Chapter 47

676 29 2
                                    

Riley's P.O.V

Nagising ako dahil sa kalabog na aking narinig.

"Jusme, anong oras na. Alam mo bang ala-sais na ng gabi ha! Naku, naku, nakung babae ka papatayin mo ba ang sarili mo dahil sa gutom!?" sigaw ni beshie Blare, pagkamulat ko.

"Oo na ayan na. Nakikita mo naman diba *sabay pakitang laki mata sa kanya*, Oh d'ba gising na gising na ako kaya wag ka na dyang OA!!" Sigaw ko rin sa kanya.

"Haay naku, bilisan mo na d'yan para makakain ka, kung gusto mong magswimming."sabi niya sakin ng nakangise sabay alis ng kwarto.

Wala pa sa isang minuto at bumukas uli ang pinto.

"Ano ba naman yan, BABABA NA NGA KO DIBA, PARA KANG AN--" natigilan ako ng makita ko kung sino.

"Haha lol. Ang epic ley, isarado mo na yang baba mo baka mapasukan ng langaw hahaha!!" natatawa nyang sabi.

Ngunit ako? Heto di manlang makatayo.

Guys, can someone tell me that this is just a dream.

"Ayy jusme, wag mong sabihin na napopogihan ka na sakin, naku wag di tayo talo."sabi pa ni Lee.

Wait what?! Si Lee nga, sa kahanginan palang eh.

"Kyaaaahhh!!" sigaw ko sabay yakap sa kanya.

"Haha, oh dahan dahan naman Ley, baka ma fall ka sakin."

"Ga*o ka, wag kang feeling!"sigaw ko nalang.

"Owzzz,ayaw mo nun ikaw yung bar, tas ako yung FILLINGS?" sabi niya habang tumatawa ng napakalakas.

Tss, kelalaking tao ang lakas tumawa.

"Huh!? Ayy jusme puro ka kalokohan bumababa ka na don susunod na lang ako."

"Haha, slow talaga. Sige bye see you downstairs," sabi niya habang kumakaway.

Siniradohan ko ang pinto at kinuha na ang gagamitin ko para mamaya.

Alex's P.O.V

"Oh bro bat mukhang lugi ka anyare sayo," natatawang tanong sakin ni bro Drake.

"Tss."

"Oh san ka pupunta, di ka ba maliligo sa dagat?"pahabol pa nyang tanong.

"Maya na babalik na lang ako." Sabi ko nalang.

Pagkarating ko sa paborito kong lugar dito, naglakad ako papalapit sa may falls at tumapak sa may bato.

"Ugh, bakit ba ko nasasaktan, ba-bakit niya ko sinasaktan... Alam ko naman yung mga mali namin eh pero ano to? Mas sobra naman ata tong nararamdaman ko. Mahal na mahal kita Riley. Siguro nga, oo siguro nga di nya talaga ako mahal, siguro nga di niya talaga ako minahal at mabuti pa sigurong mawala nalang ako!!" sigaw ko habang patuloy na umaagos ang mga luha ko saking mga mata.

Ngunit ng tatalon nako, may bigla na lang akong naramdaman na may pumalibot na maliit na bagay saking bewang, amoy pa lang alam ko na to, at pag tingin ko di nga ko nagkamali.

Dahil kamay nga, kamay na napakaliit. And I feel that she's shaking at na feel ko rin na parang ang basa ng likod ko.

"No, no please *huk Wag kang tumalon dyan *huk."

Lumaki ang mata ko ng narinig kong umiiyak sya.

"Macey, bat ka andito, si-sinong kasama mo?" tanong ko.

"Nakita kasi kita kuya kaya sinundan ka namin." Saabi pa nya.

"Namin, sinong namin?" takang tanong ko pa.

Tumingin sya sa likuran nya, kaya napatingin din ako at dahang dahang lumaki yung mata ko.

Paking tape. Andito sila, as in silang nga kaibigan ko at siya pati yung asungot na lalake na kayakap nya kanina.

Haayst, nakakahiya!

"Mace, mauna na muna kayo go with your ate Blare." sabi ni Riley ng seryoso. Gusto kong matawa kasi di talaga bagay sa kaniya ang sumersyoso.

Nakaalis na sila pero naiwan dito si Ella.

"Ano yun." sabi nya, habang nakatingin sa'kin deretso sa mata.

Weew, walang ni isang emosyon na makikita sa mata nya.

"Aheem--- Anong alin?"sabi ko.

"Wag kang mag panggap na walang nangyari, sagutin mo ko. Ano yun ALEXANDER MIN LEE!?" pasigaw na nyang sabi ngunit di ko parin mabasa kung anong emosyon ang meron sya ngayon.

"Bakit ba, pagsinabi ko ba sayo may magbabago, bakit ba pag sinabi ko ba sa'yo babalik tayo sa dati, pag sinabi ko ba sayo malalaman ko kung minahaqqqqql mo ako, malalaman ko ba na mahal mo ko, hah ano di ba di ka makasagot, bakit hah ano ba yung kasalanan ko para makaramdam ng ganito,*sabay talikod sa kanya at mas finorward ko pa yung sarili ko sa may falls... Kaya nga andito ako di ba para di na ko makaramdam ng puros pasakit, pero ano to, bakit ka andito. Alam mo bumalik ka na don dah..." natigilan ako ng marinig ko syang humihikbi..

Kahit gusto ko syang yakapan di ko magawa. Tumingin ako sa kanya.

"Riley. Please pabayaan mo na akong gawin to, umalis ka dito dahil baka pagsisisihan mo yung makikita mo,"sabi ko sabay ngisi, kaya naman kumunot yung noo nya.

"No, hindi ako aalis dito at pano mo ba ma sosolve yang problema mo if tatalon ka dyaan,ha. Pano mo ba malalaman kung minahal ba talaga kita,at kung mahal kita kung tatalon ka dyan, pano mo ba malalaman ang sagot ko eh di mo naman ako tinanong, pagtumalon ka dyan di mo manlang ba naisip na maraming masasaktan!?" bulyaw niya sakin habang patuloy pa rin na umiiyak.

"Wag ngayon Riley, dahil baka pagsisisihan ko pang tinanong kita," tumalikod na lamang ako sa kanya at handang handa ng tumalon ng may naramdaman nanaman akong yumakap sa likod ko habang yinig na yinig.

"OO NA MAHAL KITA, MINAHAL KITA DATI PA LANG, MINAHAL KITA KAHIT NA ANG LAKI LAKI NG KASALANAN NYO SAMIN, AT KAHIT NA LOKO LOKO KA, KAHIT NA ANG SUNGIT MO NUNG UNA, KAHIT NA DI MO NAKIKITA, MINAHAL KITA KAHIT NILOKO MO KO, MINAHAL KITA KAHIT REVENGE NIYO LANG YUN, SINERYOSO KITA KAHIT NA ANG SAKIT SAKIT NA KAHIT ALAM KONG NAGSISINUNGALING KA SAKIN, MAHAL AT MINAHAL KITA ALEX."




Sweetest RevengeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon