Β ε ν ε τ ί α
Eίναι η πρώτη φορά, μετά από το περιστατικό 'θυμώνω και δέρνω' του πατέρα μου, που τρώμε μαζί.
"Αύριο θα πάω στο Σιδάρι". Μας ανακοινώνει ο πατέρας διακόπτοντας την σιωπή που κυριαρχούσε."Θα πας Κέρκυρα;" Ρωτάει η μαμά μετά από λίγο. "Αυτό δεν είπα πριν;" Της απαντάει ο πατέρας ειρωνικά και εγώ στριφογυρίζω τα μάτια μου. "Θέλεις να έρθεις μαζί μου, Στέλιο;" Προσφέρει ταξιδάκι ο πατέρας στον αδερφό μου και εκείνος σταμάτησε να τρώει για ένα δευτερόλεπτο την μακαρονάδα του. Προσέχω τον λαιμό του και με άνεση βλέπω ότι πριν απαντήσει, καταπίνει.
Έχει αρχίσει να τον φοβάται.
"Καλύτερα, όχι. Μας έχουν βάλει αρκετά πράγματα για τα Χριστούγεννα, επίσης, πρέπει να συναντηθώ με κάτι παιδία μέσα στις γιορτές διότι έχουμε μια εργασία στην Γεωγραφία μαζί". Αρνείται ευγενικά και ο πατέρας μουτρώνει.
Ναι, σόρρυ που σε θίξαμε κιόλας.
Συνεχίζω να τρώω ήσυχα το φαγητό μου, πράγμα που μου το αναγνωρίζω και χρειάζομαι τουλάχιστον ένα άγαλμα στο Σύνταγμα μπροστά από το συντριβάνι που δεν έχω πάει ακόμα να δω.
Η μαμά φαίνεται βουρκωμένη αλλά σιωπηλά συνεχίζει να κοιτάει την δουλειά της. Έχει μιλήσει στον πατέρα για την δυσαρέσκειά της για τις επιπόλαιες πράξεις του, αλλά εκείνος φαίνεται να αδιαφορεί παντελώς για την γνώμη της.
"Στα βρακιά της μάνας του", τον χαρακτηρίζει μερικές φορές πάνω στην απόγνωση της, ωστόσο ποτέ δεν τον έχει χωρίσει.
Δεν είναι ευτυχισμένη με αυτόν τον άνθρωπο, γιατί είναι μαζί;
Δεν αντέχω άλλο... Τους καβγάδες τους, τα παράπονα τους, τις γκρίνιες τους, τα δάκρυα μας. Τα πάντα. Όλα. Ελπίζω να περάσω σε κάποια σχολή μακριά από αυτούς.
Γιατί; Γιατί δεν χωρίζουν; Γιατί μας το κάνουν;
Φυσικά, αγαπιούνται. Τουλάχιστον, η μαμά τον αγαπάει αυτόν τον άνθρωπο. Δεν ήξερα πως η αγάπη εκτός από τυφλή είναι και κουφή...
Ο πατέρας με έχει κάνει να αναθεωρώ για το 'love story' των γονιών μου. Μικρή έλεγα, αγαπήθηκαν και παντρεύτηκαν. Μετά ότι αγαπήθηκαν, κάναν λάθη και παντρεύτηκαν. Τώρα όμως, νομίζω πως ο γάμος τους ήταν μια κωμωδία. Ο πατέρας την έβλεπε σαν επιχειρηματική ευκαιρία για τα χωράφια που έχει η μαμά, ενώ εκεί τον ερωτεύτηκε έστω για λίγο.
YOU ARE READING
Luna Park
Teen FictionΕξώφυλλο από: Elizayoloooo "Δεν μου είπες... Γιατί καπνίζεις;" Τον ρώτησα με περισσότερο ενδιαφέρον από όσο θα έρπεπε. Εκείνος απλώς γέλασε. "Άλλοι καπνίζουν γιατί τους αρέσει η αίσθηση του καπνού μέσα τους. Εμένα μου αρέσει η αίσθηση του αργού θ...