BEDEL

40.Bölüm

Demir kapının önünde duran Bahar'la afalladı.

"Bahar."dedi sadece fısıltıyla.Demir yavaş yavaş koltuğundan kalkmaya başladı.

"Bahar."dedi yine fısıltıyla.

"Yaklaşma."dedi Bahar ellerini siper alarak."Bana yaklaşma."dedi tekrarlayarak.

"Dinle Bahar!"dedi Demir ona bir adım dâhâ yaklaşarak.

"Sana yaklaşma dedim!"dedi Bahar bağırarak.

Demir Bahar'ı kolundan tutarak kendine çekti."Bak sandığın gibi değil!"

Bahar hızla kolunu Demir'in elinden kurtardı."Ne sandığım gibi değil?Ha!Ne sandığım gibi değil."

"Anlatıcam."dedi Demir bağırarak.Bahar işaret parmağını Demir'e doğru salladı.

"Sakın!Sakın peşimden gelme Soykan!"
Bahar hızla Demir'in odasından çıkarken Demir sadece "Bahar"diyebildi.

Demir odasında volta atarken Sinan sadece onu izliyordu.Demir bağırarak ayağını sehpaya vurdu.

"Sakin ol Demir!"dedi Sinan ayağa kalkarak.

Demir onu dinlemeyerek odada volta atmaya devam ediyordu."Allah kahretsin!"diyerek iki elini birden masaya vurdu.

"Sakin ol Demir!Bunların tek sorumlusu sensin.Sana dedim dimi.Bu iş baştan başa yalnıştı dedim sana."

Demir sinirle Sinan'a baktı.

"Kapa çeneni Sinan!"

"Ne!Ha ne!Bahar duymayacak mıydı sanıyorsun?Ha!Bunların tek sorumlusu sensin dostum."

"Sinan biraz sonra ağzını burnunu kırmamı istemiyorsan şu siktiğimin çenesini kapat!"

"Noldu?Ha!Doğruları duymaktan mı korktun?"

Demir bağırararak kapıyı çarparak odadan çıktı.

"Aptal herif!"diye söylendi arkasından Sinan.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Demir arabasıyla evin önünde durdu.Eve girmek istemiyordu.Yaşadığı ani bir sinirle Bahar'ı kırmak istemiyordu.Ayakları geri gitsede Demir eve girip Bahar'la konuşmak zorundaydı.Araba'dan inerek eve doğru yürümeye başladı.Anahtarla kapıyı açıp içeri girdi.Ne kadar seslensede Bahar cevap vermedi.Koltuğun üstüne düzensiz bir şşekilde duran Bahar'ın ceketinden daha emin oldu.Ceketi koltuğun üzerine öylece fırlatması ne kadar sinirli olduğunun kanıtıydı.Yoksa Bahar böyle birşey yapmazdı.

Demir bıkkınlıkla nefesini dışarıya vererek saçlarını karıştırdı.Ev sessizdi.Hemde çok sessiz.Bu sessizlik sadece fırtına öncesi bir sessizlikti.Evdeki sessizlik az sonra olucakların kanıtıydı.Demir kendi ceketini çıkararak koltuğun üzerine bıraktı.Yavaşca merdivenleri çıkarak yatak odasına girdi.Ama Bahar orada yoktu.Tek tek odalara baktıktan sonra Bahar'ın nerede olduğunu en başından biliyordu aslında.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
"Alçak herif."Bahar sertçe yumruğunu boks torbasına geçirdi."Şimdi anladım...Neden şirketteki insanların bana öyle baktıklarını anladım...Beni aptal yerine koymuş..."Bahar durmadan yumruklarını boks torbasına geçiriyordu.

Demir sevdiği kadını bodrum katında yaptırdığı bir spor salonunda bulucağını biliyordu.Bahar Demir'in varlığından habersiz yalnızca karşısındaki boks torbasını Demir olarak hayal edip,yumruklarını peş peşe durmadan indiriyordu.Demir sessizce yaklaşıp,Bahar'ın bir adımlık bir mesafesinde durduğunda bile Bahar hâlâ onu farketmemişti.

Demir Bahar'ın sırtından ellerini geçirerek Bahar'ın kollarının haraketsiz kalmasını sağladı.

"Dur artık!"Dudaklarını kulağına doğru yaklaştırarak fısıldadı."Dur!"