuf'a bakarsam sinirden gülmeye başlayacaktım.O derece dengesizleşmiştim yani.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmam Hatip mi?-TAMAMLANDI.
Espiritual"İMAM HATİP Mİ?" "Amca,ben imam hatipe falan gitmem!Ya ben Allah'a inanmıyorum bile doğru düzgün nasıl gidebilirim?" Amcam sinirle oturduğu koltuktan kalktı ve yüzüme türkürüklerini saçarak konuşmaya başladı,sinirden kıpkırmızı...
