ΝΑΙ ΚΑΛΑ |ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ|

1.44

Η πόρτα ήταν ανοιχτή, μπήκα μεσα και φίλε δεν το πιστεύω! Τι έγινε; Τι στο καλο!;

<<ΒΑΣΙΑΑ;>> Φώναξα παλικοβλημενος και πήγα κοντα της στο πάτωμα. Είχε διάφορες μελανιές, αίμα έτρεχε από την μύτη, το χείλος της ηταν σχισμενο και ήταν λιπόθυμη. Πήρα το τηλέφωνο μου, αλλά ήταν απενεργοποιημένο. Πότε το έκλεισα; Πηρα το σταθερο και καλεσα για ασθαινοφορο. Μου ειπαν οτι θα ερχοντουσαν σε λιγοτερο απο 10 λεπτα. Τα δεκα λεπτα εμενα μου φανηκαν αιωνες. Ημουν πανω απο το κεφαλι της και της χάιδευα το προσωπο μιλοντας της και παρακαλοντας την να ειναι ζωντανη.

Οταν φτασαμε στο νοσοκομειο, την πηραν οι γιατροι και εμενα μου ειπαν να παω στην αιθουσα αναμονης. Περιμενα καποια λεπτα και μετα μια νοσοκομα ηρθε <<γεια σας, συγγνώμη για την ενόχληση. Ξέρω πως αγωνιάτε για την κοπέλα σας και το παιδι σας, αλλα πρέπει να μου δώσετε καποια στοιχεία>> ειπε και και εγω τις έγνεψα <<ακολουθήστε με!>> ειπε και την ακολουθησα.

Μου έκανε καποιες ερωτήσεις οπως ποιο ειναι το ονομα της, ημερομινια γεννησης, το πως την βρηκα και ολα τα σχετικα. Απάντησα και μετά ξαναπήγα στην αίθουσα αναμονής. Οση ωρα περιμενα ευχομουν να ειναι και αυτη καλα, αλλα και το παιδι. Ετρεμα. Και η ωρα δεν περνουσε με τιποτα. Ειχε περασει μιση ωρα, 1 ωρα και βαλε και βαλε

<<Για την δεσποινίς Βασιλική Παπά;>> Ρωτησε ενας γιατρος και σηκώθηκα όρθιος. 'Επιτελους' ειπα απο μεσα μου οσο με πλησίαζε 

<<γεια σας>> <<γεια σας, πως είναι;>> τον ρωτησα βιαστηκα <<είναι καλα και οι δυο τους, δεν διατρέχουν κάποιο κίνδυνο. Αν θέλετε να την δείτε είναι στο δωματιο 153>> ειπε και τοτε αφησα μια ανασα που δεν ηξερα πως κρατουσα μεσα μου. <<ευχαριστω>> Του ειπα και πήγα προς το δωμάτιο αυτο

<<εισαι εδω!>> ειπε μη πιστεύοντας στα ματια της <<ναι, είμαι εδω>> Της είπα καθως προσπαθησα να της χαμογελασω και πηγα διπλα της. Ειχε κατι καλωδια στην κοιλια της μου συνδέονταν με μια μηχανη διπλα της για να δουν την καρδια του μωρου απο οτι καταλαβα απο τις λιγες γνωσεις που εχω. Και εκεινη ειχε μια πεταλουδα στο χερι της που της εβαζε αιμα.

<<Είσαι καλα;>> την ρωτησα <<ναι, ευχαριστω>> ειπε και μου εδωσε ενα μικρο χαμογελο. Δεν ηταν καλα, ή τουλαχιστον εαν την εβλεπες δεν θα ελεγες οτι ειναι καλα. Εχει πολλες πληγες στο προσωπο της, τα χερια της, τα ποδια της και την κοιλια της.