Axalia Ashtrid

CHAPTER 32

Chapter 32: Almost There. .

AXALIA'S POV

Nakarinig ako nang ilang putok galing sa silid kung saan nila ako ikinulong nakaramdam ako nang takot. Takot na baka hindi ko na makita pa si Seanzo. Pinaputukan ko ang humahabol sa'kin. Hindi man lang ako na-inform na nandito pala ang apat na bugwit ni Mazelia. Si Lerman, Morgan, Laurel at si Tecson.
Impossible rin mamatay nang gano'n gano'n na lang si Mazelia dahil sa bawat laban niya ay pinapalabas niyang patay siya para makahanap siya nang tyempo para umatake sa kalaban. Bawat hakbang na nililisan ko ay pabigat nang pabigat ang pakiramdam ko. Naghahalo ang takot at kaba dahil sa possibleng mangyari mula sa loob. Tumakbo na nga ako at naabutan ko si Seanzo na nakasandal sa pader habang hawak-hawak ang braso niya. Shit. May tama siya. Agad ko siyang nilapitan at pinunit ko ang tela nang damit ko. At itinali sa braso niya. May mga pasa rin ang mukha niya. Sigurado akong sinampal siya ni Mazelia. Sinasabi ko na nga ba, napakatuso nang babaeng iyon.

"Sean, listen to me. You need to get your ass out of here." Kailangan niyang makalabas dito baka may nakatanim na bomba sa buong paligid. Mahirap na. Malaki pa naman ang factory na ito. Factory ni Mazelia ito, isang shabu factory. Hindi ko alam na may ganitong negosyo si Mazelia.

"W-What. NO! I won't leave you here. If I die today, I rather to die to be with you." Protesta niya. Napapikit na lamang ako. I took a long deep breathe.

"Sean, don't be stubborn. Could you just do what I say. I can't afford to lose you. Kailangan mong makalabas dito. Balitaan mo na lang ako." Paliwanag ko pa. He sigh.

"Just promise me one thing, just promise me you won't die. Papakasalan pa kita." Nasa gitna na nga kami nang gyera nagawa niya pa akong pakiligin. A moment of silence, may narinig kaming mga yapak mula sa likuran namin. Awtomatiko kung inihanda ang baril ko at humarap sa kaniya and I saw Anderson hawak-hawak niya si Larzon.

"Let's get out of here. Merong nakatanim na bomba sa bawat sulok nang pabrikang ito." Mabilis na sabi nito at tila natataranta na. Hindi na ako nag-aksaya pa nang oras agad kung inilalayang makatayo si Sean at naglakad na kami palabas nang lugar. Gaya nang inaasahan ko marami pa rin tauhan si Mazelia. Hindi ko na rin siya nakita sa buong paligid. Wala kaming nagawa ni Anderson kundi paputukan lahat nang nasasagupa namin.

"Just close your eyes, Sean. I'm not Xaxa anymore in this moment. I will explain you all of this shits if we get our ass outta here." I said. My hands was full of blood. My clothes was suck of bloods. Dahil sa marami na rin ang napapatay namin ni Anderson. Lahat ay gagawin namin makalabas lang sa impyernong ito. Nasa ikalimang palapag pa lamang kami ay ubos na ang bala namin. Tangina. Hindi ko mapigilan ang 'wag magmura. May pitong palapag ang factory ni Mazelia hindi ko lang alam kung saan lugar. Nasa ikaanim na palapag nila ako ikinulong. Hindi ko lang alam kung saan niya ikinulong si Seanzo at sila Anderson.

"Shit. We're doomed" Napatingin ako sa buong paligid. He is right, pinapalibutan na nga kami. We have no choice but to do hand to hand combat. Tiningnan ko naman si Anderson at tumango sa kaniya.
Alam na niya ang ibig sabihin no'n.

Nasa benteng ka-tao ang makakalaban namin ngayon. Halos silang lahat ay naka-itim. Wala na kaming nagawa ni Anderson kundi iwan namin ang taong mga mahal namin sa isang isang sulok. They all plan this shit. Napakatuso talaga ni Mazelia at isama mo pa ang anak niya. Kailangan naming malabas sa dito. May pitong palapag ang pabrikang ito, nasa ikalima pa lamang kami pero naubusan na kami nang bala kaya ito kami ngayon. Wala na kaming pagpipilian pa kundi ang lumaban nang mano mano. Well, hindi mo ako matatawag na Ashtrid kung hindi mo alam ang buo kung pagkatao. Lumaki ako na nakakaleche leche ang buhay ko. Wala ako sa bahay, dahil nasa lansangan ako. Nasasangkot sa anumang gulo. Basagulera ika nga nila pero hindi ko ikinahihiya iyon dahil totoo naman. Nabubuhay ako sa galit noon. Kulang sa atensyon. Pero nang nawala ang nag-iisang tao sa buhay ko ay unti-unti kong pinasisihan ang lahat nang pinangagawa ko. At ngayon ay unti-unti akong nagbabago dahil sa kaibigan ko. Karamay ko. At mahal ko, at iyon ay si Sean. Gagawin ko ang lahat para makaalis kami dito kahit buhay ko pa ang kapalit.

May lumapit na tatlong lalaki sa akin at pinaulanan nila ako nang suntok kaya ako ay todo iwas na lamang at humahanap nang tyempo. Nang nakakuha ako ay sinipa ko ang sikmura nang isang lalaki sabay sipa nang panga niya kasabay no'n ang pagkawala nang malay niya. 2 vs. 1 not bad. Sumugod sa'kin ang isang lalaking may dalang kutsilyo, kung hindi ako nagkakamali ay kitchen knife iyon. Agad ko namang sinipa iyon at pinaulanan siya nang sipa hanggang sa may lumabas na dugo sa bunganga niya. Napahawak naman siya sa bibig niya at bigla nalang namatay. Eh? At panghuli, sumugod siya nang may dalang baseball bat. Papaluin na niya sana ako pero hinila ko ang baseball bat mula sa kaniya at sakanya pinalo nang paulit-ulit hanggang sa mawalan na siya nang malay. Kinuha ko ang baril na nasa bewang niya pati bala.

Bang.

Hindi ko na mabilang kung ilang tao ba ang naitumba ko. Ang alam ko hindi ko na makontrol pa ang sarili ko. B-Bumabalik na ako sa dati. I killed a human, again.

"Hey there murderer? Want some fun?"

Tiningnan ko ang buong paligid lahat nang kalaban namin ay nakahandusay na sa sahig at wala nang buhay. I turn my head to him.

"Are you happy seeing me like this, Ashton?" I hissed. I shout at him because I hate him. I really hate him. Natahimik siya dahil sa sinabi ko. I look at him straightly with out fear but hatred and anger.

"N-No. I don't want to see you like this du--"

"DROP THE ACT NOW, ASHTON. I DON'T NEED YOU. I DON'T NEED YOU IN MY LIFE ANYMORE. NAGSISISI AKONG NAKILALA KITA AT MAS LALONG PINAGSISISIHAN KUNG PINAGKATIWALAAN KITA!?" Galit na sigaw ko.

RHYS'S POV

Dahan-dahang napaupo si Ashton. Habang nakatingin kay Axalia maya maya pa ay may lumabas na dugo mula sa bibig niya. Nakita ko ang pagkagulat sa mga mata ni Axalia. Hindi siya ang bumaril. Maski ako ay nagulat sa nangyari.

"ASHTOOOON!" Sigaw ni Axalia at lumapit ito kay Ashton.

"No, No. Ashton, p-please don't die. I'm sorry. I'm sorry." Paulit-ulit na bigkas niya habang hinahawakan ang kamay ni Ashton. Lumapit na rin ako sa gawi nila, hinawakan ko ang pulso niya. Nagpakawala ako nang mabigat na hininga at tumingin kay Axalia.

"Axalia. H-He's dead." Narinig ko ang paghikbi niya. Naririnig ko ang pag-iyak niya. Paulit-ulit na bigkas niya ang salitang I'm sorry.

Pero napaisip ako. Isang tanong pero hindi ko alam ang sagot.

Sino ang pumatay kay Ashton?

A/N: We will truly miss you, Ashton Pattinson. You may now rest in peace.