Jongensinternaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 52

POV Kim

"Ik hou van je" Zijn de sprankelend mooie woorden die ik altijd wel van Dylan zou willen horen. Ik kijk omlaag en er valt een stilte. Als ik lichtjes mijn hoofd naar Dylan kijk zie ik dat er een traan over zijn wang loopt. Ik schuif langzaam naar hem toe en haal met mijn duimen de tranen weg. Hij kijkt me aan, waarna ik hem ook aankijk. Hij heeft zulke mooie ogen... "Dylan, waarom ga je altijd vreemd of doe je wel wat verkeerd als we wat hebben?'' Vraag ik hem met een brok in mijn keel. "Ik weet het niet Kim ik wil het niet eens, en ik wil onze relatie niet eens verpesten daarvoor hou ik te veel van je maar het gebeurd zonder dat ik het echt zou willen, en dat is het probleem.." Ze kijkt me lief aan en dan valt er al weer een stilte

"Dylan heb je zin om morgenmiddag na school wat leuks te gaan doen?" Vraag ik hem voorzichtig. Hij kijkt me verbaasd aan. "Ja tuurlijk" Zegt hij blij. "Zullen we vanmiddag naar de film gaan en erna ergens eten?" Vraag ik hem met een onzekere twijfel in mijn stem. "Isgoed, app je me met de film waar je heen wilt? Dan bestel ik de kaarten?" Legt Dylan me uit. "UHM...." Ik word rood en gespannen, en dat omdat ik zijn telefoon nummer had gewist en ik geen goed antwoord weet. "Dylan weet je, als jij betaalt mag je de film ook wel kiezen, want dat is wel net zo eerlijk en daarbij ben ik niet zo moeilijk. App je mij dan even?" Zeg ik hem. En ik voel dat ik weer wat opgeluchter ben. "ja is goed." Hij staat op en loopt naar de deur, maar ik hou hem nog even snel tegen. "Dylan nog bedankt voor net.. " Zeg ik hem.. En ik voel de tranen weer prikken. "Geen probleem ik doe het graag voor je, ga maar slapen morgen moeten we ook weer naar school.. " Zegt hij me en daarna loopt hij definitief weg.

Wanneer ik zeker weet dat hij het appartement verlaten heeft trek ik mijn nacht kleren aan en loop naar de kamers van Nina en Kayleigh om te kijken of ze er al weer zijn, om te vertellen wat er is gebeurt, aangezien ik nog totaal geen slaap heb. Wanneer ik bij beiden hard op de deur heb geklopt en de deur ook heb geopend zie ik dat ze er allebei niet zijn dat betekent dat ik alleen ben. Ik voel een koude rilling over mijn hele lichaam en loop weer naar mijn kamer.

Dylan blijft maar door mijn hoofd spoken.. Ik heb zo'n zin in morgen.. Misschien wordt het dan inderdaad wel tijd dat ik ga slapen... Ik zet mijn wekker om half 7 zodat ik genoeg speling in tijd zou krijgen met het wakker worden en aankleden etc, en poets mijn handen. Wanneer ik dat klaar heb haal ik al mijn make up van mijn gezicht af met een doekje en ga ik in bed liggen. In een rustige slaap val ik in slaap, met Dylan in mijn gedachten..

POV Dylan

Ik ben zo blij dat ik Kim heb kunnen redden van Ivan. Nu ziet ze tenminste zelf ook in wat voor een vies persoon die Ivan ook is. Hij probeert je ook alleen maar in je bed te krijgen. Eerder had ik gezegd oke bro ik snap je want knappe meisjes moeten uiteindelijk gewoon ook een keer in je bed gelegen te hebben, maar sinds ik zo hopeloos stapel verliefd ben geworden op Kim is het anders.

Ik zie geen enkel meisje meer echt staan, ja alleen in mijn dronken buien of dat iemand een plannetje verzint die me vies probeert laten te vreemdgaan. Ieuw als ik aan die ene hoer van in de bios denk denk ik gelijk weer aan morgen. Morgen zou het beslist misschien weer aan kunnen zijn, maar wat ook kan zijn is dat we tenminste samen weer dingen kunnen doen zoals vroeger maar dan gewoon als vrienden. Aan mij zou het niet liggen als er verkering gevraagd moet worden. Als we weer samen komen ooit ben ik de gelukkigste man op deze hele planeet.

Ik zie dat het al erg laat is en zucht. Omdat Kim dat veel liever heeft probeer ik ook nog eens op tijd op school te komen en de lessen een beetje te volgen, maar heel men reputatie te verpesten is nu ook weer niet echt mijn ding wat betekent dat ik ook nog wel eens kattenkwaad enzp uithaal, nouja ik vind dat moet kunnen toch?

Zodat ik het morgen niet meer hoef te doen pak ik mijn tas in met alle boeken die eigenlijks best loodzwaar aanvoelen en schriften die je nodig hebt voor die dag en stop het in mijn tas. Ik loop naar de douche, en maak mijn gezicht wat nat en wrijf er met een washandje overheen waardoor ik gelijk een stuk wakkerder ben. Ik ben echt moe, maar dat komt doordat niets me momenteel mee zit, en ik altijd alles moet oplossen. Het enige wat ik nog met liefde kan oplossen is Kim verlossen van die enorme eikel, Ivan.

Meteen moet ik weer denken aan Ivan en voel me weer aggressief en boos worden, en heb zin om alles wat hier staat kapot te smijten al weet ik dat het me alleen maar hoge rekeningen zouden opleveren al zouden mijn ouders die zo betalen voor me, maar dat is het ding niet, ik wil niet dat Kim denk idat ik gevaarlijk ben of zoiets. Ik wil dat ze zich in mijn armen veilig voelt en dat er nooit maar dan ook nooit wat ergs met haar kan gaan gebeuren..

Allemaal dingen spoken door mijn hoofd maar wat echt door mijn hoofd bliijft spoken is: Kim.. Kim blijft dagelijks door mijn hoofd spoken. In opzichten is het helemaal niet erg hoor en is het juist wel leuk, maar ik vind het gewoon erg.. Ik wil Kim terug als mijn vriendinnetje waar ik samen leuke dingen mee beleef.. Ik kleed me om en ga in bed liggen want word nu wel heell slaperig en binnen no time val ik in een rustige slaap.

Hey weer een hoofdstukje zoals beloofd xx Vinden jullie dat ik nu te vaak upload of niet? Laat het me weten xx