ΝΑΙ ΚΑΛΑ |ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ|

1.14

<<Απλά δεν είχα καταλάβει λίγα πράγματα και με βοήθησε η Μυρτώ>> ειπε ο χρηστος και απ την αλλη εγω δεν ειπα τιποτα.

<<κορίτσι μου, εσύ δεν είπες πως θα πήγαινες σε μια φίλη σου για την εργασία;>> με ρωτησε ο μπαμπας μου <<ναι, στην Ανδρονίκη. Που να ήξερα ότι ο κύριος Στράτος είναι ο παλιός σου φίλος και συνάδελφος;>> ειπα παυλα ρωτησα οσο πιο ευγενικά μπορουσα

<<τέλος πάντων αφήστε τα αυτά, καθηστε>> ειπε ο κυριος στρατος και ολοι κατσαμε στους μυαρους δερματινους καναπεδες

<<την προηγούμενη φορά δεν σας είχα γνωρίσει παιδιά. Είχα γνωρίσει μόνο την αποστολια>> απευθύνθηκε στον Χρηστο και στην Ανδρονικη <<ναι εγώ είχα βγει με την παρέα μου>> ειπε ο χρηστος <<και εγώ είχα πάει στα κορίτσια>> συμπληρωσε η ανδρονικη <<ούτε η Μυρτώ μου είχε έρθει>> συνεχισε η μαμα μου <<ναι, ειχα διάβασμα>> Είπα και στην συνέχεια η μαμά μου γύρισε να μιλά με την κυρία Κωνσταντίνα και οι πατεραδες μας μαζί.

<<βαρέθηκα>> ειπε η Ανδρονικη <<εγω να δεις!>> συμπληρωσα <<μα καλά, που τα βρίσκουν τα ενδιαφέροντα σε αυτά που συζητάνε;>> ρωτησε ο Χρηστος και βαθια μεσα μου συμφωνουσα μαζι του <<ελα μου ντε!; Είναι τόσο ξενερωτα!>> ειπε η Ανδρονικη <<ασε, εγω τους ακούω σε καθημερινή βάση να συζητάνε για όλους τους ασθενείς και τις ασθένειες...>> ειπα και στην συνεχεια και οι δυο τους με κοιταξαν με οικτο.

<<και η μαμά σου γιατρός ειναι;>> με ρωτησε η ανδρονικη <<νοσοκόμα>> της απαντησα <<πάλι καλά που η μαμά μας είναι δασκάλα χορού και δεν την ακούμε να συζητά με τον μπαμπά για όλες τις νέες ασθένειες>> ειπε ο Χρηστος και γέλασε λιγο <<πάλι καλά>> συμφωνησε η Ανδρονικη

<<τι λέτε; Πάμε στην τραπεζαρία;>> ρωτησε ευγενικα η κυρια Κωνσταντινα και ολοι μας σηκωθήκαμε και κατευθυνθηκαμε προς την τραπεζαρία. Κάτσαμε και φάγαμε.

Λίγο αργότερα χτύπησε το κουδούνι.

<<τα κορίτσια θα είναι!>> Είπε η Ανδρονικη και σηκώθηκε για να πάει να ανοίξει την πόρτα

<<Μυρτώ θα έρθεις πάνω;>> με ρωτησε αφου μπηκαν τα κοριτσια στην τραπεζαρια και χαιρετησαν του αλλους <<εμμ ναι>> ειπα και σηκώθηκα.

Πήγαμε πάνω και κάτσαμε στο κρεβάτι. Ηταν λιγο αμήχανα, για μένα βασικά που δεν τα ξέρω τα κορίτσια. <<να παραγγείλω πίτσα;>> ρωτησε η ανδρονικη <<αχχ ναι και πεινάω!>> ειπε η μαρια και η ανδρονικη εξαφανίστηκε για να παει να παραγγείλει