ΝΑΙ ΚΑΛΑ |ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ|

1.12

<<μην πλησιάσεις τον αδερφό μου τώρα που θα πάμε σπίτι μου, για το καλό σου!>> Μου είπε με μια αποφασιστικότητα στην φωνη της λίγο πρίν στυψουμε στο τελευταίο στενό για το σπίτι της.

<<γιατι;>> ρώτησα όλο περιέργεια <<γιατ- βασικά θυμάσαι που ήμουν άρρωστη για 2 μέρες;>> <<ναι>> είπα μπερδεμένη καθώς δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήθελε να πει. <<ε τώρα είναι ο αδερφός μου και αν τον πλησιάσεις θα κολλήσεις και εσύ...>> είπε το πιο πιθανο σεναριο και απλα έγνεψα.

<<ΜΑΜΑΑΑ>> Αχχ το αυτι μου, μας ξεκούφανε όλους <<τι φωνάζεις παιδί μου;>> Είπε η μαμα της καθώς μπήκε μέσα από την κουζίνα. <<πρώτον από εδώ η φίλη μου, Μυρτώ, Μυρτώ από εδώ η μαμά μου Κωνσταντίνα>> Πρώτη φορά βλέπω την μαμά της. Είναι τόσο νέα, και τόσο όμορφη. Τώρα μπορω να καταλάβω απο που πηρε την ομορφια του ο Χρηστος 'και η ανδρονικη' συμπλήρωσε η φωνουλα <<χάρηκα!>> Είπε με ένα πλατύ, ζεστο χαμόγελο και μου έδωσε το χέρι της για την γνωστή χειραψία <<παρομοιως!>> τηε ειπα και της χαμογέλασα όσο πιο γλυκά μπορούσα <<δεύτερον, τι φαγητό έχουμε;>> την ρωτησε <<ριζι με κοτόπουλο>> της απαντησε και πήγε προς την κουζινα λογικά για να ετοιμάσει το τραπέζι. <<ωραια γιατί πεινάω>> ειπε και εγλιψε τα χίλι της

Πηγαμε στον επάνω όροφο να αφήσουμε τα πραγματα μας στο δωματιο της και μετα πηγαμε να πλένουμε τα χέρια μας. 

<<παω να φωναξω την αποστολια, την αδερφή μου. Εσύ πάνε να φωνάξεις τον Χρήστο αλλά πρόσεχε, μην πας κοντά του για να μην αρρωστησεις, εκτός και αν το θες>> Είπε πονηρά και εξαφανίστηκε χωρίς να προλάβω να της απαντήσω.  Πηγα προς το δωμάτιο του και διστακτικά χτύπησα την πόρτα. Όταν είπε 'ναι' την άνοιξα και δεν κουνήθηκα καθόλου, δεν θέλω να αρρωστησω..

<<μμ γεια>> Του ειπα και τον είδα που ήταν ξαπλωμενος με 2 κουβερτες και κατα κοκκινος από τον πυρετό <<τι κανεις εσύ εδω;>> Είπε με ένα χαμόγελο αλλα και με μια έκλπηξη στο προσωπο του και σηκώθηκε λίγο για να κάτσει καλύτερα. <<εε για την εργασία που έχω με την Ανδρονίκη>> του είπα και απλα έγνεψε με μια μικρη απογοήτευση στο προσωπο του. Μα καλα, τι πιστευε οτι θα πω; Οτι ηρθα εδω για να τον δω γιατι μου ελειψε; που ναι μεν ηταν αληθεια, αλλα δεν τα λεμε αυτα...

<<αυτό όμως δεν είναι το δωμάτιο της>> Είπε και ρουφιξε την μύτη του <<ναι το ξέρω- ήρθα για να σε φωναξω, να φάμε>> του ειπα και εκανα ενα βήμμα προς τα μεσα <<αα εμμ έρχομαι>> Είπε και εβγαλε τις κουβέντες από πάνω του. Εγω τον περίμενα για να κατεβουμε κάτω μαζί.