Yoongi'nin yatağında oturmuş etrafıma boş bakışlar atıyordum. Yoongi'nin anlattıkları ağır gelmişti bana. Dün uyumadan önce gördüğüm yıkıntı ve içeriden gelen gülüşme sesleri ironik bir tablo oluşturuyordu. Yoonmi'nin sürekli şarkı haline getirdiği bir cümleyi bağırarak söylemesi beni gülümsetmişti.
"Annem eve dönüyor, annem eve dönüyor, annem eve dönüyor!"
Sonrasında uykulu zihnim cıvıltılı sesin ne dediğini anlamıştı. Anında gülüşüm solmuştu. Aklıma o an gelen hala Yoongi'nin yatağında oturduğum fikri ile hızlıca olduğum yerden kalkmıştım. İçerideki küçük ama bir o kadar sevimli mutfağa ilerlerken ayağıma batan bir şeyle ayağımı tutarak seke seke mutfağa girmiştim.
"Jimin, günaydın...Hey, sorun ne?"
Hemen yanıma gelip tuttuğum ayağımı serbest bıraktırarak beni sandalyelerden birine oturtmuştu. Sonrasında gülerek tahminde bulunuşu aklıma kazınan bir ayrıntıydı. Çünkü gülüşü ancak gizli bir ayrıntı kadar nadide olabilirdi ve ben bunu herkesin görmesini istemiyordum.
"Bizim cadının oyuncaklarıdır kesin. Onlar yüzünden ayağımda bir delik oluştu resmen."Gülerek onu onayladım.
"Yoongi, lavabo ne tarafta acaba?"
"Hemen koridorun sağında." Kafamı sallayarak kısa sürede minik evde bulduğum lavaboda yüzümü yıkadım ve mutafa geri döndüğümde harika bir kahvaltı yaptık. Yoonmi hiç güçlük çıkarmadan Yoongi'nin tabağına koyduklarını yerken Yoongi'nin aslında gayet yorgun olduğunu fark etmiştim.
"Yoonmi, annen için boyama yapmaya ne dersin?"
Beni heyecanla onaylayan minik kız güle oynaya içeri geçerken Yoongi'ye yaklaşarak yakından bakmaya başladım. Fark ettiğim şeyle gözlerimi kısarak ona bakmaya devam ettim. O da şaşkınlıkla büyüttüğü gözleri ile bana bakıyordu. "Göz altlarını kapatıcıyla kapattığını görüyorum Min Yoongi." Ensesini kaşıyarak çekingence kafasını salladı. Ben ise sabah tasarladığım şeyleri ona anlatmadan önce gözlerimi daha da kıstım.
"Şimdi beni iyi dinle genç adam. İlk önce sürekli grip olduğun için bir beslenme listesi hazırlayacağım. Düzensiz beslenmek yok artık. Yeni gideceğin eve beraber gideceğiz ve ben de böylece etrafını tanıyacağım ve evinde güvenli olduğun kanısına varmam lazım. Sonrasında..."
"Jimin."
"Efendim?" Lafımı böldüğü için kızamamıştım çünkü çok yoğun bakıyordu. Birden yer yer kabuk bağlamış olan çizik kolları belimi sıkıca kavrayıp oturduğum yerde bana sarılmıştı.
"Bir an önce gidelim mi?"
"Gidelim."
○○○
"Bana baksana, bu boya kutuları eğlenceli duruyor."
Bizim evimize yarım saat kadar uzak kalan bu semt gayet sessizdi ve tam Yoongi içindi. Üst katta yeni evli bir çift vardı. Kapı komşusu hamile bir bayandı ama sanırım eşi yoktu. Tatlı ve bir o kadar şirin bir yerdi. Yoongi ilk bakışta asla buraların insanı gibi görünmese de tam buraların insanıydı.
"Bunları şimdi kullanacağız. Zaman geçireceğim yeri istediğim gibi renklendirmek istedim." Kafamı salladığım gibi şifreyi girip kapıyı açmış ve boya kutularını içeriye taşımıştık. Fazla büyük olmayan salonun içindeki tek tük eşyanın üstüne tozlanmasın diye örtü örtülmüştü.
"Şimdi hemen üstümüzü değiştiriyoruz ve geç kalmadan boya işine girişiyoruz. Daha sonra anneni görmeye gideceğini biliyorum."
"Gitmek istemiyorum ama..." İsteksizce mızmızlanmama karşı kaşlarını çatarak açıklama yapmaya başlamıştı.
