TESADÜF

27. bölüm- Onun üzülmesine dayanamam

YAZARDAN

UMUT ETMEK BU HAYATTA HER ŞEYİN YENİDEN DÜZLECEĞİNE İNANMAK TEK DAYANAĞIMIZ . SEVDİĞİMİZ BİRİNİ KAYBETMEYE HİÇ BİR ZAMAN HAZIR OLAMADIK. OLMALIYIZ DESEKTE HİÇ BİR ZAMAN HAZIR OLAMAYACAĞIMIZI BİLİYORDUK. SADECE GİDENE GİTME DEMEK ZORUNDA KALMAK ÇOK KATDARCA. ÇOK ZALİMCE. GİTMEK İSTEYEN SEVİYORSA KALMASI GEREKTİĞİNİ BİLMELİYDİ OYSA. ÇÜNKÜ BİR GÜN PİŞMAN OLACAKTI. ARDINDA BIRAKTIĞI İNSANI ÇOK ÜZDÜĞÜ İÇİN... 

GÖKHAN AYŞE'NİN HASTA OLDUĞUNU ÖĞRENİNCE YIKILDI. ONU KAYBETMEK İSTEMİYORDU. ÇÜNKÜ AŞIK OLDUĞU KADINI ÇOK GEÇ BULMUŞTU. VE ONU ÇOK ÜZMÜŞTÜ. DAHA ONUN MUTLULUĞU İÇİN ÇOK ŞEY YAPMAK İSTİYORDU. AYŞE İSE GÖKHANDAKİ GARİPLİĞİN NEDENİNİ ANLAMIYORDU. KORKUYORDU . GÖKHANIN ONUN ELİNİ TUTTUĞU İÇİN PİŞMAN OLUP GİTMESİNDEN ÇOK KORKUYORDU...

GÖKHAN’DAN

Ayşe’yi kaybetme korkusu tüm bedenimi sarmıştı. Ona bir şey olursa ben nefes alamam. Yönümü yitiririm.  Hayatım ne hale gelir tahmin bile edemiyorum. Çünkü bir bataklığa saplanacağımdan eminim. Doktorla son bir kez daha konuştuktan sonra Ayşe’yi hastaneden çıkarıp eve doğru yol aldım. Henüz hasta olduğunu bilmiyordu. Ve bende kabullenemiyordum. Her şey bir kabusmuş gibime geliyordu. Arabanın önünde yanımda oturan şirin karıma baktım. bir şeyler anlatıyordu ama ben kafamı veremiyordum. Sadece heyecanla anlatırken hareket ettirdiği el ve kol hareketlerine bakıp gülümsüyordum. Daha fazla dayanamayıp aracı sağa çektim. Ayşe şokla bana bakarken bir anda ona sımsıkı sarıldım. Gözlerimden süzülen yaşı ona belli etmeden yeniden sildim. Beni bırakmasını istemiyorum. Onsuz nasıl yaşarım ben? Nasıl bu berbat hayata devam ederim. Bu kadar geç onu bulmuşken erkenden kaybedemem… ayrılıp yüzüne baktığımda endişe ile bana bakıyordu.

AYŞE’DEN

Gökhan’ın nesi vardı bir türlü anlayamıyordum. Gözlerine baktığımda ışığı sönmüştü. Bir şey onu üzüyordu ama ne olduğunu bilmiyordum. Daha doğrusu bir tahminim var. Berilin yüzündendi belki de. Hala onu mu seviyor acaba? Ama onu sevse bana neden sarılsın?

‘’Gökhan…’’derken dudaklarıma dudaklarını bastırdı. Ayrıldığımızda alnını alnıma dayayıp gözlerini kapattı. Beni seviyordu. Bunu hissediyorum artık. Hala kafamda bazı şüpheler vardı ama artık eminim. Ayrıldığımızda hiçbir şey demeden arabayı eve sürdü. Geldiğimizde kapımı açıp elimden tuttu. Biz eve yürürken arkamızdan gelen ‘’Gökhan ‘’sesi ile ikimizde o yöne döndük. Beril karşımızdaydı. Gökhan a merakla dönüp ne söyleyeceğini bekledim.

‘’ne var Beril?’’

‘’bu kadın kim Gökhan? Kuzenim diyorsun. Ama insan kuzeninin elini tutmaz.’’deyip bana ölümcül bakışını attı. Gökhan derin bir nefes verip sırıttı.

‘’evet, kuzenim değil. Kim olduğunu merak ediyor musun?’’ deyince Beril sinirle başını evet anlamında aşağı yukarı salladı. Gökhan gülümseyerek beni kendine çekip sarıldı. Ben şaşkınca Gökhan’a bakıyordum.

‘’KARIM… AŞIK OLDUĞUM KADIN… BENİM KADINIM…’’ dedi. Berile dönüp baktığımda şokla bize bakıyordu.

‘’ama ben hamileyim’’deyince Gökhan beni bırakıp onun yanına gitti.

‘’benden olmadığını biliyorum. Ben sana hiç dokunmadım. Şimdi defol git buradan.’’diye bağırdı. Beril ise sinirle Gökhan’ın göğsüne vurmaya başladı. Gökhan ellerini sıkıca tutup ‘’git buradan’’deyip itti.

‘’o gün sarhoş olduğunda oldu. Hatırlasana… bizim bebeğimiz…’’deyince şaşkınca Gökhan’a döndüm. Gökhan ise yine sırıtıyordu.

‘’Beril Fransa’ya Mehmet ile gittiğini biliyorum. Ve beni o adamla aldattığını da biliyorum. Ve Koraya yaptıklarını da. Koray bana her şeyi anlattı. Onu kandırmaya çalıştığını Masalla aralarını bozmaya çalıştığını. Ve derdinin sadece para olduğunu da. şimdi o piçini de alıp defol git buradan…’’diye bağırdı. Beril ağlayarak öfke içinde bana baktı.

‘’bunların hepsini sana ödeteceğim. Hayatınızı mahvedeceğim ‘’deyip arabasına binip gitti. Gökhan yanıma gelip bana sarıldı.

‘’hadi her şeyim eve girelim’’deyince kafamla onaylayıp onu takip ettim. Eve girdiğimizde yukarı çıkıp banyo yaptım. Toz pembe şortumla beyaz tişörtümü giyip aşağı indim. Gökhan’da üstünü değiştirip pijamalarını giymişti( Mavi eşortman ile beyaz tişört). Beraber koltuğa oturup film izlemeye başladık.

Patlamış mısırları heyecanla yerken birde film yüzünden heyecandan neredeyse boğuluyordum. Aşk yeminine bakıyorduk. Ağlamaktan bir hal olmuştum. Başımı çevirip Gökhan’a baktığımda sadece beni seyrettiğini gördüm. Gülümseyerek ‘’ hayalim bana değil ekrana baksana…’’ dedim. Eğilip alnımdan öptü.

‘’cık… ben burada güzel karım varken ekrana bakmam’’deyince yine yanaklarım yanmaya başladı. Gökhan’ın kahkahası ile ona dudağımı büzerek baktım.

‘’yaaaa… of beni utandırmak hoşuna gidiyor değil mi? Züppe kalas şey…’’deyince yine kahkaha atıp bana sarıldı.

‘’senin bu şirin hallerin beni bir gün gülmekten öldürecek’’dedi. Bende kıkırdayınca bana daha sıkı sarıldı.

GÖKHAN’DAN

O benim her şeyim. Bu hayatta doğru yaptığım tek gerçek. Güzel gülümsemesi ile içimi ısıtan hayat ışığım. Güneşim…

Ve ben güneşimin batmasına asla izin vermeyeceğim. Onu çok mutlu etmeye yemin ettim. Bütün gün mısır savaşı yapıp kahkaha attık. Onun böyle gülmesi bana huzur veriyordu. O kadar şirindi ki tıpkı korunmaya ihtiyacı olan küçük bir çocuk gibi…

Beraber el ele kalkıp yukarı çıktık. Tam odasına gidecekken onu durdurdum.

‘’şey… biz evliyiz. Bu yüzden artık aynı odada uyusak.’’ Dedim küçük bir çocuk bakışı atarak. Yanakları kızarınca dudaklarımı birbirine bastırdım.

‘’tamam’’deyince diğer odaya geçtik. Beyaz çarşaflı olan yatağa uzanıp birbirimize baktık bir süre. Ayşe uyuyunca onu seyrettim. Saçlarını okşadım. O kadar masum ki. Tıpkı melek gibi.  Onun hasta olup olmadığından emin olmak için Amerika ya götürmeye karar verdim. tatil diye gitmişken birde orada muayene ettiririm. hem annesini de görür. Babamdan öğrendiğime göre ameliyat yapılmış. ama uyanması bekleniyormuş. Annesi yoğun bakımdan çıkarsa hayati tehlikesi kalmayacakmış. Umarım bir şey olmaz. Yoksa Ayşe çok kötü olur. Ve ben onun üzülmesine dayanamam…