İmam Hatip mi?-TAMAMLANDI.

35.BÖLÜM-AİLE :)

Selamun Aleyküm.

İyi okumalar.

Kapıyı yavaşça açtığımda;karşımda muazzam güzelliği ile Züleyha bulunuyordu,"Tebrikler Meryem..." dedi gözlerini gözlerime hapsederek, ve gülümsedi...

Karşımda Züleyha'yı görmeyi hiçbir şekilde beklemiyordum.Şaka gibiydi resmen!Birkaç sene önce Yusuf için ölüp biten iki kadın,bu en mutlu günümüzde yanı başımızdaydı.İstemsiz bir şekilde göz devirdim.Züleyha benim bu şok olmuş tavrım karşısında iğneleyici bakışlar fırlattı ve;"Beni içeri davet edeceğin yok herhalde." Dedi , topuklu ayakkabılarını çıkarıp çantasından çıkardığı taşlı terlikleri giydi.'Vay be!' dedim içimden dayanamayarak.Züleyha görmeyeli baya kokoş olmuştu.Taşlı stilettosunu dışarıda çıkarmıştı,ev de giydiği ise ona benzer tamamen taşlarla kaplı yüksek topuklu bir terlikli.O içeri geçti ve herkesi selamlayıp öpmeye başladı.Kapının ağzında hemen Zehra'yı gördüm.Yanıma geldi ve;"İnanılır gibi değil!" dedi.Bir şey demeden Züleyha'nın yanına geçtik.Bu sırada Züleyha'yı süzme fırsatı yakaladım.Baştan aşağı siyahlar içerisindeydi.Siyah,simli belden oturtma bir elbise giymişti.Belinde aynı kumaştan bir şerit geçiyordu.Sol bileğinde altın şık saati ve zarif künyesi bulunuyordu.Her yürüdüğünde şıngır şıngır ses çıkarıyordu.Yüzünde tabikide tek bir makyaj bile yoktu.Şal olarak sade,siyah tercih etmişti.Kısacası gözleri ve elbisenin simleri ile oldukça asil görünüyordu.Eminim benden bin kat daha güzeldi.Bu biraz kıskançlık damarımın atmasına neden oluyordu ama yinede Yusuf'un kalbi benimleydi,o bana yeterdi.

Yüzümde ufak bir tebessüm oluştu.Yusuf'u düşünmek çok iyi geliyordu.Gerçek sevda böyle olmalı öyle değil mi?Hem birbirine şifa olacak hem de huzur verecekti...Elhamdüllah.

Züleyha gelir gelmez ortama ayak uydurmayı başarmıştı.Herkes onunla sohbet ediyordu.Kendisi hayatının yoğunluğundan vesaire bahsedip duruyordu.Bu sırada Fatma'nın ona olan bakışlarını farkettim.Gerçekten garip bakıyordu.Sanki bir açığını arıyor gibiydi.Yeliz ise hem önündeki yiyeceklerden ağızına bir lokma atıyor,hem de ona sinirle bakıyordu.Onun bu haline gülmeden edemedim.Tabağıma bir kere bile dokunmamıştım.Yusuf ile bu olaylar olduğundan beri iştahım kalmamıştı.Yine hiçbir şey yiyesim yoktu.Tam bu sırada Züleyha'nın annesi Fahriye Hanım benim öylece tabağa baktığımı görünce;"Gelin Hanım pek cansız,baksanıza ayol hiç yemek yemiyor." Dedi tuhaf tuhaf bakarak.Ben saygımdan bir şey demeyecektim ama Fahriye Hanım devam etti laflarına;"Yusuf oğluşumun zevkleride bir garip." Demez mi? Anında herkes bir sessizliğe boğuldu.Tam ağzımı açacaktımki,Rehberlik Hocamın bana olan bakışlarını gördüm.Bu duruma birinin müdahele etmesi lazımdı.Yeter ama canım!Sürekli laf sokup duruyor."Yusuf Ağabeyim dış güzellikten daha çok iç güzelliğe bakıyor,hoş dış güzellik arasaydıda yine Meryem Ablayı seçerdi,böyle güzel kızı kaçırır mı hiç?" dedi Zehra.O böyle söyleyince hemen kafamı eğdim.Çok utanmıştım ama bir yandan da Zehra'nın bana destek olmasına çok sevinmiştim.Canan Hanımın şuh kahkahasını duydum bunun ardından.

"Bal rengi gözleri,hanım hanımcık tavırları,tertemiz yüzü ile Meryem kızımız şahane." Dedi. Başımı kaldırdığımda bana tebessüm ederek bakıyordu Yusuf'un annesi.Beni sevdiğini hissediyordum ve bu çok rahatlamama neden olmuştu.Yusuf ile birbirimize uygun olduğumuzu onaylıyor demek oluyordu bu.Zehra'nın beni dürtmesi ile ona baktım.Telefonunu bana uzattı ve;"Baksana Ağabeyim ile olan mesajlarıma,çok sinirlendi instagramda paylaşacağım diye." Dedi sessizce.Böyle bir şey yapamazdım,sonuç olarak onların özeliydi mesajları."Sinirlendirme bakayım Ağabeyini." Dedim sevecen bir tavırla.Zehra ufak bir kahkaha attı ve;"Çok eğleniyorum ne yapayım." Dedi.