Axalia Ashtrid

CHAPTER 08

Chapter 08: Problem

AXALIA'S POV

"Hi ako nga pala si Lance? How about you. What's your name?" Tanong ng maitim na lalaki na nasa harap ko. Hindi naman sa maldita ako hindi lang talaga ako mahilig makipagkilala. Kaya wala akong kaibigan, this is my third day in this freaking university and it's like burning in hell. I hate this school.

"Students please prepare yourselves--Ms. Ashtrid why are you not wearing your school uniform. Mamamiya! nakakahiya sa Familia Lorenzo at kay Dean Lorenzo." Sunod sunod na sabi ni Mercedja Agua. Ano naman kung hindi ako naka-uniform. Ako lang naman kasi ang hindi nakauniform simula ng pumasok ako dito. Tsk. Problema nila.

"What's your problem?" Inis na tugon ko. Nakita ko naman na napanga nga siya dahil sa sinabi ko.

"You! Bago ka lang dito at kung umasta ka parang sino, hindi ka bagay dito!" Sigaw niya dinuro duro ako.

"Really? Lilinawin ko lang Ms. Agua. You're a teacher, not my mother. Kaya wala kang karapatan na sigawan ako. They said respect your student if you wanted to be respected. So nasan ang respeto dyan?" Hindi ko na napigilan ang sarili ko dahil sa inis na nararamdaman ko. Nakita ko naman na namilog ang mga mata niya dahil sa sinabi ko.

"I can't believe this!" Hindi makapaniwalang tugon niya.

"You came from Northern Oxford University from Austin, Texas. Pero hindi ko alam kung bakit ganyan ang ugali mo. Now, let's go in Dean office." Sunod sunod lang ang pagbitaw niya ng salita. Tsk. I don't care. Tumayo na ako at sinundan siya. I want to see there Dean. Pero sa kinamalas malasang pagkakataon.

"Hi Bitch. Were back!" Isang malagkit na tugon ng babaeng nasa harapan ko ngayon. It's Morgan again. Lalabas na sana ako pero humarang ang isang kamay niya sa pintuan.

"Kukunin mo o babaliin ko 'yan" dali dali niya namang kinuha 'yon.

"Omg! Nakakatakot siya." Komento naman ng kasama niya. It's Laurel

"Yeah. She's so creepy" pagsasang ayon naman ng isang kasama niya. It's Lerman.

"Anong nangyayari dito?" Isang tinig ang umagaw sa atensyon namin. Isang lalaking may hawak na chuckie, nakangiti--sa akin.

"Dean Seanzo" sabay sabay na bati nila. So he's the Dean. I'm not inform. Isang lalaking tinapunan ako ng chuckie, sinigawan ko pero umiyak lang sa harapan ko. Is this a joke?

"Señiorita, we meet again" Wow. Pormal itong lumapit sa akin at hinalikan ang kamay ko. Nakita ko naman ang apat na impaktang nasa tabi ko na kulang na lang ay mahimatay na. I just grin at them na mas lalong sumama ang bawat titig nila.

"So your the dean?" Nakataas kilay na tanong ko. Hindi na siya isip bata ngayon at wala na siyang yayang kasama. Nice.

"Sì, oh I mean yes." Akala niya siguro hindi ko siya naiintindihan. I can speak spanish too. Not now but soon.

"Wait, magkakilala kayo?" Sabat ni Morgan sa usapan namin. Agad ko siyang tiningnan ng masama.

"Ano naman kung magkakilala kami?" Walang ganang sagot ko. Umangal ka pa, sasapokin talaga kita.

"So what are you doing here?" Out of the blue na tanong ko. Hindi ba niya napansin na naka civilian ako ngayon. Maybe, hindi na lang niya pinansin pa.

"I'm here to talk to you, I mean personally. Let's go in my office" Pormal na sagot niya. Hindi ko maiwasang h'wag manibago. Hindi ko maiwasang h'wag mamangha sa sinabi niya malayong malayo siya sa Seanzo na nakita ko noong tinapunan ako ng chuckie sa damit. I can't help it but to smile. Gaya ng sinabi niya sumunod ako sa kanya patungo sa opisina niya. Tahimik lang akong sumusunod sa kanya since wala akong paki sa paligid. Maraming chismosa ang nag-uusap at 'yong iba halos patayin na ako ng tingin.