Axalia Ashtrid

EPILOGUE

AXALIA'S POV

Year 2025...

"MOM!" A boy shouted in our balcony. His holding a book and running towards in my direction. Sinalubong niya ako nang isang mahigpit na yakap. And then he show me his book. A Sherlock Holmes? I can't help it but to smile. A Seven year old kid is reading a Sherlock Holmes. Unbelievable.

"Where did you get this book? Sean." I ask him.

He give me his wide smile. "Ah, dad bought me that book and you know mom its pretty amazing!"

I slowly look in the guy in front of me. He's wearing his black tuxedo suit as always and also his eyeglasses. He never change his look, not an inch.

I sighed "Look, Sean what do you think to your son a teenage guy? Look he is only seven year old kid and you let him read this kind of book. Uh, you're giving me a headache." Pero imbes na sagutin niya ako ay ngumiti lang ito. Tiningnan naman ako nang anak namin na parang nagtataka. Mabuti na lamang at nagsalita si Sean.

"Buddy, get inside in your room. I'll be there" He said and he kiss Sean's forehead. Sumunod naman ang bata sa sinabi niya. Pumasok ito sa kaniyang silid at kaming dalawa lamang ang naiwan dito sa baba.

"Hon, umm.. you're asking me? Your kid choose that book when we go in bookstore yesterday" Napanga-nga naman ako sa sinabi niya.

"What? You've got kidding me" I can't believe it. Alright, it just a book. Nagulat naman ako nang niyakap niya ako. Inamoy niya ang buhok ko at hinalikan 'yun.

"Sean, stop that. May gagawin pa ako sa taas. Remember we have a interview tomorrow?" I said. I heard him sigh. Hinalikan ko naman ang labi niya at ngumiti. Sa mga taong lumilipas ay tumatatag ang relasyon naming dalawa. Pitong taon na ang nakakalipas simula noong naikasal kami at biniyayaan nang isang anak. At swerte naman ay lalaki iyon, his name was Sean Lorenzo. Stefan sana ang ipapangalan ko pero hindi pumayag si Seanzo gusto niya daw na isunod sa palayaw niya.

Masaya ang buhay namin ngayon sa Las Vegas, mas pinili naming manirahan dito para sa mabuting kinabukasan nang anak namin.  Naging successful naman ang AAUM sa Pinas dahil noong pag-grand opening pa lamang ay inaabangan na nang mga tao. And that was like were on the top. Pero hindi 'yan rason para hindi kami tantanan nang mga kaaway namin. Sa mga dumaang taon ay maraming naninira sa pangalan namin pero nalalapasan pa rin namin iyon. Napagpasyahan ko ang pumunta muna sa kusina para uminom nang tubig. Maraming nangyari ngayong araw. Hindi ko lubos na-isip na isa na akong Ina ngayon at may asawa na. At hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nalilimutan ang nakaraan. Isang masalimuot na nakaraan at kung may panahon man na bumalik ako doon ay mas nanaisin ko na lamang ang manahimik. Hindi mo kailangang balikan ang nakaraan, ang kailangan mong gawin ay gawin itong inspirasyon sa buhay.

***

"How's your life, Mrs. Lorenzo? Kamusta ang buhay may asawa at may isang napakatalinong anak?" Sunod-sunod na tanong nang interviewer na pumunta sa Mansion namin.

"It's good and I'm so grateful to have them in my life." Kalmadong sagot ko at binigyan siya nang isang tipid na ngiti.

"How old are you? You know what mrs. Lorenzo I admire you a lot because of your hard work. I heard you finished four courses?"