Axalia Ashtrid

CHAPTER 15

Chapter 15: Death Anniversary

ASHTON'S POV

She look so innocent. Hindi ko maiwasang 'wag pagmasdan ang maamo niyang mukha. It's been a month since I meet her. I smiled at her even she can't see it dahil natutulog siya. Anong ginawa niya sa abandonadong gusali? Nang mag-isa? Mabuti na lang at nakarating ako do'n. Naglakadlakad lang kasi ako sa likod nang Unibersidad, makatakas lang sa mga babaeng naghahabol sa 'kin. Then, I heard her voice. Masasabi mo talagang siya 'yun sumisigaw do'n sa boses palang kilalang kilala na.

I sigh. What have you done on me, Catherine? You drivin' me crazy. Arg!

"Is she alright?" Napalingon naman ako sa nagsalita mula sa likuran. I saw Axalia's face without emotion nor expression. Pero alam ko na nagpapanggap lang siyang okay lang ang lahat. She always say that 'I'm okay' even she's not. She's just pretending.

"I don't know." Tanging naisagot ko na lamang. Maya maya pa ay lumapit na siya sa gawi ko. She checked, Catherine's body.

"She needs rest, too much stress. And also she need to eat in the right time. Tss"

Nag-aaral pala siya sa medicine pero hindi siya nagtrabaho.

"Thanks, Doc." Nakangiting sabi ko pa pero nawala 'yun dahil sinamaan niya lang ako nang tingin.

"NASAN AKO!" Napatakip naman ako nang tainga dahil sa sigaw niya. Narinig ko namang napamura si Axalia. Nakita ko namang namilog ang mata niya dahil nakita niya ako.

"ANONG GINAWA MO SA 'KIN? O MY GOD! O MY GOD! WHAT HAVE YOU DONE!?" Sigaw niya and I realized something she's wearing my T-shirt. Pero promise, wala akong ginawang masama sa kanya. 'Yun mga katulong lang ang nagbihis sa kanya. Alangan naman ako?

"Catherine, calm down. List--"

"How am I going to calm down if I'm wearing this?" Galit na tanong niya sabay turo sa t-shirt na suot niya ngayon.

"Catherine, mali ang iniisip mo. Wala akong ginawang masama sa'yo. I didn't do anything." Kinakabahang sagot ko.

"So anong ginagawa ko dito?" Nakangusong tanong niya at inilibot ang mga mata niya sa buong paligid.

"Nakita kitang walang malay, I mean bago ka mawalan nang malay. Umm, naaalala mo ba ang buong nangyari? Hehe." Tanong ko. Napatahimik naman siya saglit at maya maya pa ay napatakip siya nang bibig. Saka niya ako nilingon na parang nahihiya.

"O my! O my! O my! I'm so sorry Ashton." Nahihiyang tugon niya at parang iiyak na. I smiled.

"It's okay, Cath. I'm glad your safe" Nakangiting sagot ko.

"I need to go" Agad akong napatayo dahil sa nagsalita. Shit ka, Ashton. Bakit mo naman hindi namalayan na may kasama ka pala dito! Ang tanga mo rin.

"San ka pupunta, Dude?" Medyo nauutal na tanong ko. Patay ka, Ashton. Pag 'yun nagalit mag-impake kana at kumuha nang plain ticket pauwing Texas.

"Somewhere." Sagot niya at ngumiti nang tipid. Saka ko lang naalala kung anong araw ngayon, tiningnan ko naman kung anong araw ngayon.

Fuck!

Shit!

DEATH ANNIVERSARY NG MOMMY NIYA NGAYON!

AXALIA'S POV

Ito 'yun araw na magiging mahina na naman ako. Ito 'yun araw na iniiyakan ko. It's been 13 years since she left me. Ang sakit kasi hanggang ngayon, ang hina hina ko pa rin. Matagal na panahon na niya akong iniwan pero andito pa rin ang sakit na hanggang ngayon ay dala dala ko pa rin. Muli kung ininom ang beer na hawak ko ngayon. Trying to escape the pain. Nakakatawa lang kasi dito ko pa naisip na umiyak sa ilalim nang puno. Teka nasan nga pala ako ngayon? And damnit! Hindi ko dala ang cellphone ko. I look at my wrist watch, it's already 8:30 may isang oras na pala akong nakatambay dito. Wala akong ganang umuwi, pagod ako. Pagod na ako sa lahat. Pero may isang rason na nagbibigay lakas sa 'kin.

'Yon 'yung isang sinabi ni Mommy sa akin na hindi ko malilimutan before she passed away.

"Anak, 'wag na 'wag kang susuko sa lahat nang problema, kahit nahihirapan kana. Kung nahihirapan kana isipin mo lang ako at ang daddy mo nandidito lang kami sa tabi mo"

But how about now? They all already left me. Wala na akong mga magulang. Wala na. For a second, my tears starting to fall again. Kanina pa 'yan pero kahit anong pigil ko umaagos pa rin 'e. Napahugot naman ako nang malalim na hininga para pakalmahin ang sarili ko. Iinumin ko na sana ang beer na hawak ko pero may biglang humablut nito.

What the hell!

"What the heck is your problem? Moron?" Galit na tanong ko. Dahan dahan siyang lumingon and I was shock.

"Seanzo?"

His eyes was cold as an ice. His face doesn't have any expression. Blank. 'Yan ang masasabi ko ngayon. He's so serious. What's wrong with him? Nakatingin lang siya sa 'kin pero hindi ko alam kung bakit?

"What's the matter 'bout this freaking beer? I wanna taste it."

I'm speechless.

"Hey are you alright?" Seryosong tanong niya.

"Y-Yeah."

"What are you doing here?" Napa-angat naman ang ulo ko dahil sa tanong niya.

"Celebrating my mother's Death Anniversary" I codly replied to him.
I heard him sigh, maya maya pa ay naramdaman ko ang pagtabi niya.

"Oh I'm sorry"

Nakakapanibago. Hindi ako sanay na ganito siya. Sanay akong lagi siyang may dalang chuckie. Isip bata. Iyakin. Masayahin. I can see it his eyes before, but now ibang iba na.

"Ikaw, anong ginagawa mo dito?" Out of the blue na tanong ko. Napansin kung tumigil na ang pagpatak nang luha ko. Titigil rin pala. Tss

"Following you, let's go home. Xaxa" Sinabi nito at hinawakan ang kamay ko para makatayo.

Following you, let's go home. Xaxa

Following you, let's go home. Xaxa

Following you, let's go home. Xaxa

Maluha luha akong tumingin sa kanya. Patuloy na nag-eencho sa utak ko ang mga sinabi niya na para bang sirang plaka. Patuloy kung itinatatak sa utak ko na mali ang narinig ko. It's been 5 years since I heard that name. I forget that name since he forget me.

"I'm not Xaxa" Matigas na pagkakasabi ko at mabilis na pinahiran ang namumuong luha ko.

"Liar! You're Xaxa. I've been searching on you how many freaking years and now that I found you. I'll never let you out in my sight" Seryosong sinabi nito. Kasabay no'n ang pag-ulan. God!

Sana. Sana nagsisinungaling lang siya. Sana hindi na lang niya naaalala. Sana hindi na lang ako bumalik. Sana hindi na siya madadamay pa. Sana. Sana lahat.

"I need to go" malamig na pagpapaalam ko. Kailangan kung maging ganito, pero laking gulat ko nang hinila niya ang kamay ko at niyakap ako nang mahigpit.

"I miss you so much, Xaxa. I miss you so much." He whispered.

A/N: OMG! I'M SO EXCITED FOR THE NEXT CHAPTER. KYAAAAH❤

P.S: HELLO TO KWATROLABS, PANSININ NIYO KO.