ΝΑΙ ΚΑΛΑ |ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ|

1.1

<<Ρε μαμά, μπορώ να μείνω εδώ; Δεν θέλω να φύγω!>> είπα προσπαθώντας να μην κλάψω.

<<Μυρτώ τα είπαμε αυτά! Τι άλλαξε τώρα; Γιατί δεν θες να φύγουμε;>> <<Απλά θα είναι χάλια εκεί!>>

<<και εσύ που το ξέρεις;>> ειρωνεία ήταν αυτό;

<<Το ξέρω! Τώρα μπορώ να μείνω εδώ;>> <<Μυρτώ!>> ακούστηκε η αυστηρή φωνή της. Αφού δεν θέλω να φύγω, γιατί με πιέζουν;

<<Ετοιμάσου! Σε λίγο έρχεται το φορτηγό.>>

Δεν θέλω να φύγω!

Μετά από λίγο ήρθε η παρέα μου και μας βοήθησαν να βάλουμε τα πράγματα στο φορτηγό, στο τέλος τους αποχαιρέτησα και μου είπαν ότι δεν θα χαθούμε και ότι θα μιλάμε καθημερινά, αλλά κατά βάθος ξέρω ότι αυτό θα γίνει μόνο στην αρχή και ύστερα, μέρα με την μέρα θα χαθούμε.

Τους είπα ένα τελευταίο αντίο και μπήκα στο αμάξι.

(...)

Επιτέλους, φτάσαμε! Πραγματικά πιάστηκε ο κώλος μου τόση ώρα στο αυτοκίνητο και ζαλίστηκα και ξέρασα 3 φορές.

Άρχισα να τακτοποιώ τα πράγματα μου στο καινούργιο μου δωμάτιο.

Έχω ερώτηση, πως γίνετε να νόμιζα πως δεν έχω ρούχα αλλά εδώ και μια ώρα -κυριολεκτικά 1 ώρα- να βάζω ρούχα στην ντουλάπα;

Και τώρα που είπα ρούχα, πρέπει να πάω για ψώνια, δεν έχω τίποτα.

Αφού τελείωσα με τα ρούχα, τακτοποίησα τα βιβλία στην μεγάλη βιβλιοθήκη μου, και έβαλα και τα άλλα μικρό πράγματα στο δωμάτιο.

Όταν τελείωσα ξάπλωσα στο αγαπημένο μου κρεβάτι. Αύριο με περιμένει μια δύσκολη μέρα.

(...)

Ουφφ, 1-2-3 εισπνοή-εκπνοή πάμε πάλι, εισπνοή-εκπνοή

Πλησιάζω, ας κάνω πιο μικρά βήματα. Δεν πρέπει να φτάσω νωρίς σε αυτό το μέρος που θέλει να λέγεται λύκειο, θα είμαι μόνη. Πιο μικρά βήματα Μυρτώ, πιο μικρά..

Πόσο πιο μικρά βήματα μωρή βλαμμένη;

ΣΚΑΣΕΕ

Ακόμα και η χελώνα πιο γρήγορα πάει

Δεν με απασχολεί τι κανει ο ένας και ο αλλ- ΕΞΑΙΤΊΑΣ ΣΟΥ ΠΑΛΙΟ ΦΩΝΟΥΛΑ ΕΦΤΑΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ!!! Και για πες μου τι μπορώ να κάνω τώρα μόνη μου σε ενα άγνωστο μέρος ΚΑΙ χωρίς κανέναν;

Κατευθύνθηκα προς να παγκάκι και προσευχόμουν να χτυπήσει γρήγορα το κουδούνι για τον αγιασμό, αλλά σας έχω πει πόσο άτυχη είμαι; Όχι; Καλά δεν πειράζει, θα δείτε στη συνέχεια.

Έχει περάσει 1 λεπτό από τότε που έκατσα σε αυτό το παγκάκι και και ακριβώς 37, λάθος 39 δευτερόλεπτα και μια παρέα κοριτσιών -βασικά αυτές έχουν έρθει για αγιασμό ή για μις Ελλάδας 2017;- που με κοιτάνε.

Το κουδούνι χτύπησε, γιουπιι, πρώτη φορά χαίρομαι τόσο πολύ που χτυπάει το κουδούνι.

Μαζευτήκαμε και έγινε ο αγιασμός. Στο τέλος μας φώναξαν -ή τουλάχιστον φώναξαν τους άλλους- με αλφαβητική σειρά για να πάρουν τα βιβλία. Είμαι η μόνη που έχω μείνει μαζί με ένα αγόρι.

<<τι έγινε Παπαγεωργίου;>> απευθύνθηκε ένας καθηγητής στο αγόρι που είναι δω μαζί μου <<δεν έχω βιβλία>> <<και τι θα τα κάνεις και να τα πάρεις;>> ρώτησε ειρωνικά <<εμμ θα τα μουτζουρώνω όταν θα έχω μάθημα μαζί σας!;>> Ωωωω ταπααα-εμμ γκχμμ γιατί ο καθηγητής με κοιτάει;

<<εσύ κορίτσι μου? Τι πρόβλημα έχεις;>>

<<Φέρε καφέ να στα πω... πολλά τα προβλήματα κύριε καθηγητή μου, πολλα...>>

Όχι, φυσικά και δεν είπα αυτό...

<<Εμμ, δεν με φωνάξατε για να πάρω βιβλία>> <<πως σε λένε?>> <<Μυρτώ Κυριακοπούλου, είμαι καινούργια>> <<Μάλλον για αυτό δεν θα είσαι στην λίστα. Τέλος πάντων, περίμενε με τον Παπαγεωργίου και θα πάω να δω αν έχει αλλά βιβλία>> Είπε και έφυγε

<<ώστε καινούργια>> Είπε χαμηλόφωνα το αγόρι εκείνο, αλλά εγώ τον άκουσα. Χαμήλωσα το κεφάλι μου από ντροπή και κοίταξα παπούτσια μου, έχουν λερωθεί λίγο, θέλουν καθάρισμα.

<<παιδιά, συγγνώμη αλλά δεν έχουμε αλλά βιβλία.. ελάτε αύριο να ρωτήσετε μετά το σχολείο>> αφού του είπαμε ένα 'εντάξει', τον αποχαιρέτησα και έφυγα μονή μου.

Αύριο πάλι σχολείο, γιατί δεν καταργούνται να τελειώνουμε!?

Καινούργια ιστορία!!!

Θέλω να την αφιερώσω στην φίλη μου hlntrai αφού αυτή μου έδωσε την ιδέα!!

Αν σας άρεσε ψηφίστε και σχολιάστε😍😍

foulaaa