TESADÜF

2. bölüm- Aman Allah ım Bu O Kız

YAZARDAN

Ayşe başına geleceklerden habersiz yaşamaya devam ediyordu. Gökhan ise karşısına çıkıp sevdiği kızla evlenmesini engelleyen kıza kin beslemektedir. Gelin bakalım arkadaşlar bu bölümde ne olacak...

AYŞE’DEN

Amcaya kahvesini verdikten sonra tekrar işime döndüm. Tekrar amcanın boş bardağını almaya gittiğimde kolumu tuttu. Şaşkınlıkla yüzüne baktım.

‘’kızım seninle önemli bir şey konuşa bilir miyiz?’’ dedi sevecenlikle. Merak ediyordum ne diyeceğini.

‘’tabi efendim’’ dedim.

‘’otur kızım’’ dedi karşısında ki sandalyeyi göstererek. Saatime baktım hala mesai saatimdi.

‘’olmaz efendim. Henüz mesaim bitmedi’’ dedim üzgün ifadeyle. Birden amca arkamda ki Cihan amcaya bağırdı.

‘’oğlum bir baksana’’ diye. Kalbim hızlı atmaya başladı. Ne diyeceğini merakla bekledim.

‘’buyurun efendim bir sorun mu var’’ dedi Cihan amca bana yandan bakış atarak.

‘’yok evlat. Bu hanım kızımın çalışmasını çok beğendim. Tebrik ederim sizi. Uzun zamandır bu mekâna geliyorum ve her gelmemde çok iyi ilgileniyorsunuz’’ dedi bana göz kırparak. Bende gülümsedim. Kaşı çatık olan Cihan amca gülümsedi.

‘’tabi efendim görevimiz bu. Ayşe kızım da çok çalışkandır.’’ Dedi.

‘’aynen avladım. İznin olursa bu hanım kızımla bir saat konuşmam gereken önemli bir şey var.’’ Dedi. Cihan amca tereddütle bana baktı.

‘’tabi efendim. Konuşun’’ dedi. Sonrada bana ‘bir şey olursa buradayım bakışı atıp’ gitti Cihan amca. Merakla amcanın karşısına oturdum.

‘’evet efendim. Ne konuşacağız’’ dedim.

‘’bak kızım. Bir süredir seni izliyorum. Çalışkanlığını, temiz kalbini. Yıllardır oğlum için aradığım kız sensin. Böyle damdan atlar gibi konuya girmiş oluyorum ama oğlumla evlenmeni gelinim olmanı istiyorum.’’ Demesiyle ağzım bir o şeklini aldı. Çok şaşırmıştım.

‘’sağ olun efendim ama ben kabul edemem. Tanımadığım bir adamla evlenemem. Hem okulum var. Bakmam gereken annem var.’’ Dedim sıkıntıyla. Bu adamı kırmak istemiyordum.

‘’okuluna devam edersin kızım. Annene de bakarız. Ha düşün bunu’’ dedi ısrarla. Bir şey söyleyecekken telefonum çaldı. Baktığımda komşumuz Sevim teyze arıyordu.

‘’efendim Sevim teyze’’ dedim.

‘’kızım koş. Annen rahatsızlandı. Hastaneye kaldırdık.’’ Demesiyle elim ayağım kesildi. Amcaya bir şey diyemeden kalkıp koşmaya başladım. Annem bu hayatta benim sahip olduğum tek insandı. Ondan başka hiç kimsem yoktu. Babamı çok küçükken kaybetmiştim. Şimdi annemi de kaybetme riski yaşıyordum. Ben koşarken arkamdan gelen korna sesiyle dönüp baktım. Siyah araba yanımda durup arka camı açıldı.