TESADÜF

TESADÜF- 1. Bölüm

YAZARDAN

Hayat hep tesadüflerle şekillenir. Bazen tatsız bir karşılaşmayla bulursun hayatının anlamını. Bazense hiç ummadığın bir anda iyi bir şekilde çıkar karşına. Gökhan ile Ayşe nin karşılaşması tatsız olanından dı.  Gökhanı çileden çıkaran inatçı bir kızdı Ayşe. Ayşe Gökhan’ın çok acil bir yere yetişmesi gerekirken karşısına çıkıp onu sinirden kudurtur. Bakalım bu aşk hikayesi nasıl başlıyor. Neler yaşayacaklar.

Gökhan’dan

Sabah alarmın çalmasıyla adeta yataktan zıpladım. Bugün babamın çok önemli bir toplantısı vardı ve benim ona yetişmem lazımdı. Babamın dün bana söylediği sözler canlandı zihnimde.

‘’bana bak Gökhan bu senin son şansın. Eğer bu toplantıya gelmezsen benim istediğim her şeyi yapmak zorundasın anladın mı beni?’’ diye bağırmıştı. Bu adam beni deli edecekti gerçekten. Gazetede Beril ile bar girişinde fotoğraflarım çıkmıştı. Beril i sevdiğimi onunla evlenmek istediğimi söyledim itiraz etti. Neymiş efendim Bar şarkıcısıyla evlenilmezmiş. Delirtti beni. Bana şart koştu eğer yarın ki o çok önemli toplantısına yetişirsem Berille evlenmeme izin verecekti. Eğer yetişemezsem onun dediği kızla evlenecektim. Bu çok riskli bir durumdu ama başka çarem yoktu bunu yapmak zorundaydım. Şimdiye kadar çok uğraştım Berille evlenmek için ama hep mani oldu. En son evlenme dairesinde bizi basıp beni oradan götürdü. Bu kez onun dediğini yapıp o toplantıya yetişecektim. Ve hayatımın aşkıyla evlenecektim. Hemen hızla hazırlanıp beyaz üstü açık arabama bindim. Hava çok güzeldi bugün. Yaz bütün güzelliğiyle kendini sergiliyordu.

Ayşe’ den.

Hızla kalkıp kot şortumla beyaz atletimi giydim. Ayağıma beyaz konversimide geçirdikten sonra beyaz yandan askılı çantamı alıp hızla durağa doğru koşturmaya başladım. İşe geç kalmamalıydım. Bu işi bulmak için çok uğraşmıştım. Okuluma devam etmem için ve hasta annem için çalışmak zorundaydım. Saatime baktım daha bir saat vardı. Adımlarımı yinede hızlandırdım. Erkenden orada olmalıydım ne olur ne olmaz…

Karşıya geçerken beyaz üstü açık araba son sürat bana geliyordu. Son saniye duran aracın içindeki züppeye baktım. bir insan nasıl bu süratte gider aklım almıyor. Özür dilemesini beklerken aracın cam tarafından elini kaldırıp bana bağırmaya başladı.

‘’çekilsene be önümden.’’

‘’çekilmiyorum. İnsan önce özür diler.’’diye karşılık verdim. Sinirle araçtan inip yanıma geldi.

‘’kızım çekilsene geç kalıyorum. ‘’

‘’çekilmiyorum. ‘’ dedim kollarımı önümde birbirine dolayarak. Çocuk tıslarcasına yeniden bağırdı.

‘’çekil be çekil işe geç kalıyorum.’’

‘’he çekileyim iki saniye sonra bu hızla birini ez. Çekilmiyorum önce adam gibi araba kullanmasını ve özür dilemeyi öğren zengin züppe.’’ Dedim. Gözleri adeta ateş fışkırıyordu.

‘’sen bilirsin’’ deyip arabaya bindi motoru çalıştırınca aracın üstüne çıkıp önüne oturdum. Çocuk şaşkın şaşkın bana bakıyordu.

‘’kızım Allah aşkına sen ne yapıyorsun.’’

‘’birincisi kızın falan değilim. İkincisi önce özür dile.’’ Dedim sinirle. Çocuk direksiyona vurdu. Sonra kendini sakinleştirip dişlerinin arasından ‘’özür dilerim baş belası. oldu mu?’’ dedi tek kaşını kaldırarak. Gülümseyip aracın üstünden indim.

‘’oldu. Aracı kullanırken hız sınırını aşma. İnsan canı değersiz değil. Ha seni düşündüğümden değil çarpma ihtimalin olan zavallıları düşünüyorum. Hadi bay’’ deyip el sallayıp karşıya koşturdum.

Gökhan’dan

Ne manyak bir kızdı ya. Sabah sabah çattık deliye. Saatime baktım on dakika kalmıştı. Sinirle aracı çalıştırıp hızlandım. Geç kalmamalıydım. Yoksa Berile bir daha kavuşamazdım. Bu benim son şansımdı. Aptal kız hep onun yüzünden… aracı şirketin önüne durdurup koşarak içeri girdim. Babamın sekreterinin yanından geçip odasına girdim babam yoktu. Sekreter yanıma geldi.

‘’geç kaldınız Gökhan Bey babanız toplantıya çoktan başladı.’’ Sinirle ellerimi saçlarımdan geçirdim.

‘’kahretsin. ‘’ diye o sırada babam geldi. Gülümsüyordu.

‘’geç kaldın oğlum. Sözünü tutacaksın benim dediğim kızla evleneceksin.’’ Dedi. Hayatım mahvolmuştu. Hep o inatçı kız yüzünden. O kız karşıma bir daha çıkarsa hayatı burnundan getirmezsem bende Gökhan değilim.

Ayşe’ den

Koşarak kaffeye girdim. Üstümü değiştirip patronumun yanına gittim.

‘’geldim efendim’’ dedim nefes nefese.

‘’yine mi koştun kızım sen’’ dedi gülümseyerek.

‘’evet efendim’’

‘’kızım bir otobüse bin demedim mi sana hasta olacaksın bir gün.’’

‘’yok, olmam Cihan amca. Bugün binecektim kaçırdım otobüsü koştum bende. Zaten hep koşuyorum merak etme sen beni’’ dedim gülümseyerek.

‘’tamam, kızım dinlen biraz sonra başla işine’’

‘’gerek yok amca ben iyiyim hemen başlıyorum.’’ Üstüme önlüğümü takıp siparişleri almaya devam ettim.

Her zaman gelen yaşlı amca yine geldi. Çok iyi giyin imli bir adamdı yanına gittim.

‘’hoş geldiniz. Ne alırdınız’’ dedim gülümseyerek.

‘’bir kahve alayım kızım.’’ Dedi sevecenlikle.

‘’tabi efendim’’ deyip siparişi hazırlamaya gittim.

Sinan Bey ( Gökhan in babası)

Bu kız o kadar güzel ve çalışkandı ki. Bir süredir onu izliyorum. Onun tavırları, temiz yüreğini. Benim oğlumu adam edecek tek bir kız varsa oda bu kızdı. Onu oğluma alacaktım. Ama bunu bu kıza nasıl kabul ettireceğimi bilmiyordum.

‘’buyurun efendim kahveniz’’ dedi gülümseyerek.

‘’sağ ol kızım ‘’ deyip kahvemi yudumlayıp onun çalışmasını izledim.