BEDEL

63.Bölüm

Akif Sönmez.Bu isim durmadan yankılandı Demir'in kulaklarında.Kaşlarını çatarak Bahar'ın yüzüne bakıyordu.Beyni duyduğu ismi kabullenmek istemiyordu.

"Ne dedin sen?"dedi kendine gelerek.Bir umut baktı Bahar'ın yüzüne duyduğu yalnış olsun diye.

Bahar gözlerini silerek manzarayı izlemeye başladı.

"Babamın adı Akif Sönmezdi.Eğer onun soyadını alsaydım Bahar Sönmez olacaktım.Babam."dedi kurumuş gözleri yeniden ıslanarak.

Demir derince yutkunarak yumruğunu sıktı.Gözleri aynı yere sabitlenmişti.Hiçbir şey düşünemiyordu.Beyni işini sanki durdurmuştu.Kalbi deli gibi atıyordu.

"Kız çocukları babasına bağlı olur derler ya gerçektende öyle.Onunla zamanımız çok kısa oldu ama babam benim herşeyimdi.Babam benim ilk oyın arkadaşım,ilk aşkım,ilk dostumdu.Ama işte bıraktı gitti beni."diyerek gözlerini sildi Bahar.Bu gecelik yaşadıkları hüzüne son vermek istiyordu.
Yüzünü Demir tarafa döndüğünde Demir gözlerini bir yere sabitlemişti.

"Demir,"diyerek yavaşca seslendi sevdiği adama.Demir onu duymamış,yine aynı yeri izliyordu.

"Demir,"diyerek yeniden seslendi Bahar.Ama yine ilk seferindeki gibi Demir cevap vermemişti.Bahar onun yüzündeki acıyı görmüştü.Ne zaman acı çekse,yüzü sert haline bürünür,gözleri acıyı hissetdirirdi.

"Demir bana bak,"dedi Bahar Demir'in yüzünü avuçları arasına alarak.Bu seslenişi bir işe yaramış,Demir kendine gelmişti.Bahar'ın yüzüne bakıyordu nefes nefese.

"İyi misin?"dedi heyecanlanarak Bahar.Demir gözlerini ondan kaçırarak etrafı izlemeye başladı.

"Demir ne oldu?İyi misin?"

Demir derin bir nefes alarak kafasını salladı.

"Gidelim mi?"dedi Bahar Demir'in elini tutarak.Demir yine kafasını sallamakla yetindi.

Eve doğru yol aldıklarında Demir'in yüzü hâlâ bembeyazdı.Direksiyonu sıkmaktan elinin damarları açık bir şekilde belli oluyordu.Dikkatlı bir şekilde yolu izliyor aklında bin bir türlü düşünceler geçiyordu.

"Sadece isim benzerliği."

"Sadece isim benzerliği."

"Sadece isim benzerliği."diyerek durmadan tekrar ediyordu içinden.

Bahar birden bire Demir'in böyle olmasına anlam veremiyordu.

Eve vardıklarında yol boyu hiçbir şey konuşmamışlardı.Demir kapıyı kapatıp eve doğru ilerlediğinde Bahar seslenerek onu durdurdu.

"Demir dursana,"Demir Bahar'ın seslenmesiyle yerinde öylece durdu.Gözlerini kapatarak derin bir nefes aldı.

"Demir ne oldu sana?"diyerek Demir'in yanına geldi Bahar.Demir hiçbir şey demeden Bahar'ın yüzüne bakıyordu sadece.

"Birden bire yüzün bembeyaz oldu,hiçbir şey söylemiyorsun Demir.Neden?"Demir yine cevap vermeyerek Bahar'ı izliyordu.

"Biliyorum üzdüm seni.Yani durduramadım anlatmak istedim.Herşeyi bilmeni istedim.Çok üzüldün mü?"dedi Bahar kısık sesle.Demir yine kafasını salladı acıyla.Bahar kollarını Demir'in bedenine sararak,başını omzuna koydu.

"Üzülme sen.Üzülme."diyerek omzuna narin bir öpücük kondurdu Demir'in.Demir'de çok geçmeden kollarını Bahar'ın bedenine sardı.

"Belki babam benden çok erken gitti.Ama Tanrı bana senin gibi bir adamı gönderdi.Babam gibi demeyeceğim çünkü babam asla senin gibi somurtmazdı,insanlara karşı sert değildi,az konuşmazdı."diyerek acıyla gülümsedi Bahar.