Axalia Ashtrid

CHAPTER 26

Chapter 26: The Code

AXALIA'S POV

"What's this?" Kaagad na tanong ko habang nakatingin sa isang papel.

"Nakita ko po 'yan. Ma'am sa labas nang gate. Hindi ko naman alam kung ano nakasulat riyan, e puro numero ho." Paliwanag pa nang kasamabahay na nagbigay nang isang papel. Inabot niya naman ang papel na iyon sa akin at tuluyan nang nawala sa paningin ko. Binuklat ko naman ang papel na iyon at bumungad sa akin ang mga numero.

Ano 'to?

55 35 51 53 24 32 32 14 24 15 44 35 35 34
11. 11!

Is this a death code? Should I be scared? Agad akong pumunta sa taas para tingnan kung ano ang nakasulat. Anong kailangan niyang iparating sa akin at kailangan niya pang mag-aksaya nang panahon para lang takutin ako? Fear was not part of my vocabulary. My phone rung.

"Xaxa, kamusta na ang pakiramdam mo? Did you drink your medicine?" Sunod-sunod na tanong ni Seanzo sa kabilang linya.

"I'm fine."

"I see. Pupunta ako mamaya d'yan. See you"

Magsasalita pa sana ako pero ibinaba na niya ang tawag. Darn it. Kailangan kung magkulong sa kwarto para magpanggap na may sakit. Hindi ako pumasok sa opisina ngayon araw dahil kailangan kung magpahinga. Pinahatid ko na rin ang dalawang bata sa bahay nila. Mabuti naman at hindi nila napansin ang mukha ko dahil nakamaskara ako. Mamaya pa siguro pupunta si Seanzo dito kaya may panahon pa akong I-crack ang code na 'to. Tina-type ko sa laptop ko ngayon ang mga numero para malaman kung ano ang mga nakasulat sa papel na hawak ko ngayon.

55  35 51  53 24 32 32  14  24 15   44 35
Y    O  U   W  I   L  L     D   I    E   S    O
35 34  11 11
O   N   A  A

"YOU WILL DIE SOON. A.A!" Inilapag ko ang aking laptop sa kama ko dahil sa kinalabasan nang mga numero. A.A? Isang tao lang ang tumatawag sa akin niyan. Pero impossible naman na siya ang mag padala nang death treat na 'yan. Wala siya rito. Malayo siya sa akin. Kaya paano niya magagawa ito?

"Xaxa?" Napatingin ako sa pintuan. Dumating na pala siya. Agad kung inilagay sa ilalim nang unan ko ang aking laptop  kung saan nando'n ang ibig sabihin nang mga numerong ipinadala sa akin. Agad akong tumayo at pinagbuksan siya nang pinto. Heto, kami ngayon nagkatinginan. Sumilay ang isang matamis na ngiti sa mga labi niya sabay abot nang isang kumpol nang Puting Rosas. Hindi pa ba siya nagsasawang bigyan ako nito araw-araw?

"How do you feel? Are you alright. Namumutla ka? Something happend?" Gaya ng nag-uusap kami sa cellphone kanina ay para siyang tren kung magsalita. Walang preno.

"Ah, O-Oo naman." Pinilit kung ngumiti sa harap niya.

"Is there something bothering you?" Here we go. Ito 'yung iniiwasan ko sa lahat. Ang makipag eye-to-eye contact sa kanya. Dahil kapag nakita niya ang mga mata ko. Alam niyang may tinatago ako sa kanya. He know me well, kaya walang sikretong hind nabubunyag kapag siya ang kasama ko. Naglakad siya patungo sa kama ko at naupo.

"I know your hiding something that why you're not looking at me." Bakas sa pananalita niya na may kutob siya. Inilibot niya ang paningin niya sa buong paligid hanggang sa dumapo ang tingin niya sa cabinet ko. I suddenly hold my tongue, trying to find where my voice go. Para akong naging yelo nang binuksan niya ang cabinet na 'yun. And it's was too late nakita na niya ang mga bagay na hindi niya dapat nakita. Ang mga baril ko.