Scratches (Completed)

Trenta'y Kwatro

Before the sunset, crow is coming back with a big smile. Flipping his wings who give atrocious waves. His comeback means danger, acting like a king but actually, he is just slave.

-----------------------------------------------

Matapos ang pangyayari sa teritoryo nila Veronica ay agad na rin silang lumabas dahil unti-unti na itong gumuguho. Inantay naman nila Mavis sila Maureen na kasalukuyang palabas na rin ng lugar. Kitang-kita ang biglang pagputla ng ginang. Ang pisngi nito ay tila natakasan ng dugo na nagpakaba sa dalaga kaya't walang pagdadalawang-isip na bumitaw kay Evander at nilapitan ang tiyahin.

"Tita, ayos lang po ba kayo? Patawad po, kasalanan ko ito." Hikbing sabi ni Mavis.

Ngumiti naman si Maureen at hinawakan ang pisngi ng pamangkin. "Ano ka ba? Malakas ako. Wala kang kasalanan, kasalanan ko ito, namin ni Tito mo. Hindi namin naisip ang magiging mararamdaman mo. Masyado kaming nabulag sa kaligtasan ni Miracle. Patawad," paliwanag ng ginang.

Ngumiti nalang si Mavis saka lumayo sa ginang. Muntik pa siyang mawalan ng balanse dahil sa kaniyang mga sugat na natamo at dahil doon ay bigla siyang napatingin sa naging kapwa-bihag niya. Si Jay, seryoso ang mukha nitong nakatingin sa Tiyahin niya. Tila parang nakikilala niya ito, pero natigil lang ang pagkikilala ng binata ng mapansin niyang nakamasid sa kaniya ang dalaga. Nagtagpo ang kanilang mga mata pero naging saglit lang ito dahil unang umiwas ang binata. Napabuntong-hininga nalang si Mavis saka tinanong ang binata. "Ngayong nakatakas na tayo, ikaw Jay? Saan ka ba tutuloy?"

Hindi muna nakapagsalita ang binata dahil nag-aalangan pa ito pero sa huli namutawi rin ang mga salita sa kaniyang bibig. "Wala kasi akong matutuluyan ngayon."

Sasagot sana si Mavis pero umentra na sa eksena si Evander na kasalukuyang nakakunot na ang noo. "Kung gano'n, doon kana muna sa amin tumuloy at magpahinga. Bukas na bukas, mag-uusap tayo." Saad ni Evander.

Tumango nalang si Jay saka nagpatuloy na sa paglalakad. Tuluyan na silang umalis sa lugar na puno ng masalimuot na alaala. Kasama nila Mavis ang mag-amang si Axel at ang munting anghel nito na si Melissa. Ramdam nilang lahat ang pagod at sakit na natamo nila pero mas nanaig ang tuwa dahil hindi sumagi sa isip nila na magiging madali ang pagkuha nila sa dalaga.

Luther POV

I saw the sun waving at me and saying that he's going down and we will see each other tomorrow. I smiled crazily, I miss my Miracle. Her smiles, her fragrance, her eyes and her eyebrows who always raising at me. I miss her damn much. I never see her since last week. It makes me so worried, I want to see her. I never think twice, I grabbed my jacket and my car keys.

"Hey, saan ka pupunta?" Tanong sa'kin ni Leo.

Sinamaan ko lang siya ng tingin saka nagpatuloy sa paglalakad. Pero sadyang matigas ang bungo ng alagad ko dahil nakasunod siya sa akin. "Anong gagawin ko sa bihag natin? Hindi pa rin siya nagsasalita." Balita niya.

Naiinis ko siyang nilingon at tinapunan ng masamang tingin. "It's been a month since we captured him but still he's not telling the truth. I don't have a choice but to kill him slowly, and brutaly." Angil ko.

Tumingin naman siya sa akin at sinasabi ng mata niya na mali ang gagawin ko. "Luther, alam mong mali 'yan."

"Oo, alam ko! Pero mali rin na patayin ng mga hayop ang tatay ko. Mukhang nakakalimutan mo na 'yung layunin natin bakit tayo naghahanap ng mga maaaring makakita sa hayop na 'yon."

"At mukhang nakakalimutan mo na rin ang sarili mo. Baka wala talagang alam 'yung bihag natin. Maghahanap nalang ako ng bagong lead sa case,"

"Walang alam? Mayroon 'yon. 'Wag na 'wag mong papakawalan 'yon, Leo kun'di ikaw ang malilintikan sa'kin. I don't care if later I see your blood dripping down your face and your chest."

Mukhang nahintakutan naman si Leo kaya umalis na ako. Sana kanina pa ako nakapunta sa bahay ni Miracle kung 'di lang ako pinigilan ni Leo. That man, mukhang nawawala na siya sa linya niya. Subukan niya lang akong iwanan sa ere, magkakamatayan na.

After a few hours, nakarating na agad ako sa bahay ng aking Miracle. Hindi na ako nag-abala na pumunta pa sa tarangkahan nila, dumiretso na agad ako sa pinto at kumatok. Matapos ang ilang katok, bumukas ang pinto at ang bumungad sa akin ay isang lalakeng pamilyar sa aking paningin. Medyo may katandaan ang kaniyang itsura pero hindi maipagkakaila ang kaniyang angking kakisigan. Magsasalita pa sana ako ng may isang nagsalita mula sa likod ng matanda. "Tito, sino pa po ang bisita? Para kay Miracle na naman ba?" Rinig kong tanong.

Nakita ko ang isang lalake na may walang emosyon na mata. Tumingin siya sa akin at parang naghahamon.

"Bakit ka ganiyan makatingin?" lakas na loob kong tanong.

"Hindi ko alam na kay rami pa pala akong kaagaw sa magiging asawa ko." Sabi ng lalake.

Napanting ang tainga ko kaya't hindi ko naiwasan na magtanong. "Who is your fiance?"

He gave me a smirk then answered me. "Miracle, she's my soon-to-be-wife."

I clenched my fist and about to punch him but the old man stopped me. "Iho, ayoko ng gulo. Kaya kung manggugulo ka rito, makakaalis kana." Mahinahon na sabi ng matanda.

"No, I'm here to visit Miracle. I'm sorry for all the troubles." Sabi ko nalang.

"Sige, maaari ka ng pumasok." Sabi sa akin saka pinapasok.

As I walked in, I saw their living room kinda old-fashioned. The sofa is old too, I think it much older than me. May mini-shelves din sila na punong-puno ng libro. Pero ang mas nakatuon talaga ng pansin ko ay ang isa pang binata na halos lapit lang sa edad ko. Naupo ako sa sofa na nasa tapat niya saka siya nilingon. Nakita kong ang talim ng tingin niya sa'kin. What the? I am that too handsome to make people so insecure to me. Okay, sorry! Hindi kami talo, nginisian ko lang siya saka dumekwartro. Medyo mabigat ang ambiance ng kanilang bahay ah. Something's weird and interesting which is caught my attention.

"Sige, mga iho, mag-tsaa muna kayo." Sabi ng matanda saka inilapag ang mga tsaa sa lamesita. "I'm Midnight, Miracle's father. Sasabihin ko na sa inyo, kahit tutol pa kayo o pigilan niyo ang kasal. Si Thanatos lang ang mapapakasalan ng anak ko." Deretsong sabi niya.

Nag-init naman ang ulo ko dahil do'n. "What? I'm sorry, Sir. I cannot accept it. Miracle is mine!" Mahinang sigaw ko.

Tumingin naman sa akin 'yung Thanatos saka ang isa pang lalake. The hell I care about them, Miracle is mine, alone.

"Bakit si Miracle? Bakit si Miracle po? Hindi niyo po ba naisip ang kabutihan ng anak niyo?" Mahinahong tanong ng lalake.

"Pasensiya na, Drake. Pero iyon na ang nakatakda. Alam ko na iniligtas mo ang anak ko ngunit hindi pa iyon sapat para mailigtas siya sa tunay na kapahamakan." Sagot sa kaniya ng matanda.

Drake pala ang pangalan niya, at mukhang may pinagsamahan sila ng Miracle ko. Sinamaan ko siya ng tingin maging ang Thanatos na 'yon.

"Sa tingin niyo ba hindi ko kayang iligtas ang anak niyo? Dahil sa iba ako sa inyo?" Galit na tanong nung Drake.

What? Iba? Siya? Maybe beacuse he's poor. Kaso hindi naman siya mukhang mahirap. Anong iba?

"Drake! Itigil mo na'yan." Rinig kong tinig mula sa hagdanan. Napatingin ako do'n at nakita si Miracle.

Nagbago ang itsura niya, puti ang kaniyang buhok! Mas lalo siyang gumanda, hmm. I miss her smell.

"Luther?What are you doing here?" Gulat na tanong sa akin ni Miracle ng makita niya