Axalia Ashtrid

CHAPTER 13

Chapter 13: Die

AXALIA'S POV

Sa bawat araw na dumadaan mas lalong nahihirapan si Dad. It's been a week since I came back here.

"Axalia. . A-Anak" Kasalukuyan akong nakangiti sa harap ni Dad habang hawak ang kamay niya. Pilit kung nilalabanan ang emosyon ko dahil ilang sandali nalang ay alam kung ito mismo ang tratraydor sa akin.

"Yes, Dad. Do you need water? Or something." Magsasalita pa sana ako pero hinaplus niya ang pisnge ko. My precious tears is now starting to fall because of joy. For the first time, he look in my eyes. Ang mga mata niya ay punong puno nang kalungtan at tila ba may sasabihin itong hindi maganda sa akin.

"I'm sorry anak. Kung hindi kita nabigyan nang atensyon, patawarin mo sana ako sa mga kasalanan at pagkukulang ko sa'yo. Alam kung malapit na akong kunin nang panginoon." Nakangiting saad niya.

"No, Dad. You won't leave me right? Ikaw na lang ang meron ako. Please, Dad." Nakangiting tanong ko pero ngumiti lang si Dad. Isang malungkot na ngiti.

"Sana mapatawad mo ako. . Anak. Mahal na mahal kita" Medyo nahihirapan na siyang magsalita at ilang sandali pa ay umubo na siya kaya agad akong napatawag nang doktor.

Hindi naman ako nabigo dahil dumating naman ang mga doktor para tingnan ang lagay ni Dad.

You're now forgiven Dad. Please don't leave me. I-I need you

Pero tila tumigil ang pag-ikot nang mundo. Tumigil ang pintig nang puso ko at parang binuhusan nang malamig na tubig ang buong pagkatao ko dahil sa narinig ko.

"1. 2. 3. Clear!"

No. No this can't be. Nakita ko sa monitor ang unti-unting pagtuwid nang linya. Tumingin ako sa mga doktor. No way! Nakita kung umiling sila tila ba'y walang pag-asa na.

"Is he alright? He's alive right?" Nagbabakasakaling tanong ko habang pinipigilang ang 'wag umiyak. Pero nabigo ako.

"I'm so sorry, Ms. Ashtrid but your father is dead." Nanginginig ang katawan ko parang gusto kung patayin ang taong nasa harap ko ngayon!

Parang kahapon lang ang saya naming nag-uusap tapos ito? Ano 'to lokohan lang? No this is not true!

"Haha. Are you kidding me right? C'mon doc, stop fooling around! Just fucking tell me the truth! Is still my father alive!" Napataas na ang boses ko dahil sa inis, galit at lungkot.

"We're very sorry. Ms. Ashtrid, but your father is no longer in this world." Pero hindi ko inaasahan ng susunod na sasabihin niya.

"Your father died peacefully."

Please tell me nagbibiro lang siya. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. Nanginginig ang buong katawan ko. Hindi pa rin nagsisink in sa utak ko ang pangyayari. Para akong naging bato, namamanhid at parang binuhusan nang malamig na tubig ang buo kung pagkatao.

"No! No! No way. . ." Hindi ko na mapigilan ang mga luha ko. Walang tigil na itong bumuhus na parang walang katapusan. Parang naninikip ang dibdib ko.

And now I realized how so stupid I am.

"Everything will be alright, hush now." Naramdaman ko ang pagyakap niya. Hindi ko alam na sumunod pala siya. Ang taong laging nandyan kapag kailangan ko nang tulong. Ang taong handa akong pangitiin kahit pilit, siya 'yung taong kahit pinipilosopo ko ay handang pangitiin ako. Wala nang hihigit pa sa kanya. He's my best buddy and brother.

My best friend. My one and only bestfriend, Ashton.

Siya 'yung taong nakakakita nang totoong ako, 'yung Axalia na umiiyak at mahina. Akala ko ang lakas lakas ko na hindi pala e. Akala ko lang pala 'yun.

***

The day my father died, nakuha ko na lahat. Our company was mine now, our business. Hindi ko na rin pinatagal ang pagburol kay Dad, tatlong araw lang ang itinagal niya pinacrimate ko na lamang ang katawan niya.

"Dude, hindi ka papasok?" Narinig kung tanong ni Ashton. Abala kasi ako sa pag-aasikaso nang mga papeles na naiwan ni Daddy sa 'kin. I sigh.

"I don't know." Naisagot ko na lamang sa kanya.

"Alam kung ang dami mong problema ngayon, pero dude naman. You need break. Kailangan mo rin ang magpahinga. Look at yourself now, namamayat kana." Seryosong tugon niya naman. I can see sincerity in his eyes. I look at him and I smile.

"I'm fine. Ashton" Sagot ko. I heard him sigh. This man is like my father. Oh scratch that baka maiyak ako nang hindi sa oras. Narinig ko na ang pagsira nang pinto nang opisina ko. I mean may mini office kasi si Dad dito no'n so I used it.

Weeks passed, hindi pa rin ako pumapasok may natanggap na nga akong letter mula sa Unibersidad na pinapasukan ko. But I didn't mind it. Busy ako sa business ni Dad. I heard my phone rang. Agad na rumehistro ang pangalan ni Madame M.

"Madame?"

"I need to talk to you." Magsasalita pa sana ako pero agad niyang ibinaba ang tawag. Pero bago ako tuluyang lumabas sa opisina ko ay napapatitig ako sa Family Picture namin. 'Yung mga panahon na buo pa kami, walang problema. I smiled bitterly. Hindi ko mapigilan ang luha ko. Bago ako tuluyang lumabas sa opisina ni Dad ay tuluyan na talagang bumagsak ang mga luha ko.

RHYS'S POV

Kakatapos ko lang makausap ang amo ko. Gusto niya raw akong kausapin. Shit, paano ako makakaalis e, nandidito ako sa bahay nila Pusa.

"HOY GIAAAAAN! IBIGAY MO SA'KIN SI QUEENZE!" Narinig kung sigaw ni Jillaine mula sa taas. Hinahabol niya kasi 'yung kambal niya. Kinuha kasi sa kanya 'yung aso niya.

"AYOKO. KINUHA MO PSP KO EH! BAT KO IBABALIK?" Bumalot ang nakakainis na tinig ni Gian sa buong sala. Maya maya pa ay bumaba na si pusa naka-big t-shirt at sabog sabog ang buhok pero ang ganda niya pa rin kahit nagkakaganyan.

"HOY KAYONG DALAWA! LECHE KAYO NATUTULOG ANG DYOSA NYONG ATE TAPOS ANG IINGAY NIYO! GIAN AKIN NA 'YAN!" Sigaw naman ni Pusa. Hindi ko maiwasang mapangiti ganito talaga silang magkakapatid.

Nakita ko namang napangiti ang kambal niyang babae para bang nakaganti na ito sa kambal niya.

"Eh 'yung psp ko!" Parang batang nagmamaka awa si Gian. Minsan lang siya nagkakaganyan. Palagi kasing seryoso ang isang 'yan.

"Oh Ry! Andito ka pala? Akala ko patay kana eh? Patay na patay sa ganda ko?" Sabi niya at tumawa nang malakas.

"Tsk. Napadaan lang ako, may pupuntahan kasi ako ngayon. Binisita ko lang kayo." Nakita ko namang nawala ang ngiti niya.

"Eh? Ang bilis naman! 'No ba 'yan. San ba punta mo? Baka saan ka namang lupalup nang pilipinas mapadpad. Jusko, Anderson ako na naman ang kawawa nito kay Tita Rebica." Aniya at ngumuso na parang bata. Napangiti ako at pinitik ang noo niya.

"Hoy bat mo pinitik 'yung dyosang noo ko!?" Sigaw niya.

"Mukha kang bebe" Sagot ko at tumawa bago lumabas. Pero bago ako lumabas sa bahay nila ay napahimas na lang ako sa ulo ko dahil sa sapatos na hinagis niya sa ulo ko.

"MUKHANG BEBE PALA AH? 'YAN NAPALA MO. TSE! DYOSA KO PA RIN"

Napailing na lamang ako. Hindi pa rin siya nagbabago.

A/N: More tawa muna tayo. Wala pa akong planong maglagay nang action scenes ulit. -skl😂