Jongensinternaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 3 HELP!!

Pov Kim

Ik voel iets heel erg prikken in mijn rug. Het doet gewoon pijn! Ik wil gillen en me omdraaien, maar op dat moment wordt er een hand tegen mijn mond aan gedrukt. Ik sla alle kanten op en voel dat iemand me keihard trapt zodat ik tegen de grond aan lig. Ik kan me net omdraaien en ik zie wie het is.... HET IS MARJOLEIN!!!

Ik schreeuw en brul maar ze houdt me stevig vast en ik word meteen bang van haar woorden. "Nog één woord en je gaat eraan." Met die woorden houdt ik me stil want ik zie dat ze een pistool in haar handen heeft en op me richt. Ze pakt een rol met tape en plakt veel tape op me mond. Ze bind me vast en duwt me de kast in. Even later hoor ik Marjolein en Annette praten. Ik hoor het een beetje wazig omdat ik in een kast zit en daarbuiten zit ik nog opgesloten in men eigen kamer ook. Ik hoor wel een beetje wat ze zeggen. 'Annette: Ik zou even naar Kim toe gaan ze wil vast wat te eten hebben na alles wat ze nu hier al heeft mee gemaakt." Ik schrik ervan dat tante Annette niet eens wat weet van dat ik hier opgesloten in de kast zit. Maar uit die gedachten wordt ik snel ontwaakt als ik een gil hoor, hij komt van tante Annette. "AHHHHHH" Ik hoor dat ze een kamer binnen gaan. Waarschijnlijk die van tante Annette. Opeens hoor ik iemand mijn kamer in stormen en al heel snel zie ik wazig en val ik in een soort van diepe slaap.

Ik wordt wakker van een vrouw die erg hard aan het schreeuwen is. Ik weet even niet wie het is want ik ben net wakker dus ben ik nog wat versuft. Maar na een tijdje ik weet niet hoelang realiseer ik alles, maar dan ook ALLES! Ik zit ontvoerd in een kast waarschijnlijk. Tenminste dat is wel het laatste wat ik me kan herinneren. Ik hoor iemand die op hakken loopt de kamer binnen lopen. Iemand doet de kast deur open, ik zit dus nog in de kast en ze trekt me eruit. Marjolein is me gewoon aan het kidnappen!! Maar waarom eigenlijk?

POV Marjolein.

Ik moest ze wel kidnappen. Ik doe het uit wraak voor Annette. Ze heeft vroeger mijn dochter van me afgenomen en ik ga dat met haar nichtje doen. Ze zou moeten boeten. Ik weet nietzo heel goed waar ik bezig mee ben, maar ik houdt ze dan ook niet zo heel lang vast. Het is alleen maar om ze te laten voelen wat ze met mij hebben gedaan. Ik laat ze vanmiddag ook gewoon weer vrij! Ik heb al wel besloten hoe ik ze vrij ga laten. Ik ga weg laat iedereen achter waar ik dan wel wat mee te maken had. Ik pak het eerste mens de ik tegen kom en zeg dat er mensen in het huis zijn opgesloten. Nou ja , ik ga dan nu maar men spullen pakken en weg wezen.

Ik loop de deur uit en zie gelijk een knappe jongeman voorbij lopen. Ik ken hem niet dus loop ik dan ook meteen naar hem toe en vertel hem wat ik weet. En dat hij snel moet gaan kijken. Hij rent dan ook meteen het huis in en ik loop zo snel als ik kan weg. weg vanhier!!! Ik pak mijn auto en rijdt weg. Dit zou de laatste keer zijn dat ik het huis van dat kutwijf zou zien die me zoveel pijn heeft gedaan.

POV Kim

Ik hoor geren op de trap.Iemand loopt me kamer in en ik begin zo hard als ik kan te gillen in het plakband wat ik nog steeds op men mond heb. Het werkt wel want er komt iemand mijn kamer binnen en opent de deur direct. Ik zie een knappe jongen staan. wat zeg ik nou? Ik zie een HELE knappe jongen staan. Hij haalt me uit de kast en het voelt vertrouwd. ERG vertrouwd. Hij legt me op bed en haalt heel voorzichtig het plakband van men mond. Zo voorzichtig dat het bijna geen pijn doet. De jongen begint opeens te praten hij zegt: "Het schoonheid" Ik begin te blozen. em dat merkt de jongen dus want hij gaat er meteen op door. "Je bent erg schattig als je bloost" Ik ga rechtop zitten en vraagt of hij het touw los kan maken, wat hij dus nog niet heeft los gemaakt. "Oh, ja sorry"antwoord hij. Ik vind hem erg leuk en volgens mij heeft dit niets meer met de ontvoering te maken. "Hoe wist je eigenlijk dat ik hier in de kast opgesloten zat?" Vraag ik opeens uit me zelf. "Nou er was een aardige vrouw die zei dat er mensen in het huis opgesloten zaten en dat ik maar snel moest gaan kijken, volgens mij is die vrouw direct weg gegaan. Waarom weet ik niet maar ze was op één of andere manier toen ik bijna binnen liep opeens weer weg. Alsof ze aan het vluchten was." OH NEEE!! Denk ik bij mezelf de ontvoerder is opeens weg, Marjolein die vluchtte waarschijnlijk weg en wou tante Annette ergens voor terug pakken. Ook al heb ik naar mijn weten maar iets van één dag hier gezeten. Ach ja we liggen een hele tijd stil op bed, heel knus maar het voelt erg fijn en vertrouwd.

Na een hele lange tijd samen te hebben gelegen en wat gepraat herinner ik me opeens dat tante Annette nog zit opgesloten ergens. "Mijn tante ligt nog steeds ergens opgesloten!" roep ik een beetje in paniek naar Axel. We hebben zolang gepraat dat ik nu weet dat hij Axel heet. "Dan moeten we je tante snel gaan zoeken! Want we weten niet wat die vrouw met je tante heeft gedaan." Ik knik een beetje in paniek en ik ren naar de kamer van me tante. "Kijk in de kasten en onderbed etc, ze moet ergens zijn. Ze heeft haar niet mee genomen dus is ze ergens in huis!" We zoeken overal in de kamer maar nergens is mijn tante te bekennen. Ik begin te huilen en Axel sluit me in een knuffel. "We vinden haar wel, dat besloof ik." Ik geef Axel een zoen op zijn wang waarna hij even naar me lacht en rent dan naar de andere kamers opzoek naar tante Annette.

We zijn ondertussen al bijna in alle kamers geweest en hebben nog steeds geen spoor van tante Annette. Ik begin me steeds onrustiger te voelen en dat ziet Axel ook want snel trekt hij me in een knuffel en fluistert hij lieve woordjes naar me. "Hey, heeft je tante je toevallig een keer verteld over een geheim luik ofso in dit huis? Want het is een erg groot huis en meestal zijn er in zulke huizen wel ergens verborgen kelders die mensen hebben voor als er wordt ingebroken bijvoorbeeld. Als je tante er een heeft dan kunnen we haar zo vinden." Ik schud men hoofd maar ik ren als een razende naar beneden opzoek naar een plank die bijvoorbeeld een beetje schuin zit of een kleed waar iets onder kan zitten. Ik begin uitgeput te raken en ben alweer bijna in alle kamers geweest, tot me iets opvalt. Ik zie iets raars in de muur! Ik roep Axel en die stormt als de razende naar beneden.

Ik lach me rot wanneer ik hem van de trap hoor kukelen. Hij heeft gelukkig geen pijn maar alsnog loopt hij een beetje erg mank op zijn ene been. Hij ziet nu ook dat er iets in de muur zit en hij rukt duwt en trekt wat hij kan. Wanneer hij het bijna op wil geven ramt hij een keer tegen de muur en dan opeens gaat de muur omlaag. "WOW" roep ik een beetje enthousiast. Ik heb nooit gedacht dat een muur omlaag kon komen. Wanneer de muur omlaag is ren ik naar binnen en daar zit mijn tante, helemaal onder het bloed. Ik pak haar op en breng haar mee naar de kamer. Ik maak haar schoon en doe haar schone kleren aan. Wanneer ze bijkomt schrikt ze zich dood. Want net op dat moment leg ik een ijskoude doek op haar enkel, die echt mega dik is. "Tante? We moeten naar het ziekenhuis! Je hebt overal hele diepe wonden en ik denk dat je enkel gebroken is." Op dat moment kijk ik Axel even aan en zeg ik "Geld ook voor jouw Axel, ik zie wel dat je erge last van je enkel hebt!" Met een diepe zucht geeft hij toe "Oke maar dan moet je wel met me mee! Want uiteindelijk is het wel je schuld dat ik van de trap viel. (Dat is wel sarcastisch bedoelt hoor!)."

Na een uur zitten we in het ziekenhuis. Axel en tante Annette zijn vrij snel aan de beurt en Axel heeft een gebroken enkel en men tante een gebroken pols. Al haar diepe wonden zijn gehecht. Maar men tante word ter observatie opgenomen omdat het nog niet helemaal goed met haar gaat en ze ook hele erge last van de wonden heeft. Ik besluit mijn vader weer eens op te gaan zoeken, want ik heb hem 4 dagen geleden voor het laatst gezien terwijl dat niet mijn bedoeling was eigenlijk. Ik mis mijn broertje en zusje nog steeds heel erg. Alleen omdat ik zo nodig ontvoerd moest worden eigenlijk door de huishoudster van men tante had ik er ook direct weer wat anders bij. Ik loop naar de lift en ga naar de 2e verdieping. De verdieping waar mijn vader ligt opgenomen.

Ik heb waarschijnlijk erg veel gemist, want mijn vader zit recht op voor zich uit te staren. "Hey pap." Begin ik wanneer ik binnen kom. Mijn vader kijkt me kort aan en zegt "Hey lieverd, waar slaap je nu? " Daarover gesproken moet ik ook nog even bedenken waar ik ga slapen, denk maar niet dat ik alleen in dat huis ga slapen. Ik vraag Axel wel of ik bij hem kan slapen. Ik ken hem pas 1 dag maar we zijn nu al heel close. "Ehm ik vraag een vriend wel of ik bij hem kan slapen." "Oke, als je maar niet zorgt dat je alleen ergens slaapt want je weet dat ik dat niet vertrouw!" Ik hoor zijn ademhaling een beetje stijgen en dat hij zich in zijn kussens laat zakken. "Pap, je weet niet wat ik gisteren en vandaag allemaal heb meegemaakt, je hebt het waarschijnlijk nog niet echt gehoord wat er gebeurt is maar daardoor ligt mijn tante in het ziekenhuis en jouw zus. Dus ik zou het fijn vinden als jullie nou snel beter worden want pap dan kan ik weer bij jouw komen wonen." Bij die woorden stromen de tranen over de wangen van mijn vader. Ik verstijf een beetje want ik heb pap nog nooit zo gezien.

"Pap? Wat is er?" "lieverd ik moet je wat vertellen. "

"Je gaat naar een internaat."