He's Ruthless

Kabanata 26

Kabanata 26

Thank you sa mga feedbacks niyo. ^_^ na inspired tuloy ako magsulat ulit. <3 Love you guys.

Please leave some comments and spare some votes. Arigatou <3

VOTE. COMMENT. READ. ENJOY.

************************************

Simula nung sinagot ni Azrael ang tawag na galing sa kaibigan niya ay he's been acting weird. He was kinda off. Maybe sinabihan na siya ng kaibigan niya na nakita niya an gaming kambal. Yun lang naman ang naiisip kong dahilan ng pagbabago ng mood niya ng araw na yun. But who knows, siguro may ibang rason pa.

That day labis ang takot at pangambang gumapang sa aking katawan. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko kasi nagpapanic na ako. That night hindi bumalik si Azrael sa villa at umalis na siya sa Batangas at bumalik sa Maynila. Aaminin ko labis akong nasaktan dahil madali niya lang akong iniwan mag-isa nung araw na yun. Pangalawang araw pa nga namin yun sa beach resort pero nauwi ang lahat sa sakit.

Nung Monday matapos akong makabili ng pwedeng ipasalubong sa mga kaibigan ko at sa mga bata ay sumunod na rin ako pauwi sa Maynila. Nagbus nalang ako even though nag-offer si Drew sa akin na ihatid niya ako pabalik sa Maynila. I rejected his offer dahil ayokong masira ang quality time nila ng kanilang pamilya.

Oo malungkot ako dahil madali lang niya akong iniwan that time, hindi man lang niya nagawang mag-explain sa akin kung bakit nauna na siyang bumalik sa Maynila. Kung hindi ko lang nalaman kay Drew, malamang para na akong baliw naghihintay sa pagbabalik niya.

"If anything happen just call me, right away. Nandito lang ako para sayo at ng mga bata." Aniya ni Misty.

Nasa coffee shop kaming dalawa at iniwan ko ang kambal ko sa pangangalaga ni Abby. Nasa bahay rin kasi sila Pierre at Tristan, binibisita nila ang kambal.

Si Misty lang talaga ang nasasabihan ko ng mga problema ko. Wala rin kasi dito sa Maynila ang isa ko pang kaibigang lalake na nagngangalang Drake. Misty was very understanding sa aking sitwasyon and I know she will give me some advice na makakatulong sa akin.

"Mahal na mahal ko si Azrael, Mist. Labis ko siyang masasaktan kapag nalaman niyang nagsinungaling ako sa kanya for seven years." I said with a broken voice at sa gilid ng aking mga mata ay may mga luha ng nabubuo.

Tinapik niya ang balikat ko and gave me a sad smile. "Oo masasaktan siya, pero kelangan niya ring intindihin na labis ang takot mo back then, habang dinadala mo ang kanyang mga anak. You don't want him to be judge. Ayaw mong bigyan siya ng problema. Natakot ka rin na baka mareject o ilayo sayo ang mga bata. It was your defense mechanism that kicked in para maprotektahan ka from further pain."

"Ang sama sama ko Misty. Nagsinungaling ako sa mga bata pati na rin kay Azrael. Labis ang pangungulila ng kambal ko sa kanilang ama. Kahit hindi sabihin yun sa akin ni Ark alam kong labis niyang hinahanap ang kalinga ng ama." Utas ko at lumandas na aking pisngi ang aking mga luha na kanina pa nagbabadyang tumulo.

"Masyado pa kayong mga bata nung dinadala mo sila Ark at Aly. Both of you were still immature that time. Kaya huwag mong sisihin ang sarili mo Lluvia. Namatayan ka, kaya mas lalo iyon nagpahirap para masabi mo kay Azi na may anak kayo. Alam kong labis kang masasaktan if malaman na ni Azrael ang katotohanan, pero remember this Lluvia. Behind every great love story, all of them have experience great pain."

"Gusto kong makompleto ang aming pamilya. Pero hindi ko alam kung papaano ko mapapasok sa aming pamilya si Azrael. All these years I've tried to build a wall that separates my family from the Montefalco's. Akala ko rin sapat na ako para tumayong ama at ina ng mga bata, but reality is such a bitch. Kahit kelan hindi ako magiging sapat sa mga bata. Ark and Aly are not complete dahil wala silang ama." Salaysay ko habang pinupunasan ko ang aking mga luha.