Adam karşısında duran kadını baştan aşağı süzdü ve dudaklarından şu kelimeler dökülü verdi:
"Biliyorsunuz ki,bu hayatta her şeyin bir bedeli var Bahar hanım.Ve sizinde bana ödeyeceginiz bir bedeliniz var"
Demir Soykan ve Bahar Kaya'nın hikayesi...
Alarmın sesiyle gözlerimi açtım.Banyoya geçip sabah rutin islerimide hall etdikten sonra kahvaltı hazırlamak için mutfağa indim.Güzel bir sofra hazırladıktan sonra Ada'mın odasına daldım.Yanaklarına kocaman öpücük kondurdum.Kocaman "Ablamm" diyip boynuma sarıldı "Hadi kalk bakalım uykucum.Kahvaltı sofrası seni bekliyor.Kendini nasıl hiss ediyorsun bakalım bügün?" "Her zaman ki gibi yorgun" Baharin yuzundeki gulumsemesi hemen silinip gitti "Özür dilerim birtanem" "Ablacim lütfen üzülme senin üzülmen için söylemedim ben onu" Ada ablasına sarıldı "Hadi bakalım bu kadar duygusallık yeter.Kahvaltı bizi bekliyor" Kahvaltılarını yapmak için aşağıya inerler "Ablacım kahvaltını yapta çıkalım.2-3 saatliğine işten izin aldım.Doktora uğruyalım sonra Derya ablan seni alıcak beraber eve gelirsiniz.Tamam mı kuzum?" "Off bıktım ben hastanedende,doktorlardanda,o iğrenç kokudanda" Bahar Adanın elini sımsıkı tuttu: "Söz veriyorum ablacım herşey iyi olucak" "İnşAllah" "Hadi çıkalım" Adayla hasteneye doğru yol alıyorduk.Camdan dışarıyı izliyordum.Tüm hayatım bir şerit gibi geçti gözümün önünden.Sahi ben ne zaman en son kahkaha atmıstım.Babam 25 yıl önce muammalı bir şekilde ölümünden sonra herşey mahv oldu.Annem babamın ölümünden biraz sonra yalnız kalmamak için bir adamla evlendi,ardından Ada dünyaya geldi..Annem ve kocası bir trafik kazasında hayatlarını kaybettiler ondan sonra Ada bana sığındı,ablasına.Zaten dünyada bir birimizden başka kimimiz vardı ki?Hep derler ya kızlar babalarının ölümünden sonra büyürler.İşte o zaman büyüdüm ben.O zaman silindi kahkaham yüzümden.Küçük kardeşimle ortada kaldım..Ayaklarımın üstünde durdum.Mimar oldum.Tam herşey yoluna girdi derken Ada'nın hastalığı çıktı.Yıllardır doğru iliği bekliyoruz.Ama beklediğimiz o haber bir türlü gelmiyor.Ada benim bu hayattakı tek varlığım onuda kaybedersem yaşamamaın bir anlamı kalmazki.Yıllardır kendi mesleğimi yapamıyorum.Şükürler olsun ki son 3 aydır bir şirkette mimar olarak çalşıyorum.Birazcıkta olsa herşey yolunda şimdi.Ada'nın tedavi masraflarını zorda olsa karşılıyorum.Düşünüyorumda 32 yılım kolayca kayıp gittı gözlerimin önünden.Omuzlarımdakı yüklerden bir kere olsun kendimi düşünemedim...Hayat neden bu kadar acımasız?Bunları düşünürken bir damla yaş düşü verdi gözlerimden.Dalıp gittiğim yerden Ada'nın elime dokunup "Abla geldik" demesile çıktım "Tamam canım hadi ineliim" Adayı odasına yatırdıktan sonra doktor benimle konuşmak istediğini söyledi ve odasına çağırdı "Buyrun doktor bey.Yoksa Adayla ilgili bir sorun mu var?" "Hayır Bahar hanım lütfen sakin olun.Bu defa haberler iyi" "Bir dakika iyi mi dediniz?" "Evet.Evet Ada için uygun bir ilik bulundu" İşte yıllardır beklediğim cümleler.Her gece Allaha dua edip yalvardığım şeyler bir çırpıda dökülü verdi doktorun dudaklarından "Allahım şükürler olsun sana.Hemen hemen ne gerekiyorsa yapalım" "Yalnız donör Almanyada ve tam 300 bin lira" "Ne?" "Bu son şansımız Bahar hanım.Eğer bunuda kaçırısanız iyi olmicak.Ada'nın durumu daha kötüye gidiyor ve onu kaybe..." "Lütfen Lütfen o kelimeyi söylemeyin ne gerekiyorsa yapıcam ben.O parayı bulucam her ne olursa olsun" "Tamam o zaman 1 hafta vaktiniz var" "Tamam teşekkür ederim doktor bey" "Rica ederim" Odadan çıkarken ne hiss ediceğimi bilmiyordum.Sevinsem mı?Üzülsem mi?Şuam hiç bir şey hiss edemiyordum.Ada dışarıda Deryayla beni bekliyordu "Hoşgeldin Derya" "Hoşbulduk Bahar hanım" "Abla ne dedi doktor?" "Sen şimdi bunları boşver.Bana güveniyor musun?" "Çook" "O zaman merak etme herşey çok güzel olucak" Sımsıkı sarıldım ona "Hadi sizde Derya ablanla eve gidin.Derya sana emanet" "Merak etmeyin Bahar hanım" "Hala öğrenemedin Bahar demeyi" "Tamam Bahar" Onları yolcu edip bende bir taksi çağırdım "Nereye abla" "Soykan Holding'e" Yol boyu sadece düşündüm.Ne yapıcaktım ben nasıl bulucaktım o parayı.İçeri girdiğimde herkeste bir telaş vardı.Asansörle odamın oldugu 12.kata çıktım.İçeri girdiğimde tüm kadın çalışanlar ya makyaj yapıyorlardı ya da saçlarını düzeltiyorlardı. "Merhaba.Noluyo burda böyle" "Merhaba Bahar.Sen duymadın mı?" "Neyi?" "Bügün şirketin asıl sahibi Demir Soykan geliyor" "Ee ne var burda?" "Yaa hala ne var diyor.Demir diyorum Soykan diyorum bügün geliyor diyorum.Ay Bahar sen tabi yenisin onu daha görmedin.Adam hem yakışıklı hem karizmatik hem zengin vee hemdee enn gözde bekarr" Kızların kahkahaları havada uçuşuyordu anlaşılan bu adamı görücekleri için böyle mutlular.Hemen en yakın arkadaşlarımdan olan Özgenin yanına geçtim.Onu yeni tanımama rağmen bana dost olmuştu "Nasılsın Bahar'ım" "Yani idare eder" "Kızz duydunmu Demir Soykan geliyor" "Off yeter ne Demirmis be.Benim zaten derdim başımdan aşkın" "Of özür dilerim arkadaşım.Ben Demir Soykana daldım seni unutdum.Ada'nın durumunda bir değişiklik var mı?" "Evet var.Ada için uygun donör bulundu" "Neeee" Özge sımsıkı sarıldı Bahara "Çoook sevindim arkadaşım" "Ama 300.000 gerek" "Ne?" "Evet" "Ne yapıcaksın şimdi?" "Allah kahretsinki bimiyorum" "Ben buldum" "Ne?" "Bak Demir bey geliyor ya sen bir şansını dene ondan borc olarak para iste" "Hayır kızım ya ilk günden mi?" "Bahar şansını dene derim" "Tamam denicem kardeşim için yapıcam" "Aferin" ~ Şöförün kapıyı açmasıyla adam arabadan indi ve 1 yıldır ugramadığı bu kocaman binaya göz gezdirdi.Gözlüğünu çıkardı ve "Hoşgeldim Türkiye" fısıldadı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapıda onu en yakın arkadaşı,kardeşi gibi olan Sinan karşıladı. "Hoşgeldin kardeşim" "Hoşbulduk" Sinan Demire sıkıca sarıldı "Yolculuk nasıl geçti?" "İyiydi" "Amerikada herşey yolunda mı?" "İşte işleri yoluna koyup geldim" "Hadi geçelim abicim.Herkes seni bekliyor" "Hadi" Demır ve Sinan içeri girdiğinde herkes alkışlamaya başladı"Hoşgeldiniz Demir bey" O sadece Teşekkur etmekle yetindi "Hadi odan seni bekliyor" İnsanların içinden geçtikce kadınlar Demire yicekmiş gibi bakıyordu.Asansöre bindiler "Böyle şeylerden hoşlanmadığımı biliyorsun" "Ne var burda abicim?İnsanlar senin gelişine ne kadar sevindi görmüyor musun?" "Herkes işini yapsın bana yeter" "Yaa biraz gülümse gülümse.Hep aynı surat.VAlla ben bıle bazen senden korkuyorum.Ama elbet seni bir gün yola getiricek biri olucak" "Sinann" Demir Sinana sert bir bakış attı "Tamam abicim sustum" "Sen işler nasıl onları söyle" "Zaten hep iş iş iş.Herşey yolunda merak etme.Emanetine sahip çıktım" "Zaten kime emanet ediceğimi biliyordum" "Sen gittikten sonra bir kac personel işe aldım seni onlarla tanıştırıcam" "Tamam" ~ Bahar işe dalmışdı.Sinanın sekreterinin onu çağırmasıyla kafasını kaldırdı "Bahar hanım Demir bey yenı personelle tanışıcakmış bunların içinde sizde varsınız.Toplantı odasına geçiceksiniz" "Tamam teşekkür ederim.Geliyorum" Bahar dahil herkes odada Demiri bekliyordu.Demir ve Sinan içeri girdiler herkes ayağa kalktı. "Lütfen oturun" Kızlar demek bu adama bayılıyorlardı içeri uzunboy,ela gözlü gerçekten yakışıklı bir adam geldi.Tarif etdikleri gibi varmış "Hadi abicim seni tanıştırayım" Sinan Demiri herkesle tanıştırdıktan sonra sıra Bahara gelmişti "Evet Demir bu hanfendide şirketimizin güzel mimarı Bahar Kaya" Demir elini uzattı"Memnun oldum" "Bende" "Daha 3 ay çalışmamıza rağmen şirket için en önemli projeleri onun sayesinde kazandık" "Güzel tebrik ederim" "Teşekkür ederim" Kısa selamlamadan sonra Demir diğer personellerle görüştü ~ 3 saat sonra Sinan ve Demir odada çalışıyorlardı: "Demir hadi abicim çıkalım.Zaten iş saatide bitti" "Sen çık benim daha incelemem gereken dosyalar var" "Daha ilk günden mi?" "Evet ilk günden" "Tamam abicim ne halin varsa gör ben çıkıyorum.Zaten şirkettede kimse kalmadı.İşkolik" "Hadi Sinan hadi" Sinan söylene söylene çıktı odadan ~ Şirkette yavaş yavaş herkes gitmiştı.Yalnız Bahar ve Özgeden başka. "Kuzum hadi git konuş Demir beyle" "Ya gittiyse" "Daha 2 dk önce Sinan beyi yalnız cıkarken görük demek ko hala odasında" "Tamam bir şansımı deneyim.İnŞAllah beni anlar" "İnşAllah kuzum.Ben senı bekleyım mı?" "Yoo hayır git sen" "Tamam.Hadi bol şans" Bahar Demirin odasına doğru ilerliyordu dudaklarında ve kalbinde sadece "kardeşin için" kelimesini tekrarlıyordu. Demir'in odasına vardığında kapıyı 2 kez tıklattı.Gir komutunu duyduktan sonra ürkekce içeriye girdi "Tekrar merhaba Demir bey" "Merhaba.Bahar hanımdı yanılmıyorsam" "Evet" "Ne istemiştiniz" Bahar Demirin karşısında sadece gözlerine bakıyordur "Imm ben nasıl söyliyeceğimi bilmiyorum.Nerden başlıyacağımıda" "Ama bi yerden başlamanız gerek" "Tamama...Lafı fazla uzatmicam.Ben sizden borç olarak 300.000 lira istiyorum" Demir suratında aynı ifadeyle Baharı izliyordu.Bu Bahari korkutuyordu. "300.000 lira?" Demir koltuğuna yaslandı. "O borcu bana ayda kazandığınız benim verdiğim maaşımlamı ödiceksiniz?" Derin nefes aldı "Arzu edersiniz ki bu devirde hiç bir patron çalışanına durduk yere çıkarıp 300.000 lira vermez" "Benn çook özür dilerim.Ben buraya gelmemeliydim.Sizi rahatsız etdiğim için çook özür dilerim" Bahar kapıyı açıp tam dışarı çıkıcakken o umut dolu sözleri duydu"Ama ben veririm" Kapıyı kapatıp biraz önceki yere döndü.Yüzünde umut dolu bir gülümseme belirdi. Adam karşısında duran kadına baktı ve dudağında şu kelimeler dökülü verdi: "Biliyorsunuz ki bu hayatta her şeyin bir bedeli var Bahar hanim.Ve sizinde bana odeyeceginiz bir bedeliniz var" "Ne...ne isterseniz" "Benimle bir gece" "Anlamadım?" "Benimle bir gece geçirin ve 300.000 lira sizin olsun"
