Luna Park

~14~ |Η φιλία μένει|

Φαντάζομαι πως θα έχουμε βρεθεί όλοι σε αυτήν την άβολη θέση που δύο φίλοι μας μαλώνουν. Άσχημα, υπερβολικά άσχημα, για να είμαι πιο ακριβής. Kαι εσύ κάθεσαι απλώς και τους βλέπεις να αλληλοβρίζονται σαν να κάνουν διαγωνισμό υβριστικού λόγου. Είναι άβολη η κατάσταση, για σένα. Κυρίως γιατί δεν ξέρεις με ποιο μέρος να είσαι σε αυτή την φιλονικία που λαμβάνει χωρά μπροστά στα ίδια σου τα μάτια.

Τόσο άβολα, νιώθω και εγώ τώρα, που βλέπω τον Λουκά και τον Μανώλη να τσακώνονται σαν δύο έφηβα κορίτσια που η μία πήρε την μπλούζα της άλλης και η άλλη πήρε το αγόρι της μίας.

Είμαι τώρα εδώ, σε κατάσταση σοκ, να τους βλέπουν να είναι έτοιμοι να αλληλοσκοτωθούν. Τις προάλλες αυτοί δεν ήταν στο σινεμά μια χαρά; Τώρα, γιατί... Κάνουν αυτό που κάνουν;

"Πω καλά! Τι που φάση έχει!" Ψιθυροφωνάζει ένας από πίσω μου και βγάζει το κινητό του έτοιμος να βιντεοσκοπίσει αυτόν το τσακωμό. Τον αγριοκοιτάω. Δεν είναι σωστό, είναι μία προσωπική στιγμή. Ο Μανώλης φεύγει έξαλλος από τον τόπο του "εγκλήματος" και μένει ο Λουκάς συγχυσμένος εκεί.

Ανέφερα πως κανένας μας δεν άκουγε τι λέγαν, έτσι δεν έχουμε ιδέα τι συνέβη; Ελπίζω μόνο να είναι καλά...

Ο Λουκάς, έτσι συγχυσμένος που είναι, μια στιγμή κοιτάει προς το μέρος μας. Συγκεκριμένα, εμένα. Του χαμογελάω λίγο, προσπαθώντας να τον βοηθήσω και εκείνος ρίχνει ένα μικρό χαμογελάκι, για την δόση.

[...]

9:33

Φυσάω όταν κάθομαι στο παγκάκι του πάρκου. Ναι, πολύ σωστά. Βγήκα από το σπίτι μου, εγώ που κάθομαι στο σπίτι μου πιο πολύ από την μούχλα στα ντουλάπια.

"Τι έχεις;" Με ρωτάει μια φωνή και πετάγομαι όρθια. Γυρίζω να δω ποιος με κατατρόμαζε. Είναι ο καλύτερος άνθρωπος που θα μπορούσα να δω.
"Γεια σου, Λουκά". Του λέω και κάθομαι δίπλα του, ύστερα βάζω το κεφάλι μου στον ώμο του. Αλλά μετά καταλαβαίνω πόσο πολύ δεν έπρεπε να το κάνω αυτό, έτσι το βγάζω γρήγορα.

"Τι έχεις, λοιπόν;" Με ξαναρωτάει ο ξεχασμένος στην απ'έξω γιος της θεάς Αφροδίτης -αν υπάρχει δωδεκάθεος τελικά, ερευνάται ακόμα η κατάσταση- ακάθετος. "Τίποτα που θα έπρεπε να μιλήσουμε. Εσύ; Είσαι καλά;" Ενδιαφέρομαι ίσως λίγο παραπάνω από τι θα έπρεπε αλλά δεν πειράζει. "Αν εξαιρέσεις πως εγώ και ο Μανώλης μαλώσαμε γιατί είναι μεγάλη drama queen και τώρα ο μοναδικός ηλίθιος φίλος μου πάει". Μου ανακοινώνει και, hey, αυτό πόνεσε. Εγώ δεν υπάρχω για αυτόν;