BEDEL

24.Bölüm

Lütfen şarkıyı hala açmayın☺️Söylediğim yerde açarsınız❤️🙏
Sabah uyandığımda Demir yanımda yoktu.Dün olanları düşündüğümde gözlerim yine dolmaya başladı.Bu halimden nefret ediyorum.Bu aralar böyle ne kadarda sulu göz oldum ben böyle.
Acaba beni sevmeyen kocam nereye gitmişti?
Onun beni sevmediği gerçeği birkez daha çarpışmıştı yüzüme.Belki'de ben kendimi onun beni sevdiği düşüncesine kaptırdım.Ama sonunda yine koca bir hayal kırıklığı.
Ayağa kalkacak halim yoktu çok yorgundum.Kollarımı açıp esnedikten sonra ha gayret ederek ayağa kalktım.Banyodakı işlerimi hall etdikten sonra aşağıya indim.Pencereden baktığımda Demir'in sırtı bana dönük bir şekilde dışarıda oturduğunu gördüm.Yanına gitmek istesemde yapamadım.Kahvaltı hazırlamaya başladım.Masayı hazırladıktan sonra ayak seslerinden Demir'in geldiğini anlamıştım.Her zamanki gibi kendi yerine geçti.Bardaklarımızı doldururken hala yüzüne bakmamıştım.

"Günaydın."dedi sonunda.

"Günaydın."

"Bahar böyle yapma."

"Ne yapıyorum Demir."dedim sonunda gözlerine bakarak.

"Bu tavrın ne Bahar."ne yani hala soruyormuydu.

"Ne anladın bilmiyorum,ama benim tavır falan yaptığım yok.Dün gece söylediklerimide unut gitsin."

"Tamam,öyle diyorsan"yapma be adam bu kadar kırıp dökme beni.

Sessizce kahvaltımızı ettikten sonra Demir dışarıya çıktı.

3 Gün Sonra

Demir'le öğlen uykumuza uyumuşduk.Gözlerimi açıp yanımda mışıl mışıl uyuyan adama baktım.Parmaklarımı usulca yanaklarında gezdirdim.Yeni çıkmaya başlayan sakalları elimi gıdıklasada yüzünde çok güzel duruyordu,daha bir yakışıklı gösteriyordu onu..Yüzümdeki hüznü saklamaya çalışsamda yapamıyordum.Kırılmışlığım yüzümün her halinden belli oluyordu.Ama ona kızamıyorumda.Şu aşk bana ne duygular yaşatıyordu böyle.
Tam dört gün geçmişti ona yaptığım itirafın üzerinden.Kalbimi ona açtığım o günün üzerinden.O,aslında bana beni sevmediğini söylemişti.

Ama pes etmicem.Sabr edip,bekleyeceğim bana kalbini açtığı günü.

Demir'i izlemeyi bırakıp aşağıya indim.Mutfaktaki şu elmalar ne güzel duruyordu öyle.Hemen elime bir tanesini alıp koltuğa geçecekken Demir'de aşağıya indi.Koltuğa geçerken 'Bana da elma soyar mısın?'demeyide ihmal etmedi.

"Sen az önce benden ricamı etdin yoksa ben mi yalnış duydum?"dedim mutfağa geçip elmanın bir tanesini ve tabakla,bıçak almak için.

"Öyle demişimdir heralde"dedi arkasına yaslanarak.

"İnsanlaşmaya doğru gidiyorsun."

"Ne dedin,duyamadım Bahar."

"Hiç,'öyle dedin' dedim"gözlerimi devirerek Demir'den uzak bir yere koltuğun ucuna oturdum.

"Yanıma otur."diye emretti.

"Yanına mı?"

"Evet,Bahar ne var burda.Gel hadi!"derken elini oturacağım yere vuruyordu.

Tabi ki de yanına oturmuyacaktım.

"Yok burası iyi ben buraya oturacağım"

"Çok inatçısın biliyorsun dimi"dedikten sonra kalkıp o benim dibime oturdu ve boynuma ıslak bir öpücük kondurup,kokumu içine çekti.Yine heyecandan bütün bedenim titriyordu,vücudum da ki bütün kan şuanda dudaklarının dokunduğu yere doğru çekilmeye başladı,o ise burnunu boynuma sürtüyordu.Aramızdakı bu kadar yakınlık hiç iyi değildi.Gerçekten şuanda kalbim durabilirdi.