Luna Park

~05~ |Η παράσταση που θα γίνει |

Βενετία

"Έλα πάμε να δούμε τι θα είμαστε για την παράσταση!" Μου λέει ενθουσιασμένα η Ρενέ. Ειλικρινά δεν έχω καμία όρεξη να πάρω μέρος σε ένα έθιμο του σχολείου, που θα είναι μια θεατρική παράσταση, μάλιστα musical... Εγώ χαίρομουν όταν μπήκα στο γυμνάσιο γιατί τελειώσα την θεατρική αγωγή και τώρα στο λύκειο με βάζουν να ανεβάσω παράσταση; Με ποιο δικαίωμα θα φέρεις τα ψυχολογικά μου πάλι στο φως:

Η Ρενέ όμως φαίνεται να έχει τελείως διαφορετική άποψη άφου με σέρνει ως το γραφείο των βανδάλιστων με την μαύρη μαγεία για να "τραβήξουμε ένα χαρτί ώστε να μάθουμε τι θα είμαστε στην παράσταση" γιατί αν δεν ξέρουμε, δεν θα μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ, θα έχουμε έλειψη όπως όλοι καταλάβαμε...

Πείτε μου τώρα πως αυτό δεν είναι παράξενο, να τραβήζεις ένα χαρτί από ένα κουτί για να μάθεις τι ρόλο θα έχεις σε μια σχολική παράσταση!

Τέλος πάντων... Φτάσαμε ύστερα από αρκετή ώρα -αφού το σχολείο είναι τιτανοτεράστιο- και μπήκαμε μέσα. Η Ρενέ ενθουσιασμένη και εγώ κλασσικά να βαριέμαι την ζωή μου. Εγώ και εκείνος ο συμμαθητής μου τότε στο γυμνάσιο... Που να τον πάρει ο Διάβολος και αυτόν, αν εμένα αποκαλούσαν άσχημη, αυτός ήταν διπλά άσχημος. Και στο πρόσωπο και στην ψυχή, το χειρότερο.

"Είσαι έτοιμη;" Με ρωτάει συγκλονισμένη. Εγώ στριφογυρίζω βαριέστημένα τα μάτια μου και γνέφω καταφατικά. Με τραβάει σε ένα γραφείο που πάνω έχει ένα κουτί και δίπλα μια φιλόλογος να παίζει Cady Crash. Ψιτ! Είναι ξεπερασμένο πια... Αλλά μου αρέσει που είστε εκτός μάζας.

Η Ρενέ με κοιτάξει διστακτικά και ύστερα παίρνει ένα χαρτί από μέσα. Το ανοίγει και γράφει "πρώτος ρόλος". Θα είναι η πρωταγωνίστρια μάλλον... Καημενούλα... Βέβαια εκείνη φαίνεται να χαίρεται. Παράξενο πλάσμα... Παίρνω και εγώ ένα χαρτί το ανοίγω και γράφει μέσα 'πιανίστρια'. Δηλαδή δεν έχω λόγια; Αυτό είναι τέλειο!

"Ξέρεις να παίζεις πιάνο;" Με ρωτάει αδιάφορα η Candycrashούλα. "Ναι". Απαντάω μονολεκτικά γιατί το θυμάμαι εγώ αυτό το ερωχτυπημένο βλέμμα στον πατέρα μου την πρώτη μέρα. Κάρχια.

"Ωραία, πάρε αυτά. Εσύ αυτά και εξαφανιστείτε! Υπάρχουν και άλλοι που θέλουν να δουν πως να κάνουν το σχολείο μας ρεζίλι". Μας λέει και εγώ με την Ρενέ αφού πρώτα την κοιτάμε περίεργα φεύγουμε από εκεί με ελαφριά πηδηματάκια.

[...]

Πήγα όπως μάς είπαν στο θέατρο του σχολείου -σιγά το θέατρο δηλαδή μια τρύπα είναι- για να κάνω πρόβα. Εκεί βλέπω το μαναράκι να προσπαθεί να παίξει πιάνο.