with spare part | yoonmin

℘adult children do not grow up (final)

Ra geldi, baya uzun zaman sonra, kızma bana çok.

Seni çok özledim.

Finalimizi yapalım artık değil mi? Uzunca bir finalle geldim, sıkılacağını da düşünüyorum açıkçası ama insanın dili şişer de çok konuşur ya, benim parmaklarım şişmiş gibi yazıp durdum. Uzun aranın ardından ihtiyacım olduğu için de böyle oldu aslında. Bu kurgumu bir ara düzenlemem lazım çünkü iki yılı aşkın süredir duruyor ve ben yetişkin bir çocuk olarak çok büyüdüm, yazım tarzım hatta hatalarım bile değişti. Son kez yazdığım satırların da anlatım açısından oldukça kuru olduğunu düşünüyorum, yine de elimden geleni yapmaya çalıştım.

Beni çok rahatsız ediyor eski bölümler ama silmeye kıyamıyorum da. Smeraldo gibi devam eden kurgularım da olduğu için kafamdakiler bitince bir düzenlemeye girişebilirim belki.

Aman yahu, seni rahat bırakıyorum. Bu bir veda değil nihayetinde, diğer kurgularımla burada olacağım. Düşüncelerini bekliyorum. İlk kurgumu sonlandırırken yanımda olduğun için teşekkür ederim.

One last time, Ra xx

Yaşam diyorduk biz bu nefes aldığımız periyoda, bizim yolumuza çok fazla şey çıkmıştı ve biz basitçe nefes alıp verme işlemini keşke gerçekleştirebilseydik demiştik. Bazen göz yaşlarımız nefesimizi kesmişti bazen de kahkahalarımız, bazen çok yorulmuştuk, birbirimizde dinlenmiştik, bazen duygularımız boğazımıza dizilmişti.

Yaşıyorduk nihayetinde.

Basit kavramlar hiçbir zaman içindeki karmaşayı göstermemişti.

Hayat, ölüm, acı, özlem, aşk.

Ne de basit terimlerdi öyle ama yaşayanlar çoktan her bir kavram üzerinde ayrı ayrı düşüncelere dalmıştır, şimdi rüyamdan kopmaya çalışan ben gibi. Rüyalarımda bile geçmişin izlerini hala taşıyordum. Bunların hepsi kesinlikle kötü değildi.

Mesela bazen hissettiğim huzur ve güvenin Yoongi ile özdeşleştiğini düşünüyordum. Yanımdayken veya beraber uyurken asla huzursuz hissetmiyordum ve sanırım şu an hissettiğim boşluğun nedeni burada olmayışıydı. Gözlerimi hafifçe kırpıştırdıktan sonra yorganı yavaşça üstümden attım. Gözlerimi hala tam açamıyordum ve yeni kestirdiğim saçlarımı karıştırarak ayaklarımı sarkıttım. Yatağa yarım açık gözlerle baktığımda Yoongi'nin yatakta olmadığını fark etmiştim. Kaşlarımı çattıktan sonra gözlerimi sertçe ovuşturup hızlıca ayaklandım.

Esnemekten neredeyse ağzım ayrılacaktı çünkü uykumu tam aldığım söylenemezdi. Biraz geç yatmıştım çünkü bir iki planım vardı ve Yoongi bana bilmediğim bir nedenden dolayı yüz vermiyordu. Büyük ihtimalle bu yüzden erkenden kalkıp beni yatakta tek bırakmıştı. Yavaşça duvarlara tutunarak ilerlerken koridorda TaeYong'un pijama üstünü görmüştüm. Anlamsızca eğilip elime aldıktan sonra ileride de pijama altı vardı. Ne olduğunu anlayamazken banyodan gelen sesler ve bulanık zihnimle yavaşça ilerledim.

"Yoongi?"

Kafamı banyodan uzattığım zaman beni duymadan kaldıkları konuşmaya devam ediyorlardı. Küvette kucağında Yong'u köpükleyen Yoongi'yi görünce yüzüme bir gülümseme yeşermişti. Hafta sonunun ilk günü bu görüntüyü görmek iyi hissettirmişti. Biz hafta sonlarımızın sadece küçük bir kısmını beraber geçirebiliyorduk. Yong, Yoongi'yi çok özlediği için oldukça mızmız oluyordu genelde ve ben de evde bile işlerimle ilgilenmek zorunda kalınca kendimi çok kötü hissediyordum.

Ama biz her şeyi göze alarak bu seçimi yapmıştık.

Böyle ülke şartlarında evli kalmayı ve bir oğlumuzun olmasını bütün ağırlığıyla omzumuza almıştık. Gecemiz gündüzümüze karışıyordu çoğu zaman, bazen de endişe silsilesi içinde boğuluyorduk. Şu izlediğim manzaraya bakarken her şeyi unutma gibi bir olayım olmamıştı. Dün gece bilgisayarımı kapattıktan sonra etrafıma şöyle bir bakmıştım ve koltukta oyuncağına sarılıp uyuyakalmış oğlumu yatağına taşırken kalbim sıkışıyor gibi olmuştu.