Axalia Ashtrid

CHAPTER 30

Chapter 30: I'm back

SEANZO'S POV

"Dahan-dahan lang baka magising si Dean."

"Ito na nga eh, binubuksan ko na."

"Nako paano 'yan. Nasira mo na ata!"

"Damn it!"

Nagising ako dahil sa ingay na nasa paligid ko. Nasaan ako? Meirda! Ang sakit pa rin nang ulo ko? Wala na ako sa rest house. T-Teka si Xaxa. At sino ang dalawang taong 'to? Kanina kasi nagising ako may babae akong kasama tapos nahimatay siya. Then, I sleep again.

"Hey, you two? What are you doing here?" Naunang lumingon ang lalaki sa akin. Walang emosyon ang mukha niya at nakatingin lang ito sa akin.

"Escape." Tatakas? B-Bakit? Damn it! Bakit hindi ko maalala ang nangyari kagabi? Bakit ang sakit pa rin nang ulo ko!

"Tatakas? B-Bakit nasaan ba tayo?" Tankng ko.

"Mazelia's Hide Out." Sagot niya naman.

"A-Anderson? L-Larzon?"

"Yes, Dean? OMG! Gising kana!"

I-Ibig sabihin. Nakidnap ako? Paano si Xaxa?

"Paano kayo napadpad dito?" Nagtatakang tanong ko. Too many questions is playing inside my head. Kailangan ko nang sagot. Maraming tanong ang bumabagabag sa isipan ko. Tulad nang: Nasaan si Xaxa? Sino si Mazelia? Paano ako napadpad dito?

"Tigilan mo muna ang kakatanong, Lorenzo. Tulungan mo na lang kami dito. Para agad tayong makatakas" Walang emosyon na tugon ni Anderson. Kaya napatayo ako, lumapit ako sa gawi nila para tingnan kung anong ginagaw nilang dalawa. Sinusubukan nilang buksan ang pintuan. Isang pako ang hawak nila at pilit nilang tinatanggal ang mga turnilyo nito. Wala na akong nagawa kundi ang humanap nang paraan para makatulong sa kanila. Napako ang tingin ko sa mga kahoy na nasa sahig at doon ko pa lang naalala ang nangyari. May kumatok sa pintuan namin, isang napakapamilyar na mukha ang bumungad sa'kin. Kung hindi ako magkakamali ay siya iyon. I can feel anger inside my body. Why!? Meirda! Kinuha ko ang isang malaking kahoy at inihampas ko iyon sa doorknob nang pintuan. Agad naman nalaglag ang mga turnilyo nito at iba pang kasangkapan. Maya maya pa ay sinilip ni Anderson kung may nakabantay ba o wala.

"Makakatakas na ba tayo?" Tanong ni Larzon. Kung hindi man ako nagkakamali ay Catherine ang pangalan niya. Madalas ko silang makita na magkasama, noong nasa LUDL pa ako.

"Shh..hinaan mo lang ang boses mo. Makakalabas tayo dito." Bulong naman ni Anderson.

"Tsk. Oo na nga!"

Dahan-dahang  nilang binuksan ang pintuan at naunang lumabas si Anderson habang hawak-hawak ang kamay ni Catherine. Tahimik ang buong lugar at walang nakabantay. Hindi pa man nasasagot ang mga tanong ko pero may kutob ako na malapit ko na itong malaman. Maya-maya pa ay may nakita kaming naglalakad patungo sa direksyon namin kaya agad kaming napatago sa likod nang mga kahon. Kung hindi ako nagkakamali nasa isa kaming factory. A-Anong ginagawa namin dito? May pumwesto sa gawi namin, isang lalaking naka-sout nang puro itim. May armas ito at may takip ang buong mukha. Kapansin-pansin rin ang litrang M sa kanyang braso.

"Dito lang kayo. Hanggat maaari ay 'wag muna kayong gagawa nang anumang ingay." Mahinang bulong nito sa amin at dahan dahang siyang tumayo kasabay no'n ang pagsakal niya sa lalaking nakatayo sa puwesto namin kanina. Tinakpan naman niya ang bibig nito para hindi gumawa nang ingay. Kinuha niya ang mga baril at bala nang lalaking sinakal niya kanina. Tumayo na kami at nagsimulang maglakad. Lalabas na sana kami nang may narinig kaming boses.

"Uh-oh saan kayo pupunta?"

Sabay kaming napalingon dahil sa boses na iyon. Hindi nga ako nagmakamali siya nga.

"A-Anong ginagawa mo dito?" Hindi makapaniwalang tanong ni Larzon. Siguro ay hindi niya inaasahan na makikita rin niya ang taong nasa harap namin.

"Aww. Hindi mo ba ako namiss my dear, Cath?" Nakangising tanong niya. Nakita ko naman na kumunot ang noo nang babaeng kasama namin ngayon.

"Bakit ka nandito? I-Ikaw ba ang kumidnap sa amin?" Hindi ko maiwasang 'wag mainis.

"Oh, Lorenzo. Lorenzo. I'm glad that you're still awake. Hell yes! I am. I am the one who slam you in your damn head. Aww, poor Seanzo." Sumilay ang isang nakakalokong ngisi sa kaniyang labi.

"Anong plano mo? Bakit mo 'to ginagawa? Pinagkatiwalaan ka ni Xaxa pero anong motibo mo! Bakit mo kailangan saktan si Xaxa!?" Hindi ko na mapigilan ang 'wag sumigaw dahil sa galit. Pero isang malutong na halakhak lang ang nangibabawbaw sa buong paligid. Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko kung sugurin siya pero mabilis niya akong tinutukan nang baril kaya napataatras ako nang ilang hakbang.

Mayamaya pa ay dumating na ang mga tauhan niya. Shit. We're doomed!

"Let's the real game, begin."

AXALIA'S POV

"ANO PA ANG HINIHINTAY MO? IPUTOK MO! O AKO PA MISMO ANG ANG BABARIL SA'YO!?" Galit na sigaw ko habang nakatutok sa sentido ko ang baril ni Mazelia.

"Not so fast, dear." Nakangising sagot niya. Kakagising ko lang mula sa pagkakatulog. Ngayon ay nakagapos na ako. Hawak na niya ang buhay ko ngayon.

"Ilabas mo lang si Seanzo. Tapos ang usapan. At walang masasaktan." Matapang na sabi ko. Habang nagpupumiglas dahil hindi ko na mapagalaw pa ang dalawang kamay ko. Kailangan kong makatakas dito! Kailangan kung maligtas si Sean.

"Anong akala mo sa'kin, bobo? Hoy Ashtrid. Baka nakakalimutan mo wala kang pera kung wala ako? Naging mabuting tao ako sa'yo at ito pa ang igaganti mo?"

Wow, new flash. Mabuting tao? Mabuting tao ba talaga siya? Mabuting tao ba ang pumapatay? Nagpapatay? At siya mismo ang pumapatay. She's not longer a human she's a monster. A evil. A demon.

"Talaga? Naging mabuti kang tao? Bakit mo pinatay ang Mommy ko? Anong gusto mong palabasin? Bakit!? Bakit sa lahat nang pinagkatiwalaan ko. Bakit ikaw pa ang pumatay sa nanay ko!"

"Why did I killed your mother? Correction, your wench mother. My bad. Because she killed my beloved husband and so on."

W-What?

"No. Hindi magagawa ni Mommy ang lahat nang 'yan. Mali ang mga pinaparatang mo! Kaya mo siguro ginagawa ang lahat nang 'to para lang gantihan ako!? Ha!? 'Yun ba!" Pagsisigaw ko.

"Exactly. It's getting bored here, boys!"

Pero bago pa man nila ako mahawakan ay sinipa ko na ang pagmumukha ni Mazelia. Hindi man nakatali ang mga paa ko kaya ano pa ang silbi? Agad kung sinipa ang mga tauhan niya. Nakita ko naman papatutokan na ako nang isang tauhan niya. Mabuti naman ay hindi bobo ang mga tauhan niya, dahil sa mga matatalinong mga tauhan niya ay nakawala ako. Sino bang tanga ang magpapaputok nang baril sa taong hindi niya kaaway? Pero nasa panig ko pa rin ang swerte. Hindi ako ang tinamaan kundi ang lubid na nakatali sa akin. Haaay. Ang bait talaga nang tadhana sa'kin.

Now, it's showtime. Walang ni-isa sa mga tauhan niya ang lumalapit sa'kin. Lalapit sila? Sabog 'tong pagmumukha nang amo nila. Hawak ko na ngayon sa leeg ang amo nila kaya wala na silang magagawa kundi isuko ang mga baril nila.  Pero ang ikinagulat ko ay ang marinig ko ang boses nang taong hindi ko inaasahan.

"Hey, Dude. Did you miss me?"

Dahan-dahan akong lumingon sa pinanggalingan nang boses na iyon. At  hindi ko inaasahan ang bubungad sa'kin. Ang taong akala ko hindi pa gumagaling. Ang taong akala ko lubusan ko nang kilala. Ang taong binigyan ko nang buong tiwala ko ay hawak niya ngayon ang taong mahal ko.

S-Si...

"A-Ashton?"

"Bloody hell yes. I'm back" He gave me a wide grin and it's pissed me off. How dare him! I want to wring his neck now. This is bullshit.

A/N: Alam kong nagulat kayo. So this it! Enjoy Reading Everyone! We went this so far. Thank you💕 Brace yourselves guys! The twist is starting. Lablots!