<<τι κάνουμε εδω;>> τον ρώτησα και κοίταξα γύρω μου.
<<Να ζήσεις Μυρτώ και χρόνια πολλά, γιαγιακα να γίνεις με άσπρα μαλλιά, παντού να σκορπισεις στης νιοτης το φως και όλοι να λένε ζητητε γαμπρός!!!>> Τραγούδησαν όλοι όσοι ήταν εκεί. Χωρις να εχω καταλαβει ακομα το τι γινοταν φυσιξα τα κεράκια από την τούρτα και μίλησα <<μα τα γενέθλια μου είναι 10 Οκτωβρίου ενώ σήμερα είναι 9>> <<ήταν 9 μέχρι πριν από 10 λεπτά, τώρα είναι 10 Οκτωβρίου>> Είπε και με εφερε κοντά του <<χρόνια πολλά μωράκι μου!>> Είπε και με φίλησε
<<εγω δεν ήξερα τίποτα από αυτά!>> Είπε η Ανδρονικη και με αγκαλιασε. <<αφού φυγατε ήρθε και με πήρε ο Δημήτρης αρων αρων>> Συνεχισε και με κοιταξε <<χρόνια πολλά, να τα εκατοστήσεις!>> ειπε και μου εδωσε ένα φιλη στο μάγουλο <<ευχαριστω πολυυ!!>> της ειπα και την ξανά αγκαλιάσ
<<ΧΑΖΗ ΜΟΥΥΥ!>> Με διέκοψε κάποιος φωνάζοντας από πίσω μου, γύρισα να δω ποιος ήταν και ειδα την Ιωάννα, την κολλητή. <<ΑΑΑ, ΑΓΆΠΗ ΜΟΥΥΥ!!>> Ουρλιαξα και έτρεξε να την αγκαλιάσω <<χρόνια πολλά βλάκα μου!!>> Είπε και μου εδωσε ενα φιλί στο μάγουλο <<ευχαριστω πολυυ, τι κάνεις εσύ εδώ!;>> Την ρώτησα ολο εκπληξη <<ειχε γενέθλια η κολλητή μου και δεν θα ερχόμουν;>> Ρώτησε ρητορικα και ξανά αγκαλιαστηκαμε
<<εμάς δεν μας χαιρετας Μυρτώ;>> Με ρωτησε ο Μιχάλης, ο άλλος μου κολλητός <<Μιχάλη; Που χάθηκες εσύ ρε!;>> Τον ρώτησα και τον αγκάλιασα <<εγω χάθηκα ή εσύ; Που έφυγες και μας έγραψες κανονικότατα!;>> <<ναι γιατί εσείς ξέρω γω δεν με γράψατε!>> του ειπα ειρωνικά όταν απομακρυνθηκαμε και χαμογέλασε <<χρόνια πολλά μικρή!>> μου ευχήθηκε και τον ευχαρίστησα με ενα χαμογελο εως τα αυτια
<<καλα ποτέ ήρθατε; Πως;>> ρώτησα και τους 2 κολλητους μου μετά από λίγο <<πριν λίγο, με το αμάξι του>> Είπε και έδειξε τον Μιχάλη <<και πως ξέρατε για το παρκο;>> Συνέχισα να ρωτάω χαμένη αλλά με ένα χαμόγελο που ξανά είδα τους - αν όχι όλους - 2 παλιούς μου φίλους
<<εγω είπα στην Ιωάννα>> πετάχτηκε απο πισω μου ο Χρηστος και με αγκαλιασε ενώ παράλληλα μου έδινε ενα φιλί στο μάγουλο <<και που την ξέρεις εσύ; Δεν σου έχω μιλήσει ποτέ για αυτήν!>> Ειπα μπερδεμένα προσπαθώντας να θυμηθώ αν τους έχω πει ποτέ για την παιδική μου φιλη <<να μάθεις να ξεχνάς το τηλέφωνο σου σπίτι μου και να σε περνει κόσμος>> Είπε και γελασα
YOU ARE READING
ΝΑΙ ΚΑΛΑ |ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ|
Teen Fiction• ΠΡΏΤΟ ΒΙΒΛΊΟ • Δύο έφηβοι. Μια αγάπη. Μια καινούργια ιστορία. Που... μπορεί και να μην έχει ένα αίσιο τέλος! Τα πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν η Μυρτώ και ο Χρήστος δεν θα προλάβουν καν να τεστάρουν την σχέση τους και την αγάπη που νιώθουν για τον...