TESADÜF

44. BÖLÜM- Minnacık mış :D

AYŞE’DEN

Gelecekte canımın bu kadar yanacağını hiç bilmeden mutlulukla yaşıyordum.  Seviyordum, seviliyordum. Gözüm Gökhan’ın aşkından kör olmuştu. Ama bilmiyordum ki bu aşkın bana büyük kayıplar verdireceğini. Bilmiyordum ki o güne her gün lanet edip, ondan bu kadar çok nefret edeceğimi. Şimdi siz ne oldu diyorsunuz? Az kaldı. İnanın bana sizde aynı benim gibi o günden nefret edeceksiniz.  Size o günden bir ay öncesinden devam ediyorum.

Doğum günü partim çok güzeldi. Herkes vardı. Ben o kadar utangaçtım ki. Gökhan beni her öptüğünde yüzüm kızarıyordu. Herkes bana gülüyordu. Masal’da gelmişti. O çok iyiydi. Ha önemli bir şey her şeyi hatırlıyor. Ameliyattan sonra Koray’ın başına neler geldi anlatayım.

Yoğun bakımda saatlerce beklemiştik. Korkuyorduk ama zoru gitti diye düşünüyorduk.

Koray Masal ile ilgili bütün albümlerini getirmiş başından hiç ayrılmadan bekliyordu. Masal uyandığında hepimiz başındaydık. Koray onu hiç dinlemeden kendini tanıtmaya başladı.

‘’Merhaba güzelim. Ben Koray. Sevgilinim. Seninle beş yıl önce üniversitenin kapısında tanıştık. İkimiz içinde normal bir tanışma değildi. Ben kavga ediyordum sen de beni korumak isteyip araya girmiştin. Yanlışlıkla sana vurmuştum. ‘’deyip acı içinde güldü. Masal’ın alnına bir öpücük bırakıp ‘’ Benden nefret etmiştin. Günlerce peşinden dolanıp özür dilemiştim. ‘’dedi. Gözlerinden yaşlar süzülürken heyecanla sehpanın üstünden fotoğraf albümünü alıp Masal’a tek tek göstermeye başladı.’’Bak bu ilk sevgili olduğumuz gün. Benimle çıkman için denize atlamıştım. Sende benim için endişelenmiştin. Hava çok soğuktu. Titriyordum. Beni çıkaran balıkçılar havlu verdiklerinde üzerime sen sarmıştın. Yanağımdan kocaman öpüp ‘’Delisin sen. Çok korktum. Ya sana bir şey olsaydı?’’demiştin. Heyecanla sana ‘’Benim aşkımı kabul eder misin?’’dediğimde bana sımsıkı sarılıp ‘’Ömrümün sonuna kadar.’’Demiştin. İşte tam bana sarıldığında, yan yana gülümserken çekildi bu fotoğraf’’dedi.  Masal’ın gözlerinden yaşlar süzülürken gülümseyerek ‘’Koray, hatırlıyorum. Her şeyi hatırlıyorum!’’demişti. İşte o an mutluluktan çığlık atıp hepimiz birbirimize sarılmıştık. Çok şükür ki bu günü de atlatmıştık.

Doğum günü partimden sonra eve geldiğimizde açık mavi bir araba kapımızın önündeydi. Süslenmişti. Heyecanla Gökhan’a baktığımda ‘’Hediyen her şeyim.’’demişti. Mutluluk ve sevinçle koşarak arabaya binmiş kornaya basıyordum. Gökhan bu halimi görünce kahkaha atarken başını iki yana sallıyordu.

*** 

Ayy! Sabah mı olmuş ne? Şu an yatakta sırt üstü yeni uyanmış tavana bakıyordum. Hava hafiften aydınlanıyordu. Sol yanıma döndüğümde Gökhan’ın uyuyan yakışıklı yüzünü seyrettim. Bir insan nasıl bu kadar tatlı olabilir? Ona her baktığımda kalbimin hızı artıyordu. Heyecanlanıyordum. Ve en önemlisi ben ona bakmaya doyamıyordum. Canım kocacığım, onunla o kadar mutluyum ki. Bazen korkuyorum mutluluğum bozulur diye. Bu içimde ki kötü his yüzünden yataktan kalkıp banyoya girdim. Banyomu edip giyindikten sonra yattığımız kattaki salonun balkonuna çıkıp oturdum. Havada soğuk olduğu için üzerime battaniye almıştım. Yeni aydınlanmaya başlayan yeryüzüne her baktığımda gözlerim büyüleniyordu. Dünyamız çok güzeldi. Ve böyle bir yerde yaşadığımız için şanslıydım. Cennet’in daha güzel olduğunu biliyordum. Umarım bir gün ölünce cennete gidebilirdim. Ölmek, bu kelimeyi düşününce ürpermiyordum. Ya da korkmuyordum. Tam tersine içimi bir huzur kaplıyordu. Babamı göreceğimi düşünüyordum. Öyle işte ben ve farklı düşüncelerim. Etraf aydınlanırken Gökhan’ın seslenerek yanıma gelmesini seyrettim. Bu adam çok tatlı değil mi? Beni ne zaman yanında görmese bağırarak evin içinde beni arıyor. Neden böyle olduğunu hep düşünüyorum. Ama ne zaman sorsam cevap vermeyip susuyor. Yanağımdan uzunca öpüp ‘’Hayatım, günaydın: D’’diye gülümsedi. Bende gülümseyip sıkıca ona sarıldım.