Axalia Ashtrid

CHAPTER 36

Chapter 36: Two Years later...

AXALIA'S POV

"Lorenzo, wake up! Were getting late already. God!" I shouted.  Malalate na kami sa meeting sa mga board members nang Ashtrid Corporation. I heard his footsteps in the stair case. At maya maya pa ay nagulat ako nang may humalik sa pisnge ko. Tsk. Nakasanayan na niya talagang gawin 'yan. He's wearing a black business suit. He smiled at me.

"Let's go?" Agad kaming pumasok sa kotse niya. 30 minutes na kaming nalate meeting dahil sa kilos pagong 'tong si Sean. Hindi pa rin siya nagbabago. It's been two years since we move here in Las Vegas. And hell yes, magkasama na kaming dalawa sa iisang bubong.

"Good Morning, Madame A and Sir S."

"Good Morning" sabay na tugon namin ni Sean nang nakarating kami sa kompanya. Nagmamadali kaming pumasok sa meeting room dahil kami na lang siguro ang hinihintay nila.  Pagpasok palang namin ay nasa amin na ang lahat nang mga mata nila.

"Peefect Timing, Madame A. The meeting was about to start." Saad nang sekretarya ko nang maka-upo ako sa unahang bahagi nang mesa. We're here to have a business proposal to them. Kailangan na naming magpatayo nang isang project. Nagsimula nang mag-discuss ang sekretarya ko sa magiging proposal namin ngayon. Our proposal is to make an universal mall which is nando'n na ang lahat nang kailangan nang mga tao.

"So which place do you like to take this AA Universal Mall, Madame?" Tanong nang isang board member.

"Philippines" simpleng sagot ko.

"But, you have a lot of proper--"

"It's none of your business, Mr.Collenes" Diretsahang pagsabat ko sa kaniya. So what? Kung marami akong properties sa pinas. It's my deciscion because I am their president.

"So, this is my proposal for this year. We need to improve our businesses in different coutries." Kampanteng tugon ko habang kaharap ang mga board members nang kompanya namin.

"Madame, when we going to start our AAUM?" Tanong nang isang membro nang board.

"Next month. We're planning to go back in the philippines next month, right Sean?" Agad naman siyang tumango bilang pagsagot. Hindi na nagtagal ang meeting, agad rin naman silang sumang-ayon sa proposal ko. Kumakain kami ngayon sa isang restaurant. Naghihintay kami nang order namin then our order arrived.

"The food here is heaven!" I rolled my eyes on him at kumain na lamang. Hindi ko siya kinibo dahil sa pagod lang siguro ako.

"Xaxa?"

"Hmm."

"I love you"

"Sean, ang aga pa nilalanggam ako ngayon." Pero tawa lang ang nakuha ko mula sa kaniya. Hindi pa rin nagbabago.

"Mahal mo naman. Parang kailan lang noong huli tayong umuwi sa pilipinas. At parang kailan lang noong nakaalis tayo sa impyernong 'yun." I didn't expect it na hanggang ngayon ay sariwa pa rin iyon sa kaniya. I smiled at him.

"Past is past, Sean. Hindi na natin kailangan pang balikan ang nakaraan. And c'mon it's been 2 years ago. Let's move on" I said.

And bloody yes, two years ago since nakalabas kami sa impyernong iyon. At dahil doon ay na-comatose ako but thanks god hindi rin tumagal iyon. Sa ngayon ay tahimik na ang buhay namin ni Sean, we live together here in Las Vegas since pinayagan rin siya nang kaniyang Papa. At dalawang taon rin ang dumaan nang naging matibay ang relasyon naming dalawa. Magkasundo kami sa lahat nang bagay kaya hindi kami nag-aaway. Pero minsan ay hindi namin iyon maiiwasan at alam naming normal lang iyon sa isang relasyon. Hindi ko namamalayan na sa isang mall na pala kami ngayon and speaking of mall kailangan kung mamili nang damit ngayon.