ΝΑΙ ΚΑΛΑ |ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ|

1.36

•ΧΡΉΣΤΟΥ POV•

Πωωω ρε πουστη μου, πόσο μαλακας παίζει να είμαι; 'Στις 5 στο σπιτι των γονιών μου'  ΤΟΝ ΓΟΝΙΏΝ ΜΟΥ; Αλήθεια; Άλλη παπαρια δηλαδή δεν μπορούσα να πω; Γιατί δεν ειπα 'σπίτι μου';

Όταν η ώρα πήγε 4 αποφάσισα να φύγω από το σπίτι μου.

<<ΦΕΎΓΩ!>> Φώναξα και βγήκα έξω.

Ξεκίνησα να περπατάω προς το πατρικό μου και μετα από 5 λεπτά έφτασα.

Ανοιξα με τα κλειδια μου και μπηκα μεσα.

<<γεια σου μαμα>> την χαιρετησα και πηγα προς το δωμάτιο μου. Άφησα τα πράγματα μου για την εργασία και πηγα κάτω.

<<στις 5 θα ερθει η Μυρτώ για μια εργασία που έχουμε.>> της ειπα καθως πηρα ενα μηλο <<εντάξει παιδί μου. Εγώ πρέπει να φύγω μαζί με την αποστολια.>> μου ειπε και απλα της εγνεψα.

Πηγα στο σαλονι και έκατσα στο καναπέ. Ανοιξα την τηλεόραση και μετά από λίγο ακουσα κάποια βήματα. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα την Ανδρονίκη

<<εππ, πάλι εδώ;>> με ρωτησε <<πάλι εδώ>> Ειπα καθως εκατσε δίπλα μου <<πως είσαι;>> με ρωτησε <<σκατα>> της ειπα την αληθεια <<ακουσα θα ερθει η Μυρτώ.>> μου ειπε καθως εκατσε καλυτερα <<ναι για την εργασία>> της απαντησα καθως εκλεισα την τηλεοραση αφου δεν ειχε τιποτα ενδιαφερον

<<μάλιστα. Εγω λέω να φύγω να σας αφήσω μόνους.>> <<και που θα πας;>> την ρωτησα με σουφρωμενα φρυδια <<στις Στεφανίας. Είναι εκεί και η Μαρία επειδή κάνουν την εργασία της Δήμου.>> <<εσύ με τον Δημήτρη ξεκινησατε;>> <<ναι, είχε έρθει χθες από εδώ και ξεκινήσαμε>> <<ωραια>> της απαντησα και πηγα να σηκωθω για να παω στην κουζινα μπας και βρω κατι αλλο να φαω

<<Χρήστο;>> με σταματησε η φωνη της <<ελα>> της απαντησα καθως εκατσα παλι στην θεση μου <<πιστεύω πως πρέπει->> <<τα έχουμε ξανά πει αυτά Άνδρονίκη, όχι! Καλύτερα έτσι!>> την διεκοψα και απλα με κοιταξε με ενα βλεμμα 'οκευ εσυ ξες' και πήγε πάνω ενω εγω εκατσα να κοιταω τον τοιχο απεναντι σαν χαζος. Παλι χαμενος στις σκέψεις μου.

Το κουδούνι χτύπησε και πηγα να ανοίξω την πόρτα. 

<<γεια>> Της είπα και έκανα στην άκρη για να μπει <<γεια>> Είπε αμηχανα και μπήκε μέσα δειλά. Μπορω να ομολογήσω πως μου έχει λείψει!