5. Bölüm - Başlangıç

116 26 16
                                    

Planın uygulanacağı gün gelip çattığında içimde hem her şeyi eksiksiz ayarlamış olmanın huzuru, hem de ilk saha görevime gidecek olmanın heyecanı vardı. Son üç gün sanki bir atın üstüne binmişim de aralıksız sürüyormuşum gibi hızlı geçmişti. Okan söz verdiği süngerleri ve peruğu ertesi gün ayarlamıştı. İş çıkışı alelacele Okan'a uğrayıp hazırladıklarını aldıktan sonra eve dövüş dersine geldim. Dersten sonra yorgunluktan bitap düşmüş halde ağzım açık uyuyakalmıştım.

Bir diğer gün sabahın köründe yine işe gitmiş, akşam silah derslerine devam etmiştim. İş aşırı yoğundu. Yıl sonuna yaklaştığımız için satışlar fazlasıyla artmış, bu da bana fazladan bir iş yükü oluşturmuştu. Bu gece ise son geceydi. Eve yorgun argın geldim. Kendime yiyecek bir şeyler aldıktan sonra bilgisayarın başına geçtim. Telefonumda son üç gündür olduğu gibi yine Emre'den soğuk bir mesaj vardı.

Yeni mesaj Emre: "Alarmı çalıştırmayı unutma. Ben evde olacağım."

Ev derken kendi evinden bahsediyordu. Üç gün önceki konu asla açılmamıştı ve sanki pişman olmuş gibi benimle karşılaşmamak için uğraşıyordu. Dövüş dersi için Yağız'ı getirdiğinde bile sürekli telefonla uğraşmış benim yüzüme bile bakmamıştı.
Mesajına cevap vermedim. Aklımı ondan uzaklaştırmam gerekiyordu. Belliydi, bir noktayı kaçırıyordum. Ancak şimdi tam da görev öncesi bunu düşünerek aklımı bulandırmamalıydım. Lakin ne zaman benim sevgili, parlak zihnim benim istediklerimi yapmıştı ki?

Giriş koduyla deep web'e giriş yaptığımda arama motoruna şimdiye kadar bildiklerimizi yazdım. Emre'nin bir ipucu bulmuş olabiliriz umuduyla koşa koşa gittiği "ipucu" da maalesef boş çıkmıştı.
Bilenler bilir deep web'in bazı özellikleri yasaldır ve buraya birinci katman da denir. katmanlar arttıkça tehlike de artar. Bu işi bilmeyenler bu katmanlara girmek için uğraşırlarsa başlarına çok büyük bela alabilirler.

Ben deep web'le 16 yaşındayken tanıştım. Lisede asosyal ve pek kimseyle konuşmayan bir çocuk vardı. Bir proje ödevi için bir araya gelme mecburiyetinde kalmıştık. Tanıştıkça aslında çok iyi bir insan olduğunu ancak kendisini insanlara ifade etmede yetersiz kaldığını fark ettim. Çocuğun adı Furkan'dı. Mutaassıp bir ailenin asi çocuğu... Aile ne kadar uğraşırsa uğraşsın Furkan onların tam tersiydi.
Bir gün yine proje ödevi için Furkanlara gitmiştim. Buluşacağımız saatten biraz erken gittiğim için kapıyı Furkan'ın annesi açtı ve Furkan'ı markete gönderdiğini söyledi. Çantamı bırakmam için beni Furkan'ın odasına yönlendirdiğinde bilgisayarının açık olduğunu gördüm. Gözüm ekrana kaymıştı ve o andan sonra her şey için çok geçti. Furkan ikinci katmandaydı! Tabi o zaman bunun ne olduğunu bilmiyordum. O geldiğinde sorup öğrenmiş ve bana da öğretmesi için başının etini yemiştim.

17 yaşıma kadar hiçbir sorun yoktu. Kendimi deep web konusunda iyice eğitmiştim. Hatta üçüncü katmana bile iniyordum. Furkan henüz bu safhaya gelmediği için kendi kendime gurur yapıyor, geriniyordum. Derken okulda biriyle kavga ettim. Furkan'la arkadaş olduğumuz için önce onu dövmüşler sonra da bana hakaret etmişlerdi. Asosyal falan da değildim halbuki. Tamam, okulun popüler grubundan da değildim ama benim de kendime göre bir çevrem vardı sonuçta.

Eve vardığımda sinirden köpürüyordum. Hırsım ilk kez, ve maalesef son kez olmayacaktı, gözlerimi kör etti. Bilgisayarın başına oturduğum gibi bana hakaret yağdıran çocuğun tüm sosyal medya hesaplarını ele geçirdim. Bu benim için çocuk oyuncağı oldu. Bütün kontrol benim elimdeydi ama o bunu fark edemiyordu. O gece hiçbir şey yapmadım. Sonraki günler de yapmadım. Ama tam onlar her şey duruldu ve unutuldu dediği anda önce sevgilisini aldattığını bildiren bir durum güncellemesi paylaştım Facebook'tan, sonra da kızla olan fotoğrafını. Altına da "Nasıl seviyorum belli değil" yazdım. Suçu benden ya da Furkan'dan bilemezlerdi. Çünkü bizim deep web ile uğraştığımızdan kimsenin haberi yoktu. Yine de önlem olarak IP adresini en yakın arkadaşının IP adresi olarak saptırmıştım.

ÇemberHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin