BEDEL

16.Bölüm

Demir derin bir nefes aldı
"Artık yanımda kalmanı gerektiricek hiç bir şey yok.Sözleşmenin bitimine daha üç ay var ama ben Annem için evlenmiştim seninle.Annemi kaybettim ve bu evlilikte bitti.Ne zaman istersen gide bilirsin.Merak etme ne istersen karşılıyıcam.Ada'nın yanına gidiceksin.Boşanma işlerini ben hall edicem senin gelmene gerek kalmicak.Bu evlilik bitti.Artık özgürsün Bahar Kaya"
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Arkadaşlar lütfen hâla açmayın söylediğim yerde açarsınız şarkıyla okuyunuz lütfen🙏❤️
Demir'in kulaklarıma dolan sesiyle neye uğradığımı şaşırmıştım.Giderken sertçe vurduğu kapıya öylece bakıyordum.Az önce aylardır beklediğim o iki cümleyi söylemişti Demir: 'Artık özgürsün' Ahh o iki kelime aylardır buradan çıkmak için çırpındığım,o iki kelimeyi Demir'e söyletmek için çabaladığım.Artık özgürdüm,artık Demir Soykan diye biri olmayacaktı hayatımda.Kurallarına uymam gerektiği,evden dışarı bile yollamayan,canımı acıtan bir insan yoktu artık hayatımda.
Peki neden?Neden kalbim bu kadar acıyordu.Sevinmem mi gerekiyor yoksa üzülmem mi?Ne hiss ediceğimi bilmiyorum.Yine bu sözleri derken bile kalbimi yine paramparça etti.Yine dağıttı beni,yine.Soyadına bile layık görmeye bile yeltenmemişti beni.Ama söz geçiremediğim tek bir yer vardı,Kalbim.Bu adam kalbime ne kadar da sahipti böyle.Nasılda kalbim durmadan Demir diye atıyordu.Bu adam elimde avucumda tutunucak bir dal bile bırakmamıştı.Kalbimi geçtim o benim aklımı yerle bir etmişti.Artık sağlıklı düşünemiyordum.Herşey o oldu,bense rotasını şaşırmış yıkık,dökük bir gemi.
Daha aşkın varlığına bile inanmadan aşka mı kapılıvermişti benim kalbim!Hem de en olmadık birine...En olmayacak birine.
Aşkın ne işi vardı ki,benim kalbimde?En yakışmayacak yerde!
Allahım yalvarırım yapma bunu bana!Demir gibi bir adama kaptırma beni.Ona kapılıp mahv etme beni Allahım.Olmadık bir sevdaya düşürme şu çaresiz kalbimi!
Herşey yalan olsa bile gözlerimden akan yaşlar gerçekti.Ne için ağladığım,kim için ağladığımı kalbim fısıldıyordı geceye.Neyin inkarındayımki...
Ağlıyordum.Ben bu kalple daha çok ağlar,ağlamalara doymazdım.
Gözümdeki yaşları elimin tersiyle sildim ve bavulumu çıkardım.Elbiselerimi içine doldururken Demir'le yaşadığım şeyler bir bir gelip geçti gözlerimin önünden.Çok ağlamıştım bu odada ama çokca da gülmüştüm.Bavulumu elime aldım ve son bir kez bu odaya baktım.Yine gözümden yaşların akmasına mani olamadım.Yapamıyordum bir adım bile olsa atamıyordum.Ayaklarım sanki bedenime çok ağırdı.Yapamıyordum gidemiyordum.Kalbim gitmeme izin vermiyordu.Aklım sonuna kadar gitmem gerektiğini söylüyordu ama kalbim buna izin vermiyordu.İlk defa aklım ve kalbim arasında bu kadar büyük bir savaş veriyordum.Yok işte yapamıyordum.Elimden bavulumu yere bıraktım.Yavaş yavaş merdivenlerden Demir'in odasına çıktım.Her basamağı çıktıkça yeniden geri dönmek istiyordum,çünki biliyordum hiç iyi şeyler olmayacaktı.Demir'in odasının önüne geldiğimde derin bir nefes aldım.Gitmek için hâla bir şansım vardı ama gidemiyordum.Yavaşca kapıyı tıklattım.Ses gelmeyince yeniden tıklattım.Bu sefer Demir'in sesini duydum.'gir' komutunu vermek yerine bana 'git' demişti.Yine kırmıştı beni.Demir'i dinlemeden kapnın kolunu indirdim ve içeri girdim.
Arkadaşlar lütfen yukarıdan şarkıyı açın lütfen🙏❤️👆👆👆
İçerisi çok karanlıktı Demir işığı açmamıştı.Demir'i bulmam biraz zor oldu.İçeriyi daha ayrıntılı inceleğimde masasında oturmuş Demir'le karşılaştım.Yüzüme bakmıyordu.Önünde içki şişesiyle öylece uzaklara dalıp gitmişti
"Sen hâla gitmedin mi?"
Ve işte yine kalbimi parçalıyıcak kelimeler dökülmüştü dudaklarından.Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım.
"Çık dışarı yalnız kalmak istiyorum"
"Çıkmicam"
İşıkları açtım.Demir gözlerini kapattı.Hep sinirlendiğinde yapıyordu bunları
"İşığı kapat"
"Kapatmıyıcam"
"Sana ışığı kapat dedim"
Bu sefer Demir bağırmıştı.Demir kalkıp sinirle ışığı kapattı.
"Şimdi çık dışarı"
"Çıkmicam"
Demir bağırmaya başladı
"Çıkkk dedimmm çıkk çıkk"
Bahar Demir'i dinlemedi ve dışarı çıkmadı.Demir yeniden yerine oturdu ve içkisini içmeye devam etti.Bahar yutkunarak lafına devam etti
"Seni cenazede,evde her yerde izliyordum.Seni ağlarken görmedim Soykan.Senin gözlerinden bir damla yaş bile akmadı"
"Ben ağlamam"
"Ağlarsın sende ağlarsın Soykan.Bu kadar taş kalpli olamazsın,yani olmazsın"
"Çık dışarı Bahar iyice sabrımı zorluyorsun"
Bahar'ın gözlerinden bir damla yaş aktı ve bağırmaya başladı
"Ben..ben senin gözlerindeki o hüznü görüyorum Soykan.Çünki ben de aynı acıyı yaşadım bende ailemi kaybettim.O yüzden ben o hüznü çok iyi anlıyorum"
"Bahar çık dışarı dedim ben ağlamam anladın mı ağlamam"
"Ağlarsın!Her çocuk annesi için ağlar"
"Ben güçlüyüm ben asla ağlamam"
"Sen şimdi güçlü falan değilsin.Sen şimdi annesini kaybetmiş bir çocuksun.Ağla Demir,ağla!Akıt içindeki zehrini,akıt.Bıkmadın mı dik durmaktan ha,bıkmadın mı maskenle dolaşmaktan?"
Demir git gide daha çok sinirleniyordu ve durmadan bağırmaya başladı.Masanın üstündeki herşeyi dağıtmaya başladı.Ayağıyla sandeyleye tekme attı.Bahar Demir'in bu hallerinden korkuyordu geri adım atmak istesede ama gitmiyordu
"Çıkk dedim çıkk çık çıkk"
"Gerçeklerle yüzleşdin diye böylesin Soykan"
Bahar gittikçe Demir'e yaklaşıyordu.Demir dayanamadı daha fazla yavaş yavaş yere çökmeye başladı.Artık sesi yavaş yavaş kısılıyordu
"Çıık çık dedim"
Baharda Demir'le beraber yere çöktü.Demir artık kendisini daha fazla saklayamadı ve gözlerinden yaşlar birer birer akmaya başladı
"Gitti...gitti annem!Ben bir şey yapamadım,engel olamadım"
"Zaten elinden bir şey gelmezdi"
Bahar yavaşca ellerini Demir'in omzuna koydu.Demir'i yavaşca kendine çekti ve başını göğsüne gömdü.Ürkekce elleriyle Demir'in saçlarını okşamaya başladı.Kendiside Demirle beraber ağlamaya başladı.İkisininde gözlerinden yaşlar durmadan akıyordu.
"Ağla Soykan,ağla.Bir kere kurtul o sert imajından.Bırak zehrin aksın,izin verme kalbine aksın izin verme.Ağla ki,kalbin rahatlasın"
Demir daha da ağlamaya başladı.Ve ilk defa Demir Soykan annesi dışında bir kadına gözyaşlarını göstermişti.O sert duruşlu adam şimdi karısının kollarında bir çocuk olmuştu
"Bıraktı beni,gitti"
"Ben bu acıyı çok iyi biliyorum ama geçicek yeri dolmicak ama geçicek"
"Geçmicek"
"Söz veriyorum geçicek"
Demir kafasını Bahar'ın göğsünden kaldırdı ve gözleri aynı hizaya geldi.İki yaşlı göz bir birine bakıyordu.İkisininde gözleri bakışlarından,dudaklarına indi.Demir yavaş yavaş Bahar'a yaklaşmaya başladı.Demir yaklaştıkça Bahar'ın kalbi daha hızlı atmaya başladı.Nefesleri bir birine çarpıyordu.Demir ve Bahar'ın dudakları çok yakındı ama hala buluşmamıştı.Demir boğazını temizledi
"Gitme"
Bahar gülümsedi,Demir dudaklarını Bahar'ın dudaklarıyla birleştirdi
İkiside ağlayarak öpüşmeye başladı.Bahar ürkek ve beceriksiz haraketlerle Demir'e karşılık veriyordu.Sanki bir birlerinin dudaklarına susamış gibi dakikalarca içtiler o dudaklarından.Zar zor nefes nefese ayrıldılar bir birlerinden.Demir Baharla alnını birleştirdi
"Bana sevmeyi öğretir misin inatçı?Seni sevmeme izin verir misin?"
"Bende bilmiyorum ki,sevmeyi Soykan"
"O zaman yaşayarak öğrenelim"
"O zaman yaşayarak öğrenelim"
BÖLÜM SONU

Evett canlarım artık içiniz rahatlaya bilir şükr ede bilirsiniz😂😂😂🙏😍
Asıl hikaye bundan sonra başlıyor.Arkadaşlar lütfen oylamayı unutmayın sizi seviyorum❤️