ΝΑΙ ΚΑΛΑ |ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ|

1.41

<<Χρηστο, εχουμε σχολειο, θα ερθεις;>> καποιος μου ελεγε και με σκουνταγε παραλληλα <<γαμωτο, γιατι με ξυπνας;>> της ειπα και γυρισα πλευρο <<εχουμε σχολειο>> ξανα ειπε η Ανδρονικη <<ε και; ποναει το κεφαλι μου!>> της απαντησα χωρις να εχω ενεργεια <<καλα>> Ειπε και βγηκε απο το δωματιο. Αφου δεν  μπορουσα να ξανα κοιμηθω κατεβηκα κατω και μπηκα στην κουζινα

Εκει ηταν η Βασικα. Με χαιρετησε αλλα δεν της απαντησα. Δεν της εδωσα καν σημασια. <<τι θα γινει τωρα; δεν θα μιλαμε;>> με ρωτησε ενω εβαλε το ποτυρι με το χημο στο τραπεζι <<ναι γιατι πιο πριν ολη την ωρα μιλουσαμε>> της απαντησα ειρωνικα

<<τουλαχιστον μιλουσαμε παραπανω>> ειπε και με κοιταξε με ενα χαμογελο. Που εαν παω εκει θα της το ξεριζωσω! <<ωραια και τι θες να πουμε;>> της ειπα χωρις να εχω ορεξη να μαλωσω πρωινιατικα μαζι της

<<δεν ξερω, αα, ας πουμε για το μωρο, τι θα ηθελες να ειναι;>> <<να μην ειναι δικο μου!>> σιγομουρμουρισα <<τι ειπες;>> με ρωτησε μη εχοντας ακουσει το τι ειπα <<λεω, οτι δεν ξερω καν αν ειναι δικο μου και οτι και να λες πως εισαι σιγουρη πως ειναι δικο μου και ολα αυτα, ΔΕΝ τα πιστευω, ολοι στο σχολειο ξερουμε τι κουμασι εισαι και οτι εχεις παει με ολους, αρα οπως και ξανα ειπα δεν ειμαι σιγουρος πως το παιδι ΣΟΥ ειναι και δικο ΜΟΥ, ετσι μολις γεννηθει θα παμε και θα κανουμε τεστ DNA. Αν ειναι δικο μου τοτε θα αρχισω να αναλαμβανω τις ευθύνες μου αλλα μεχρι τοτε, εσυ και εγω δεν εχουμε τιποτα! Δεν κοιμομαστε μαζι στο ιδιο κρεβατι, δεν κανουμε τιποτα μαζι και γενικα δεν υπαρχει το 'μαζι', αναμεσα σε εμενα και εσενα και δεν θα υπαρχει ΠΟΤΕ! Ειτε το παιδι ειναι δικο μου, ειτε οχι!>> Ειπα και βγηκα απο την κουζινα

<<μπα, βρηκες το δρομο για το σπιτι;>> ρωτησε μολις μπηκε μεσα στο σπιτι αλλα δεν του εδωσα σημασια <<ελα εδω, θελω να μιλησουμε>> ειπε και πηγε να κατσει στον μαυρο δερματινο καναπε <<πες και στην βασια>> ειπε και στριφογύρισα τα ματια μου σε φαση 'ναι καλα' <<εδω ειμαι>> Ειπε και επιασε την κοιλια της

<<ωραια, καθίστε. Θελω να σας μιλήσω>> μας ειπε σοβαρα ο μπαμπας μου <<το σπιτι μας δεν εχει και πολυ χωρο για ολους μας, ετσι και σας εψαξα ενα διαμερισμα εδω, κοντα στην περιοχη για να μενετε μαζι>> ειπε και τα ματια μου βγηκαν απο την θεση τους <<ΘΑ ΑΣΤΕΙΕΎΕΣΑΙ!>> Με αγριοκοιταξε και συνέχισε να μιλάει <<Μπορειτε να πατε εκει απο αυριο. Επισης το σπιτι είναι επιπλωμενο.>> ειπε και εφυγε προς το πανω μερος του σπιτιου. Πηρα την ζακετα μου με νευρα και βγηκα απο το σπιτι αλλα καθως βγηκα, κοπανισα την πορτα με νευρα πισω μου. Για να καταλαβουν ΞΕΚΑΘΑΡΑ το ποσο ΔΕΝ θελω να παω να μεινω σε ενα σπιτι μονο με αυτην!