Axalia Ashtrid

CHAPTER 34

Chapter 34: Escape

MAZELIA'S POV

"Na-stress kaba? Axalia?" Bungad na tugon ko sa kaniya habang diretsong nakatututok ang baril ko sa ulo niya. Kung titingnan mo pwede ko na siyang patayin ngayon. Nakaharap sa sa'kin habang nakangisi. Mas lalong nanaig sa pagkatao ko ang galit. Kahit kailan talaga ang babaeng ito wala siyang pinagbago. Parehas talaga sila nang ina niyang malandi.

"Hindi naman, sa katunayan nga ay nag-eenjoy ako. Hindi ko alam na buhay ka pa pala, hindi ako na-inform. Tsk" Sumilay ang isang ngiti sa labi niya. Isang ngiti na mapang-asar.

"Gusto mo na bang mamatay?" Tanong ko.

"Hmm. Hindi pa, unless..." may kinuha siya mula sa bewang niya at laking gulat ko ang cellphone. "Hindi ko pa napapasabog 'tong lungga mo." Nakangising tugon niya habang pinapaikot niya sa kaniyang kamay ang isang 9mm na baril at nasa isang kamay niya naman ay hawak niya ang  isang cellphone. Hindi ordinaryong cellphone ang hawak niya nandyan lahat nang files ko at iba pang mahahalagang documents. Kasama na rin dyan ang pagpapasabog nang bomba na nakatamin sa buong factory.

"Isang sagot, isang tanong. Mazelia, ikaw ba ang pumatay sa mga magulang ko?" Seryosong tanong nito. Hindi ko mapigilan ang huwag tumawa nang dahil sa tanong niya.

"MAZELIA, ANSWER ME! DID YOU KILL MY PARENTS!?" Oh, she's mad.

"Yes. I killed your parents and all of this shits was my plan. Everything is under in my control. I killed your mother by using a muriatic acid." Naglakad ako palapit sa kaniya. She's now mad. Very mad. Namumula ang buong mukha niya dahil sa galit. I gave my lovely smile at her and spoke again.

"And I also killed your father by using a high dosage of drug." Mas lalong humigpit ang pagkakahawak niya nang baril at itinutok sa noo ko. Nanaliksik na ang mga mata. Sa tingim ay galit na galit na talaga siya dahil sa sinabi ko. Maya maya pa ay umagos ang mga luha niya. Aww, drama.

"Huling tanong, Mazelia. I-Ikaw ba ang pumatay kay Ashton?" That question. No. I didn't kill my son. Nabitawan ko ang baril na hawak ko dahil sa biglang pagsakit nang ulo ko. Damn. What the hell is happening to me.

"IKAW BA ANG PUMATAY SA ANAK MO? ANO SAGOT!" Sigaw niya. Ang sakit nang ulo ko. Para akong hinampas nang malaking bato.

"No, hindi ko pinatay ang anak ko. Ugh!" Napahiyaw ako nang nagpaputok siya.

"AHHHHHH!" Sigaw ko.

"HINDI KA AAMIN, SIGE DAHIL AKO MISMO ANG PAPATAY SA'YO!?" Nararamdaman ko ang galit sa buong pagkatao niya.

Seven bullets.

Damn this girl. Napatayo ako nang nanging mabuti ang pakiramdam ko. Napatakbo ako dahil sa ginawa niya. Wala siyang ginawa kundi paputukan at paputukan ako. I was about to grab my gun when somebody pulled my hair. Shit. Hindi ko sout ang maskara ko.

"Akala mo matatakasan mo ako Mazelia. Hindi! Dahil hanggang sa impyerno ay susundan kita." Napasigaw ako nang sinipa niya ang sikmura ko. Napaupo ako dahil sa ginawa niya.

"Fine! I kill my son! I kill everyone. Hahahaha. That's what you wanna hear right. So go on! Kill me. You murderer" sigaw ko sa kaniya at tumawa nang malakas. Maybe I'm a psychopath. Yes, I'm a pyscho.

"I'm not a murderer, bitch. You're the murderer. You kill your own son! So how about now, who's the murderer, then?" Mas lalong kumulo ang dugo ko dahil sa sinabi niya. I stand and kick her pero naiwasan niya 'yun. I will kill this bitch.