BEDEL

50.Bölüm

Bahar Demir'in son söylediğini duyduğu an bütün büyü bozulmuş kendini Demir'in kollarından kurtarak geri çekmişti.Bahar aylarca 'Beni bırakma'diye fısıldamıştı kendi kendine.Demir'e sarılırken bile hep çaresizliğini gözler önüne sererek 'Beni bırakma sakın' demişti defalarca.Ama Demir acımasız bir şekilde onu arkasında bırakmıştı.Hiçbir şey söylemeden bırakmıştı onu...Bu karanlık gecede sevdiği adam ona sarılarak beni bırakma derken ondan kopmak dünyanın en zor şeyiydi.Hele ona böyle bakarken nasıl kopsun ondan?Nasıl git desin?

Farkında olmadan yumruk yaptığı elleri iki yanına düşerken,

"Sarhoşsun Demir."diye güçlükle mırıldandı.

"Evet sarhoşum."diye bağırdı Demir."Ama it gibide pişmanım."dedi sesi cılız çıkarak.

"Sinan'ı çağıracağım gelip alsın seni."dedi Bahar gözlerini ondan kaçırarak.Demir kafasını aşağıya eğdi.Saçları alnına dağılmış,üstü başı dökülmüştü.Başını kaldırarak sallanarak Bahar'ın gözlerinin içine baktı.Sarhoş olsada bilinci yerindeydi Bahar'ın söylediklerine ikna olmadığı aşikardı.Aralarındaki mesafede bile gözleri birbirlerine takılı kalmıştı öylece.

"Bahar,"dedi Demir derince yutkunarak.Bahar onun gözlerine derince baktı.

"Bir kere,"dedi gözlerini Bahar'dan ayırmayarak."Bir kere öpsem o can bulduğum dudaklarından."dedi gözleri dolarak."Zaten yarın hiçbir şey hatırlamayacağım."dedi acıyla karışık gülümseyerek.

Bahar bir an afalladı Demir'in söyledikleriyle.Gözleri mi dolmuştu?Farkında bile değildi.Kelimeleri düğümlenmişti boğazında.Sözlerini bulup konuşamıyordu bile.Demir'in gözlerinin dolduğunu farketti.Neden böyle bakıyordu onun gözlerine?O bırakıp gitmişti onu.Sevgisinden o vazgeçmişti.Birazcık sevmiş miydi acaba onu?Demir'in böyle bakmasına birkez daha lanet etti.Yüreği böyle acırken nasıl bırakırdı onu burada.Sözleri toparlamaya çalışarak

"Git Demir."dedi boğazı düğümlenerek.Gözünden tek bir damla yaş aktı.Koşarak içeri girdi.Kapıyı kapatarak gözündeki tek damla yaşı sildi.Gücü yoktu ayakta durmaya.Kapının yanına çöktü.Sesinin çıkmaması için eliyle ağzını kapattı Bahar.Hıçkırarak ağlamaya başladı.

Demir Bahar'ın canını yine acıtmıştı farkındaydı.Acıtmadan sevemiyordu ki onu?Ya da acıtmadan nasıl sevilir onu bile bilmiyordu.Onun gözünden düşen bir damla yaşa öle bilirdi şuracıkta.

Bahar kendini toparlayarak odasına çıktı.Gözleri kızarmıştı ağlamaktan.Telefonunu yatağın üzerinden alarak Sinan'ı aradı.Uzun bir çalıştan sonra açabilmişti sonunda telefonu.

"Sinan Demir burada.Sarhoş onu gel al."dedi tek nefeste söyleyip telefonu kapatarak.Daha fazla gücü yoktu konuşmaya.O görevini yapmıştı.Demir'e verdiği sözü tutarak Sinan'ı onu gelip alması için aramıştı.Eli defelarca perdeye gitti ama açıp bakamadı sevdiğine.Yapamazdı bunu...Aşkına yenik düşemezdi.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Sinan Bahar'ın evinin önünde durduğunda kaldırımda oturan Demir'i buldu.Demir elini yüzüne koyarak bir noktaya odaklanarak oraya bakıyordu.Sinan tam Demir'in önünde durarak elini iki tarafa açtı.

"Napıyorsun abi burada?"dedi nefesini dışarı vererek.
Demir hiçbir şey söylemedi sadece gözleri odaklandığı noktadaydı.

"Hadi gel abi."diyerek Sinan Demir'in koluna girerek ayağa kaldırdı.Ön koltuğun kapısını açarak Demir'i öne oturttu.Kendiside sürücü koltuğuna geçti.Demir'in adamlarını arayarak arabasını evin önüne getirmelerini istedi.Sinan arabayı kullanırken Demir sadece yolu izliyordu.Gözleri geçtikleri yolu izlerken Bahar'la yaşadıkları geldi gözlerinin önüne.İnanmaştı ona...