ΝΑΙ ΚΑΛΑ |ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ|

1.40

<<μην της πειτε τιποτα!>> Ειπα στην Μαρία, την Στεφανία και τον δημητρη, λιγο πριν φυγουν απο το σπιτι για να πανε σχολειο.

Χθες εκατσα στο σπιτι του Δημήτρη. Δεν ηθελα να παω στο δικο μου, να δω αυτην αντι για την μυρτω στο κρεβατι μου, να δω τον πατερα μου, που θελει ντε και καλα να 'αναλάβω τις ευθύνες μου'. Ποιες ευθεινες; Δεν ειμαι καν σιγουρος οτι το παιδι ειναι δικο μου και μεχρι να γινει τεστ DNA δεν πιστευω τιποτα!

<<τι θα της πεις; βασικα τι θα κανει; απο δω και περα;>> με ρωτησε η Στεφανια και ανασηκωσα τους ωμους μου καθως βγηκαμε απο την πορτα του σπιτιου

(...)

ημουν κοντα στο παρκο, εδω που συναντιόμαστε καθε πρωί για να παμε σχολειο. Δεν θα πάω σήμερα, βασικά πως θα την αντικρίσω μετα απο αυτο που της έκανα;

Την είδα εκει, να στέκεται όρθια και να περιμενει, λογικα για μενα και την ανδρο. Κρύφτηκα πισω απο ένα δέντρο για να μην με δει. περιμενε για περιπου 5 λεπτά και μετα έφυγε. αφου απομακρυνθηκε, βγηκα απο την 'κρυψωνα' μου και και πήγα στο σπιτι μου.

<<που ήσουν;>> με ρωτησε ο πατερας μου μολις εκλεισα την πορτα πισω μου αλλα δεν του απάντησα και πηγα πάνω. Οχι στο δωματιο μου, στης ανδρονικης.

<<που ησουν χθες ρε; ανυσηχισα!>> με αποπήρε απο τα μουτρα μολις με ειδε <<στου δημητρτη>> της ειπα και έκατσα στο κρεβατι της

<<δεν πηγες σχολειο;>> την ρωτησα το αυτονοητο <<μπαα>>

ησυχια

<<εμμ, χθες, είχες ξεχάσει το κινητό σου εδω. Σου έστειλε μήνυμα η Μυρτω και σε έπερνε τηλέφωνο.>> μου ειπε και την ακριβως επομενη στθγμη χαθηκε η γη κατω απο τα ποδια μου <<της απάντησες;>> την ρωτησα <<οχι, επίσης, με πειρε και εμένα αλλα δεν της το απάντησα. Χρήστο πρέπει να της πεις...>> μου ειπε ενω ηρθε και εκατσε διπλα μου

<<το ξέρω ρε γαμώτο! το ξέρω αλλα δεν μπορώ! δεν θέλω να την χάσω!>> Ειπα και λύγισα. Δεν εχώ κλάψει και πολλές φόρες στην ζωή μου, αλλα η μυρτώ είναι τοσο συμαντική για μένα, που αν της πω τι έκανα, θα την πληγωσω και δεν το θελω! Και επισης, την εχω ηδη χασει. Μεσα μου το ξερω, αλλα δεν θςλω να το παραδεχτω.

<<Αχχ ρε χρήστο>> ειπε και με αγκαλιασε.

Σκατα τα εχω κανει...

(...)

Ήμουν κλείσμενος στην κουζινα με την ανδρονικη και το κουδουνι χτυπησε. Δεν έκανα την παραμικρή κίνηση για να σηκωθω και να παω για να ανοίξω και ετσι η ανδρονικη πηγε.