29.BÖLÜM-HASRETİM.

9.1K 669 375
                                    

Selamun  Aleyküm.

İyi  okumalar.

Telefonumun melodisi boş koridorda yankılanırken ben hala kafam eğik bir şekilde elbisenin etek kısmındaki meyve suyu ile uğraşıyordum.Bu sırada koşar adımlarla gelen birinin olduğunu farkettim ama elbisem daha önemliydi.Bu sırada...Tam bu sırada aniden birinin kafama çarpması ile yüzümü ekşittim."Allah'ım ne oluyor?" dedim.Sağ elim kafama gitti ve yerdeki koca ayakları gördüm...

Kafamı kaldırıp kaldırmamakta çok büyük tereddüt etmiştim.Yusuf olabilir miydi?Gerçekten o olabilir miydi?Senelerdir gözlerine,sesine hasret kaldığım Yusuf?Allah'ım kalp atışlarımı çok rahat duyuyordur buna eminim.Ne yapmam gerektiği hakkında en ufak bir fikrim yoktu.Acaba bu koca ayakların sahibi nasıl durumdaydı?Bir adım geriye attım.Telefonumun melodisi hala çalıyordu.Kafam yerdeydi.Şuan kimin aradığı umrumda değildi cidden.Şahsen bu şarkı sanki Yusuf'a olan duygularımı anlatıyordu.Dokunmadım telefona.Yavaşça başımı kaldırdım.

Allah'ım...Gözlerim doluyor.Ya Rabbim...Ne yapayım?Şu durumda ne yapayım?Gönül isterki bir saniye düşünme ve adım atıp sarıl!Gönül isterki Yusuf'un omuzlarına yumruklar savur ve;"Neden beni bunca sene beklettin?" de!Gönül isterki onun çikolata kahvesi gözlerinin en derinine doya doya bak!Ama yapamam.Ben bunları düşünürken Yusuf'un hali benden farksızdı ya da ben öyle düşünmek için kendimi zorluyordum.Yusuf,öylece bana bakıyordu.Gözlerime...Evet doğru duydun.Gözlerime bakıyordu.Birkaç sene önce olsa ilk o kaçırırdı ama bu sefer ben kaçırdım.Bir şey demesini istedim.'Lütfen konuş!Bunca sene hasret kaldığım sesine bir nebze doyayım.' Dedi içimdeki aşkından ölen Meryem."Meryem." dedi sadece.İsmimi hatırlıyordu.Beni tanımıştım.Kalbim hiç hızını kaybetmeden atıyordu.Kafamı kaldırdığımda hala bana bakıyordu.Allah'ım ne desem acaba?"Yusuf." dedim.Tam bir salak gibi görünüyordum eminim!Ne Yusuf'u ya!Rezil oluyordum şurada.Ellerimi yumruk yaptım ve sıkıntıdan sıkmaya başladım.Bakışlarımı yere indirdim."Sen,gerçekten bu sensin." Dedi.Utanmıştım.Hemde fazlasıyla.Kafamı kaldıramıyordum ki inceleyeyim.Değişmiş mi bakayım?Konuşamıyordum ki!Bunca sene nerelerdeydin?Ne yaptın?Ah Allah'ım ah.Bu ne zor sınav böyle.

"Oğlum nerdesin sen ya?" dedi koridorun başından bir ses!Yusuf sinirle arkasını döndü."Tam sırası." Diye mırıldandığını duydum.Allah'ım bayılacağım şimdi şuraya.Gelen kişi Fatihdi.Yusuf;"Geldim,biraz geç kaldım babam bugün önemli bir ameliyata girmeme izin verdi,onu bırakıp gelemedim." Dedi. Bu sırada Yusuf'un göz ucuyla bana baktığını gördüm.Sen ciddi misin?Bana mı baktın?Ya ne oluyor?Rüyada mıyım ben?Birazdan Sultan beni döve döve uyandıracak mı?Allah'ım ne oluyor?Fatih;"Vaayy!İki organ için kardeşinin mürvetini görmekten vazgeçtin he!Aşk olsun!Bende seninkine böyle geç geleceğim." Dedi ve bana baktı.Ne oluyor ya?Neden Fatih imalı imalı bana baktı?Şahsen o Fatma'nın yanındaykende bana gülümseyerek baktı,bakışları ile bir şeyler söyler gibi.Fatih Yusuf'un koluna girdi ve çekiştire çekiştire mekana götürmeye başladı.Ben ise donmuş halde,bir elimde ıslak mendil,diğer elimde çanta kalakalmıştım.

Hemen kendime gelmem gerektiği hakkında kendime bir konuşma yapmaya karar verdim.'Tamam,Fatma'nın yanındaki kişi Yusuf değil!Bunun için fazlasıyla mutluyum.Hemde oldukça fazla!Ama bu yinede Yusuf'un hayatında biri olmadığı anlamına gelmiyor.Allah'ım nasıl baktı ama!Hayır Meryem!Gevşeme!Olmayacak şeyler için umutlanma!Sen buraya sadece helalleşmek için geldin.Yarın Serkan'ı hastahanede ziyaret edip Ankara'ya döneceksin.Kendine gel.' Dedim ve omuzlarımı dikleştirip ilk bulduğum çöp kutusuna ıslak mendili attım.Mekana girdiğim anda birkaç bakışın bana döndüğünü gördüm.Herkes yemeklerin içine gömülmüştü.İleride bizim masaya baktığımda,Berrin ile Turna'nın kulaktan kulağa konuştuğunu,Yeliz'in ise yemek yediğini gördüm.Koşar adım onların yanına gittim.Beni görür görmez üçüde işlerini bıraktılar.Masaya oturdum;Berrin;"Yusuf geldi!" dedi.Turna;"Niye söyledin ya?Ben söyleyecektim!" dedi.Ben bir şey demeden onlara bakınca yemek yemeğe başladılar.Bu sırada Yeliz koluma girdi ve;

İmam  Hatip mi?-TAMAMLANDI. Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin