BEDEL

46.Bölüm

O ân kalbi deli gibi çarpmaya başladı.Tam üç ay göremediği kadını kanlı canlı karşısındaydı.

"İnatçı"dedi yüzündeki hafif gülümsemeyle.

Bahar'ın Demir'i gördüğü andan itibaren elinde sıkıca tuttuğu dosyalar duyduğu sesle bir anda elinden kayıp gitti.O gerçekten onun karşısındaydı.

Hep onun sesine aşıktı o.Demir konuştuğunda hep hayranca dinlerdi onu.Dünyanın en karizmatik ses tonuydu onun için.Ama bu sesi duymak istemiyordu.Gücü yoktu buna.Ne yapacağını bilmiyordu.

"Sen."dedi zorlukla çıkan sesiyle.Sanki sesini yeni buşmuştu.

Sonunda konuşmuştu Bahar.Gözlerini kapattı Demir.Taptığı sesin kulaklarına dolmasına izin verdi.Bir kadının sesi bile bu kadar güzel olumuydu?Peki bir adam deli gibi bu sese aşık olup taparmıydı hiç?

Demir yavaş yavaş Bahar'ın yanına yaklaşmaya başladı.Onun yanına gelmesine kısacık bir mesafe kaldığında Bahar yere çökerek hızla dosyaları toplamaya başladı.Durmadan 'gitmeliyim' ve 'sen gerçek değilsin!'gibi cümleler sıralıyordu.Demir onun ne yaptığına anlam veremiyordu.

Bahar'ın yanına çöküp kollarından tutarak ayağa kaldırdı.Bahar'ı yavaşca sarsmaya başladı.

"Bahar kendine gel."diyerek sarstı.Baharsa durmadan sayıklıyordu.Demir sonunda Bahar'ı kolları arasına hapsetti.Sıkıca kollarının arasına aldı.Sıkıca sarıldı ona.Üç aydır ilk defa ona ilk dokunuşuydu bu.Gözlerini kapatarak Bahar'ın kokusunu içine çekti.Saçlarının kokusunu ciğerleri patlayana kadar içine çekti.

Bahar haraketsizce Demir'in göğsündeydi.Dünya durmuştu onun için.Demir Bahar'ın saçlarına derin bir öpücük kondurdu.Demir tutamadı kendini gözünden bir damla yaş Bahar'ın saçlarına karıştı.

Demir'in kokusunu hissetmesiyle Bahar gözlerini kocaman açtı.Ne olduğunun dâhâ yeni farkına vardı.Demir'i hızlıca iterek ondan uzaklaştı.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen?Bir daha bana dokunma."diyerek ondan dâhâ fazla uzaklaştı.

"Bahar."dedi Demir ona yaklaşarak.

"Sakın.Sakın bir dâhâ adımı dudaklarınla kirletme!"dedi Bahar gözleri dolarak.

"Beni dinle!"diyerek kollarından tutarak kendine çekti Demir.Göz göze geldiler.Birbirlerinin nefesini yüzlerinde hissettiler.Demir'in gözleri Bahar'ın dudaklarına indi.Bahar yine hızlıca itti onu.

"Neyi dinleyeyim Demir Soykan?Ha söyle.Beni nasıl bırakıp gittiğini mi?Yoksa benim yatağıma girdiğin gece hiçbir şey demeden gittiğini mi?Bir tane not bıraktın be sen bana."diyerek gözyaşlarını sildi Bahar.Demir sadece gözlerini ona dikerek onu dinliyordu.

"Ben kendimi nasıl hissettim senin haberin varmı?Sen beni ne hâle soktun haberin varmı Allah'ın cezası."diyerek Demir'i göğsünden itmeye başladı.

"Allah senin belanı versin!"

"Beni bir enkaza çevirdin sen!"

"Kendimi kaybettim ben!Allah belanı versin."diyerek Demir'i itmeye devam etti.Demir sevdiğini ilk kez böyle görüyordu ve bu onun kendi eseriydi.Bahar'ın gözünden aktığı her gözyaşı için ölmek istedi.

Demir'in sırtı duvara değdiğinde Bahar'ı kendine çekerek sıkıca göğsüne çekerek sarıldı.

"Sakin ol!"dedi kulağına fısıldayarak.

Bahar kendini kurtarmaya çalışsada Demir'in güçlü kolları izin vermedi buna.Dâhâ fazla dayanamayarak Demir'in kollarında hıçkırarak ağlamaya başladı.