ΝΑΙ ΚΑΛΑ |ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ|

1.15

<<Μυρτώ;>> με ξανα φωναξε η Ανδρονικη απο εξω <<ε-ελα>> προσπαθησα να της πω οσο πιο φυσιολογικα γινοταν <<Είσαι καλά; Τι έγινε;>> <<τ-τι έγινε;>> ειπα λες και δεν εγινε τιποτα και γιατί τραυρλιζω ρε γαμωτο; Σιγά, που είναι το περίεργο; Απλά είμαι με τον Χρήστο στην τουαλέτα...

Γιατί αυτό ακούστηκε κάπως!;

<<εσύ θα μου πεις, νόμιζα ότι σε ακουσα να τσιριζεις>> <<αληθεια;>> Είπα σοκαρισμενη και λες και δεν ήξερα τίποτα ενώ παράλληλα κοιτούσα δολοφονικα τον Χρήστο και εκεινος με κοιταξε σε φαση 'δεν φταιω για τιποτα' και εκανε γλυκα ματακια

<<ναι, τι έγινε;>> συνεχισε <<τ-τιποτα δεν εγινε!>> ειπα οσο πιο πιστα μπορουσα <<σίγουρα;>> ε ρε φιλε, ναι ειπαμε... <<ε-ε ναι, να- απλά να- τα- μαλλιά μου, ναι τα μαλλιά μου!>> <<τα μαλλιά σου τι;>> <<πιαστικαν στο φερμουάρ του φορεματος!>> Ειπα βιαστικά <<Αφου το φόρεμα αυτό δεν έχει φερμουάρ, πως γίνετε αυτό;>> <<δεν εχει;>> Ρώτησα σοκαρισμενη <<δηλαδη, εννοώ στο κουμπομα του σουτιέν!>> Ειπα τελικά και ο Χρήστος με κοίταξε ΠΆΛΙ πονηρά και αυτήν την φορά με πλησίασε κιόλας <<α, καλά αν θες άνοιξε την πόρτα για να σε βοηθήσω να ξεμπερδεψεις τα μαλλιά σ->> <<ΟΧΙ!>> την διεκοψα <<εε δηλαδή θέλω να πω πως τα ξεμπερδεψα>> <<οκευ>> ειπε και αμεσως μετα ακουσα τα βήματα της να απομακρύνονται αλλά μετά από λίγο να ξανα πλησιάζει 

<<αα Μυρτώ, να σαι ρωτήσω>> ακουστηκε για αλλη μια φορα η φωνη της εξω απο την πορτα <<πες>> της ειπα οσο πιο ευγενικά και ήρεμα μπορούσα <<ξέρεις που είναι ο Χρήστος;>> <<ΠΟΥ ΝΑ ΞΈΡΩ!;>> ειπα οσο πιο γρηγορα μπορουσα και άρχισα νιώθω κρύο ιδρώτα να με λουζι. <<καλα ντε, απλά σε ρώτησα μήπως ήξερες>> ειπε <<αα ναι, η πίτσα ήρθε, θα έρθεις;>> <<αλλάζω και έρχομαι>> ειπα και αφου μου ειπε ενα "σε περιμένουμε" εφυγε και δεν ξανά γύρισε

<<τι κανεις;>> Του είπα ψιθηριζοντας - φωνάζοντας μέσα από τα δόντια μου αφού με πλησίασε και μου έκανε τα μαλλιά στην άκρη <<σε βοηθάω>> Είπε αισθησιακα κοντά στο αυτί μου και αυτο με εκανε να ανατριχιασω ολοκληρη <<δεν- θυμάμαι να- να ζήτησα την βοήθεια σου>> Προσπαθησα να πω αλλά ήταν  δύσκολο λόγο της κοντινής μας απόστασης <<φυγε>> Προσπάθησα να πω πάλι μετά από λίγο αλλά αυτός έκανε το αντίθετο, με πλησίασε και άλλο - όσο γίνετε δηλαδή - και πλησίασε τα χείλη μου. Πηγέ να με φιλήσει αλλα ένα χτύπημα στην πόρτα μας σταμάτησε <<άντε ρε Μυρτώ θα κρυώσει η πίτσα!>> αρχισε να φωναζει υστερικά <<ε ναι έρχομαι!>> Ειπα και εδιωξα τον Χρήστο από πάνω μου <<άντε>> Είπε και ξανά έφυγε

<<γύρνα για να αλλάξω!>> τον διεταξα αλλά αυτός δεν έκανε κίνηση. <<γη καλεί Χρήστο!>> Ειπα και κουνόντας τα χέρια μου μπροστά απο το προσωπο του <<εε>> Είπε μπερδεμένος <<γύρνα για να ντυθω!>> Του ειπα και τον εσπρωξα Αυτός γύρισε και εβγαλα γρήγορα το φόρεμα και εβαλα την μπλούζα και αμέσως μετά το παντελόνι. Πήρα το φόρεμα και τις γοβες στο χέρι μου και άνοιξα την πόρτα αλλά το χέρι του την έκλεισε πριν προλαβω να βγω

<<τι;>> Είπα πλέον κουρασμένη <<φιλάκι;>> ρωτησε <<οχι!>> του απαντησα και έφυγα. Μπήκα στο δωμάτιο και όλες με κοιτούσαν πονηρά.

<<τι;>> τους ρωτησα <<με τον Χρήστο δεν ήσουν;>> ρωτησε η Ανδρονικη και τοτε μετανιωσα που του ρωτησα <<οχι!>> ειπα οσο πιο πιστικα μπορουσα <<κορίτσια ας φάμε και ας αφήσουμε αυτά για μετά>> Είπε η Στεγανια και κοιτούσε την πίτσα ετσι όπως κοιτάω εγώ την πίτσα πάντα

<<θα δούμε ταινία;>> ρωτησα <<ααχ ναι, το ξέχασα, Μαρία πάτα το πλέι>> Της είπε η ανδρονικη και αυτή πάτησε το πλέι και η ταινία "if I stay" αρχισε να παίζει στην τηλεόραση αφού είχαν συνδέσει το λαπτοπ με την τηλεόραση.

(...)

<<τι θα κάνουμε τώρα;>> ρωτησε η μαρια οταν η ταινια τελειωσε <<τι ωρα ειναι1>> ρωτησε η στεφανια και η ανδρονικη της απαντησε <<10 και μιση>> <<τι να κάνουμε;>> τους ρωτησα <<πες μας τι γίνετε με εσένα και τον αδερφό μου!>> ειπε η ανδρονικη πονηρά <<τίποτα δεν γίνετε!>> της ςιπα και κοιταξα αλλου <<ναι καλά>> Είπε και με ξανά κοίταξε πονηρά <<αδέρφια με τον Χρήστο είστε!;>> της ρωτησα ειρωνικα <<Έχετε το ίδιο ακριβώς πονηρό βλέμμα!>> της ειπα και αμεσως το μετανιωσα γιατι με κοιταξε ακομα πιο πονηρα

<<Καλααα, ας το αφησουμε εδω αυτη την συζητηση για σημερα. τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;>> ρωτησε <<αα Μυρτώ, αύριο γίνετε ένα πάρτι σε ένα μπαράκι, θα έρθεις;>> με ρωτησε η Στεφανια <<εε δεν ξέρω>> ειπα χωρια να πολυ εχω ορεξη για παρτι και λοιπα <<ελα ρε, θα περάσουμε ωραία>> συνεχισε η μαρια <<καλα>> ειπα και αμεσως μετα η Ανδρονικη μας ρωτησε αν θελουμε να παμε σπιτι της να ετοιμαστουμε ολες μαζι και αφου συμφωνήσαμε ολες ξαπλώσαμε

Πήρα το κινητό μου αφου δεν νυσταζα. Μπήκα στο ινστα και ειδα ότι έχω 4 αιτήματα. είμαι διάσημη, μην μου μιλάτε! σκέφτηκα και χαμογέλασα με την ηλιθιότητα μου.

Τα άνοιξα και ειδα το πρώτο από την Ανδρονίκη, το αποδέχτηκα. Το δεύτερο από την Μαρία, το αποδέχτηκα. Το τρίτο από την Στεφανία, το αποδέχτηκα και αυτό. Πηγα στο τελευταίο και είδα ότι ήταν από τον Χρήστο.

Μπήκα πρώτα στο προφίλ του για να δω τις φώτο και τα σχετικά. Καλά τελικά δεν είμαι και τοσο διάσημη. Παιδα εχει πάνω από 700 λαικ και εγώ μόνο 100 με 150 μαξ. Αφου χαζεψα λιγο τις φωτο τον αποδεχτηκα και αρχισα να χαζευω διαφορα memes.

Μου ηρθε μια ειδοποίηση. Νεο μηνυμα. 

foulaaa