Luna Park

~27~ |Το κάπνισμα|

Η αποστολή που έδωσα στο εαυτό μου σαν κορίτσι του Λουκά είναι να τον κάνω να σταματήσει το κάπνισμα.
Και αυτό επρόκειτο να κάνω τώρα.

Βήμα βήμα και θα σταματήσει να.καπνίζει τόσο πολύ, μετά θα καπνίζει λίγο και αργότερα καθόλου.

"Γειαα". Είπα ευδιάθετα για να τον καλοπιάσω και αυτός μου χαμογέλασε.
"Τι κάνεις;" Ρωτάει ενώ το κεφάλι του είναι στραμμένο στο βιβλίο το οποίο διαβάζει. "Να... Σκεφτόμουν..." Αρχίζω να μπαίνω στο θέμα αλλά η προσοχή του είναι πλήρως στην μελέτη του.
"Ότι πρέπει να κόψεις το κάπνισμα". Λέω γρήγορα και τώρα είχα όλη ρου την προσοχή πάνω μου. "Πώς;" Ο τόνος του νευριασμένος και εγώ ξεροκαταπίνω.

"Να... Σκέφτηκα ότι δεν είναι καλό για την υγεία σου. Έτσι, θα έπρεπε να το σταματήσεις". Του λέω λίγο δειλά. Δεν ξέρω την αντίδραση του, για αυτό φοβάμαι λίγο. Η προσοχή του ήταν όλη πάνω μου ξαφνικά και με κοιτούσε προσεχτικά.

"Σε ευχαριστώ που νοιάζεσαι για μένα, αλλά δεν μπορώ να σου υποσχεθώ κάτι τέτοιο", μου απαντάει και ξαναστρέφει την προσοχή του πάνω στο βιβλίο. "Καταλαβαίνω". Του λέω και τον παρατηρώ.

"Αλλά θα προσπαθήσεις; Είναι για το καλό σου". Τον ρωτάω και αυτός γελάει. "Φυσικά, μην ανησυχείς". Μου λέει και μηδενίζει την απόσταση μας για λίγα λεπτά, μετά απομακρυνόμαστε, τότε βλέπω την μάτια του να στρέφεται στο χέρι μου. "Τι είναι αυτό;" Ρωτάει αφού βλέπει την πληγή μου στο δάκτυλο μου. "Είναι μεγάλη". Λέει και την εξετάζει προσεχτικά. "Δεν είναι τίποτα σημαντικό.

[...]

Λ ο υ κ ά ς

"Στην ιστορία θέλω να διαβάσετε 68 μέχρι την 86". Μας λέει ο καθηγητής, το σημειώνω και ύστερα φεύγω από την τάξη. Κάθομαι σε ένα παγκάκι έξω από το φροντιστήριο, παίρνω τα σπίρτα και τα τσιγάρα από την τσέπη μου.

"Το κάπνισμα σκοτώνει" γραφεί έξω από το κουτί. Άλλα ίσως θα έπρεπε να προσθέσουν 'εμείς σε προειδοποιήσαμε, τώρα δικιά σου απόφαση'.

Για να έχουν δικαιολογία για όλους τους ανθρώπους που πεθαίνουν από το κάπνισμα.

Βάζω πρόχειρα το πακέτο τσιγάρων στην τσέπη μου και ύστερα παίρνω τα σπίρτα. Ανοίγω το κουτί, παίρνω ένα και το ανάβω.

Κοιτάω την φλόγα. Ήρεμη αλλά και καταστροφική. Είμαστε σαν την φωτιά και εμείς. Άλλοτε καταστρέφουμε και άλλοτε ζεσταίνουμε, είναι όπως μας χρησιμοποιήσουν. Αλλά πάντα σβήνουμε, ότι και να έχουμε κάνει.
Σβήνω κ'εγώ το σπίρτο, αργότερα το πετάω στον σκουπιδοτενεκέ δίπλα μου.