BEDEL

17.Bölüm

Nerede kalmıştık...💛❤️
Bahar yaşadıklarının şokundan çıkamamıştı.Biraz önce yaşadıkları şey;bir birlerini öpmeleri,kendilerine şans vermeleri.Bahar Demir'i elinden tutarak odalarına getirdi.Demir'i yavaşca yatağa oturttu
"Biraz uyusan"
Demir tek bir kelime söylemeden yatağa uzandı ve gözlerini kapattı.Bahar da yanına oturdu.Demir'in uyuduğunu farz ederek ayağa kalkacakken Demir Bahar'ın elinden tuttu,hâla gözleri kapalıydı
"Gitme"
Bahar itiraz etmeden Demir'in yanına yatağa uzandı.Demir Bahar'ı kolundan tutarak göğsüne çekti.Demir'in gözleri kapalı Bahar'ın saçlarının kokusunu içine çekiyordu,Baharsa öylece tavanı izliyordu.İçeride sessizlik hakimdi.Bu sessizliği bozan Bahar oldu
"Demir?"
"Efendim"
"Biz şimdi neyiz?"
"Evli"
"Onu zaten biliyorum,yani bu geceden sonra neyiz biz?"
Demir biraz sustuktan sonra cevap verdi
"Birbirine şans veren iki insan"
Bahar gülümsedi
"Sanırım en güzel tanım bu oldu"
Yine odada sessizik hakimdi,ama bu sefer sessizliği bozan Demir oldu
"Acaba rahatmıdır orda?"
Bahar Demir'in kimden bahsettiğini anladı
"Eminim rahattır"
"Nereden biliyorsun?"
"Çünki çok iyi biriydi"
Demir derinden bir nefes aldı ve acıyla gülümsedi
"Umarım...Umarım babamın yanında değildir"
Demir'in gözünden bir damla yaş Bahar'ın saçlarına aktı.Bahar Demir'in küçüklüğünden gelen bir acısı olduğunun farkındaydı,ama henüz ne bunun yeri ne de zamanıydı.Bahar Demir'in kokusuyla uykuya daldı.Zorda olsa Demir de uykuya daldı.
Artık yeni bir gündü onlar için belki de o geceden sonra bambaşka olucaktı hayatları.Bahar uyandığında Demir'i bulamadı.Odadan çıktı.Süreyya hanımın odasının kapısı açıktı onun yatağında başı ellerinin arasında olan öylece düşünen Demir'i buldu.Sessizce odaya girdi ve Demir'in yanına oturdu
"Biliyor musun o çoçukluğumun tek şahidiydi.Bütün çocukluğum annemde saklıydı"
Bahar hiç bir şey demeden Demir'e sarıldı.Annesini ilk kaybettiğinde yaşadığı acıyı ilk gün ki gibi yaşadı.Demir'i anlaması zor değildi.Onun yaşadığı herşeyi anlaya biliyordu
"Geçicek bu acı dinicek sadece buna inan"
Biraz öyle sarılı kaldıktan sonra birbirlerinden ayrıldılar
"Demir acaba bugün işe gitmesen mi?"
"Hayır olmaz.Kendimi sadece öyle toparlaya bilirim"
"Hadi lütfen"
"Olmaz dedim"
"O zaman seni rahatlatacak bir yerlere gidelim"
Demir biraz düşündükten sonra kafasını salladı
"Tamam başımın belası tamam,hadi"
Bahar çok sevindi
"Tamam hemen hazırlanıyorum"
Demir aşağıda Bahar'ı bekliyordu.Bahar hazır olduktan sonra aşağıya indi.Arabaya binip yola koyuldular.Araba bir oyuncakçının önünde durdu.Bahar şaşkınlıkla dışarıyı izledi
"Ne yani oyuncakçıya mı geldik?Soykan bu senin için biraz fazla değil mi?"
Demir kaşlarını yukarıya kaldırdı
"Hadi in arabadan inatçı şimdi görürsün buraya neden geldiğimizi"
Oyuncakçıya girdiklerinde herkes Demir'i saygıyla selamlıyordu.Demir Bahar'a döndü ve uyarıcı bir ses tonuyla
"Şimdi inatçı en güzel kız ve erkek oyuncaklarını seçmeni istiyorum"
Bahar hâla Demir'in dediklerinden birşey anlamamıştı
"Neden ki?"
"Hadi soru sorma inatçı dediğimi yap"
Demir Bahar'ın yanından ayrıldı.Bahar oyuncakların içinde kayboldu.İkiside en güzel oyuncakları sepete atmaya başladılar.İkiside oyuncukların büyüsüne kapılmışlardı.Demir 3-4 sepeti doldurmuştu.Baharında Demirden aşağı kalır bir yanı yoktu.Alışverişleri bittiğinde arabalarına bindiler arkalarından aldıkları oyuncaklar başka bir arabada onları takip ediyordu.Bahar çok heyecanlanmıştı
"Demir hade söylesene nereye gidiyoruz"
"Hayatımda senin kadar sabırsız biri görmedim hadi az daha sabret az kaldı zaten"
Bahar küçük bir çocuk gibi ellerini önünde bağladı ve sızlanmaya başladı
"Off off.Bir kere ben sabırsız biri değilim.Söylemezsen söyleme.Zaten öylesine sordum"
"Hı hı tabi öyledir"
Araba büyük bir binanın karşısında durdu.Arabadan indiklerinde Bahar binayı izliyordu.Çalışanlar Demir'in emriyle oyuncakları içeri taşımaya başladılar
"Demir daha söylemedin nereye geldiğimizi"
Demir eliyle Bahar'ı yönlendirdi
"Hadi geçelim"
Yetimhaneye gelmişlerdi.İçeri geçdiklerinde yine çalışanlar saygıyla Demir'i selamladı
"Hoşgeldiniz Demir bey"
"Çocuklar nasıl?"
"Hepsi çok iyi efendim hepsiyle en iyi şekilde ilgileniyoruz efendim sayenizde"
"Güzel"
İçeri geçdikleri sırada Bahar Demir'in kolundan tuttu
"Demir ama burası.."
"Şimdi soru sorma hadi çocuklarla ilgilenelim"
Bahar kafasını sallamakla yetindi.Çocukların yanlarına geçtiklerinde hepsi koşarak Demir'in bacağına sarıldı.Bahar bir an neye uğradığını şaşırdı
"Çocuklar nasılsınız bakalım"
"Çook iyiyiz Demir abii"
"Güzel.Şimdi yemeğini yiyenler ellerini kaldırsınlar"
Çocukların hepsi ellerini kaldırdı
"Aferin.Sürprizimize az kaldı şimdi şunu söyleyin bakalım kim sütünün hepsini içti sabah"
Yine çocukların hepsi ellerini kaldırdı
"Ooo ne güzel.Hade gelsin bakalım hediyeler"
Çocuklar mutlulukla çığlık atmaya başladılar.Demir çocuklarla beraber hediyeleri açmaya başladı.Bahar kenardan Demir'i izliyordu.Demir'in içindeki çocuk sevgisine hayran kaldı.Yavaş yavaş Demir'i çözmeye başlıyordu.
"Demir abi saklambaç oynayalım mı?"
"Tamam olur canım"
Çocuklardan biri Bahar'ın elinden tutup kaldırdı
"Hadi sende gel"
Bahar mutlulukla gülümsedi
"Tamam çok teşekkür ederim"
Ebeyi seçtikten sonra Demir ve çocuklar etrafta koşup saklanmaya başladılar.Demir'in şu anda bir çocuktan farkı yoktu.Baharsa öylece salonun ortasında baka kalıyordu.Nerede saklanıcağını bilemez bir haldeydi.Birden bir el Bahar'ı tutup çekiştirmeye başladı.Bu Demirden başkası değildi
"Bahar saf gibi ne ortalıkta geziyorsun saklansana"
"Ne yapayım nerede saklanayım?"
Bahar ve Demir bir odaya geçtiler ve Bir dolabın içinde saklandılar.Dolab çok küçük olduğunda Demir ve Bahar birbirlerine çok yakındılar.Demir Bahar'ın belinden tuttu ve fısıltıyla konuşmaya başladılar
"Demir şu küçücük dolapta ne işimiz başka bir yer yokmuydu?"
"Çok biliyorsan sen bulsaydın o zaman saklanıcak bir yer öyle sap gibi durmasaydın ortalıkta"
Bahar sinirle Demir'e baktı
"Tamam be"
"Bahar biraz daha konuşursan yakalınıcaz.Ne kadar çok konuşuyorsun sen ya?"
"Sen asıl kendine bak ya bir susmadın se.."
İçeriden ses gelince Bahar lafını bitiremeden Demir eliyle Bahar'ın ağzını kapattı.İçerideki sesler gittiğinde Demir elini Bahar'ın ağzından çekti
"Senin yüzünden az kalsın yakalanıyorduk"
"Sustum tamam"
Bahar ve Demir gözgözeydiler.Gözlerini bir saniye bile olsun birlerinden ayırmadılar.Nefesleri birbirlerine çarpıyordu.Demir yavaş yavaş Bahar'a yaklaşıyordu.İkiside gözlerini kapattı.Demir tam Bahar'ı öpücekken dolabın kapısı birden açıldı.Demir hemen geri çekildi.Karşılarındakı sevimli erkek  çocuğu 'Ebe' diyerek çığlık atıp koşmaya başladı.Bahar ve Demir telaşla dolaptan çıkarken yalnışlıkla kafalarını birbirlerine çarptılar.İkiside alınlarını tutarak sızlanmaya başladılar
"Bahar dikkat etsene"
"Asıl sen dikkat et kafamı yardın"
"MaşAllah her lafa bir cevabın var"
"Demir zaten kafam çok acıdı"
İkiside birden kahkaha atmaya başladı.Demir elini Bahar'ın alnına vurdu
"Şu haline bak"
"Asıl sen kendine bak"
"Hade zaten yakalandık çıkalım"
"Hade"
Beraber çocukların yanına döndüler
"Hade çocuklar siz oyuna devam edin biz biraz dinlenelim"
Bahar ve Demir bir köşeye geçip oturdular.Biraz sonra yanlarına sarı saçlı mavi gözlü bir kız çocuğu geldi.Demir onu kucağına alarak dizine oturttu ve yanağına öpücük kondurdu
"Demir bu abla kim?"
"Benim eşim Mervecim"
"Ne?sen evlendin mi?Hani benimle evlenicektin"
İkiside kahkaha atmaya başladılar.Küçük kız sevimli bir şekilde dudağını büzerek kollarını önünde bağladı.Bahar küçük kızla konuşmaya başladı
"Sen çok mu seviyorsun Demir'i"
"O benim ilk aşkım"
Bahar yine kahkaha atmaya başladı
"Ne gülüyorsun ya"
Küçük kız parmağıyla Demir'i tehdit etmeye başladı
"Ben sana küstüm Demir"
Çocuk Demir'in kucağından inerek arkadaşlarının yanına gitti
"Anlaşılan gelicek hafta gönlünü almam lazım hanfendinin"
"Öyle görünüyor"
"Hade kalkalım Bahar"
Demir ve Bahar çocuklara veda ettiler.Çocukların hepsini öptüler Merve de sonunda dayanamayıp kollarını Demir'in boynuna doladı
"Oo Merve hanım beni mi affetmiş"
"Kıyamıyorum ki sana"
Demir Merveyide öptükten sonra oradan ayrıldılar.Daha sonra deniz kenarında yürümeye başladılar.Biraz sonra bir banka oturdular
"Demir ne zamandan böyle gidip geliyorsun"
"13 yıldır falan"
"Yani çocukların yanına gitmek çok güzel,ama senin gibi bir işadami işlerden falan nasıl vakit buluyorsun"
"Çünki onları seviyorum.Aslında kendi çocukluğumdan kaçıp onlara sığınıyorum belkide.Kendi çocukluğumu unutmak için belkide bir yöntemdir bu"
Bahar Demir'in gözlerinin içine baktı
"Gözlerindeki ölü çocuğu görmek istiyorum"
Demir acıyla gülümsedi
"O,çocuğu kendime anlatmaya ben bile korkuyorum.Sana nasıl anlatayım"
"Zamanla belki anlatırsın"
"Belki"
Bahar başını Demir'in omzuna bıraktı.Beraber öylece denizi seyrettiler
"Biliyormusun ilk defa çocukların yanına gittiğimi sen biliyorsun.Kimse bilmez bunu"
Bahar gülümsedi bir an kendini çok özel hissetti.
"Demir?"
"Hıı"
"Ağvaya gidelim mi?"
"Ağvaya mı?"
"Evet"
"Nereden çıktı şimdi bu?"
"Senin için"
"Sen ne zamandan beri beni düşünür oldun"
Bahar ayağa kalktı ve Demir'in yanağına öpücük kondurdu.
"Teşekkür ederim"
"Ne için"
"Bu sırrı ilk defa bana söylediğin için"
Bahar'ın masum öpücüğüyle Demir'in gözlerinin içi parladı.Aslında Bahar biraz bozulmuştu.Hiç bir şey söylemedi sadece sustu ve arabaya doğru ilerledi.Demirde arabaya bindi ve evin yolunu tuttular.Bahar odaya çıktı.Demirde çalışma odasındaydı.Demir işlerini bitirdikten sonra odaya çıktı.
"Bahar uyumadın biliyorum"
"Noldu?"
"Hadi hazırlan Ağvaya gidiyoruz"
Bahar heyecanla yataktan kalktı
"Ne gerçekten mi?hemen mi?Sen ciddi misin?"
"Bahar ben her zaman ciddiyim"
Bahar heyecanla Demir'in boynuna atladı.Demir Bahar'a sarılıp kulağına fısıldadı
"Hem belki yarım kalmış balayımızıda orda tamamlarız"
BÖLÜM SONU
Artık Yeni Yıla sayılı saatler kaldı.Canlarım umarım yeni yıl size umut,başarı,mutluluk getirir❤️Allah ailenizi ve siz korusun🙏2018-de herşeyin gönlünüzce olması dileyiyle🙏İyi ki varsınız canlarım❤️Sizi Seviyorum❤️