BEDEL

42.Bölüm

Adam gözlerini yavaş yavaş açtığında ilk önce ensesindeki keskin acıyla karşılaştı.Gözlerinin önü bulanıktı.Zorlukla gözlerini açtığında karşısında elleri sandelyeye bağlı sevdiğiyle karşılaştı.Hemen kendine gelerek ona doğru bir adım atmak istedi.Ama Allah kahretsinki haraket bile edemiyordu.Ayakları açık olsa bile kollarına yukarıdan zincir vurulmuştu.

"Bahar!İyi misin?"dedi sesindeki telaşla.Kendini hırpalasada ellerini çözemiyordu.Çok sıkı bağlamıştı şerefsizler.

Bahar duyduğu sesle gözlerini açtı.

"Demir,"diye fısıldadı zorlukla çıkan sesiyle.

"İyi misin,güzelim?"

Bahar yüzündeki en güzel gülümsemeyi Demir'e sundu."Ben iyiyim.Sen iyi misin?"

"İyiyim."

"Oo Demir SOYKAN fazla romantiksin."dedi yukarıdaki ses merdivenlerden inerken.

"Ulan şerefsiz köpek gücün buna mı yetiyor.Açsana lan ellerimi."

"Rahat dur SOYKAN!"Ünal Demir'in dibinde bitti.

"Bırak Bahar gitsin!Senin derdin benimle."dedi Demir burnundan solarak.

Ünal adımlarını Bahar'a çevirdi.Bahar'ın arkasında durdu."Hiç onsuz olur mu Soykan.İkiniz birlikte birbirinizin acı çekişini görüceksiniz."dedi Ünal Bahar'ın saçlarına dokunarak.Ünal Bahar'ın saçlarıını koklayarak,öptü.Demir o ân sanki kafasından vurulmuşa döndü.

"Güzel kokusu varmış karının."dedi Ünal iç geçirirek

"O ciğerlerini kendi ellerimle sökmezsem şerefsizim.Ben seni gebertmezsem şerefsizim.Dokunnma lan!Dokunma ona!"dedi bağırarak.

"Böyle mi?"diyerek bu sefer Bahar'ın saçlarına asıldı Ünal.Bahar acıyla inledi.

"Lann..."diye bağırarak sanki kızgın bir boğa gibi ellerini açmaya çalışıyordu Demir."Lann dokunma!Allah kahretsin dokunma!"durmadan yerinde çırpınıyordu Demir."Senin derdin benimle.Gel lan!Gelsene!Gel!"dedi depoyu titretecek sesiyle.

Ünal Bahar'ın karşısına geçerek Bahar'a tokat attı.Sanki o ân Demir'in kalbi durdu,nefesi kesildi.Kıyamadığına,dokunmaya korktuğuna şimdi şerefsiz bir el dokunuyordu,canını acıtıyordu.Bahar dâhâ fazla kendini tutamadı gözlerinden damlalar tek tek akmaya başladı.Sanki Bahar'ın gözyaşları Demir'in kalbine batıyordu.

Demir bağlı olmayan ayaklarıyla zıplayarak tekme attı.Ünal'ın mesafesi bir hayli uzak olduğundan yetişemedi.Sadece deli gibi çırpınıyordu Demir.

"Tutun lan şunu."diyerek adamlarına talimat verdi Ünal.Ama hiçbiri Demir'e yaklaşamıyordu,etrafta bazılarının ayakları titriyordu."Lan kime diyorum.Hadi lan!"diyerek yeniden bağırdı Ünal.Adamlar yavaş yavaş Demir'in üstüne yürüdü.Demir arada iki tanesini tekmeyle yere sermişti.Arkadan iki tane adam Demir'i tutarken önden ve arkadan gelenler Demir'in ellerini tutmuştular.

"Bağlayın lan ayaklarını."Adamlar Demir'in açık olan ayaklarınıda zincirle sıkıca bağladıktan sonra ondan hızla uzaklaştılar.Demir gözlerini Bahar'dan alamıyordu."Dayan güzelim..."diyerek fısıldadı sessizce.Bahar Demir'e bakınca acıda olsa gülümsedi.Ünal onların arasına girdi.

"SOYKAN sakin ol!Sıra sana da gelicek!"dedi Demir'in omzuna elini yerleştirerek.

"Şerefsiz."diyerek Ünal'a kafa attı Demir.Ünal düşmemek için adamlarından birine tutundu.

Ünal yeniden Bahar'ın önüne dikilince Demir'in içini korku kapladı.Bütün hisleri Bahar'la yaşadığı gibi korkunuda şimdi en derinlerinde hisediyordu.Eğer kendisi için korkuyorsa namerdim diye geçirdi içinden.Bugüne kadar hiçbir zaman kendini düşünmemiştiki.Şimdi sadece onun için korkuyordu,sevdiği için,karısı için.